Θέλω Να Αγγίξω Την Καρδιά Σου

Κεφαλαιο 12

Καθώς δεχόμουν αυτήν την φοβερή και ζέστη αποθέωση, δύο τύποι μπουκάραν μέσα στην τάξη, κοιτούσαν γύρω τους και μετά με πλησιάσαν,

Αυτός - πες μου ποιος είναι ο μπαμ εδώ μέσα!!!

Τον κοιτάω και τον ξανά κοιτάω ( δύο μέτρα ύψος, μυς γαμησε τα και γεμάτο από ουλές,) τι να θέλουν αυτοί από μένα άραγε, πάω να μιλήσω και ακούω μια φωνή "Γιώργοοο, φύγε από το παράθυρο" , στο μεταξύ ο φουσκωτός, ακούει το όνομα και συνδιαζει και το μπαμ και η δύο ορμάνε να με πιάσουν, εχω παραλήρηση εντελώς δεν μπορώ να κουνηθω απο τον φόβο μου,μέχρι που ένα άτομο έρχεται από την πόρτα με φορά, αρπάζει το χέρι μου και με τραβάει προς το παράθυρο και πηδαμε από τον δεύτερο όροφο, (κλείνω τα μάτια μου μιας και αυτό είναι το τέλος μου μα πρώτα ήθελα να κοιτάξω το πρόσωπο εκείνου/ης που με έσωσε από τους τύπους) , ανοιγω τα μάτια μου και βλεπω την μαερα να μου κρατάει σφιχτά το χέρι και να μου λέει " αν γλυτώσουμε από αυτό, χρωστάς παγωτό"

Εγώ-ότι θες έτσι κι αλλιώς με έσωσες από σίγουρη καταστροφή,

Κοιτάω προς τα κάτω και βλέπω μια τεράστια σας κουβερτα και διάφορους συμμαθητές μου να την τεντώνουν αλλά υπάρχει ένα μικρό κενό και μάλλον θα,χτυπήσουμε ελαφριά στο έδαφος, άρπαζω την μαερα και την σφίγγω στην αγκαλιά μου καθώς τις καλύπτω το κεφάλι και πέφτω με την πλάτη και χτυπάω ελαφρός, όλοι πάνω από το κεφάλι μας να ρωτάνε "είστε καλά" "πάθατε κάτι" πάω να σηκωθώ( το πρωτο πράγμα που κοιτάω, είναι η μαερα αν έπαθε κάτι αλλά από το σοκ μάλλον λυποθημησε ) βλέπω γύρω μου αν υπάρχει κάποιος γνωστός και βλέπω τον Μάκη να είναι εκεί...

Εγω- ε Μάκη προσεχε την μαερα πρέπει επειγόντως να εξαφανιστώ

Μάκης - μην ανησυχείς είναι σε καλά χέρια

Εγώ - βασίζομαι πάνω σου,

Σηκώνομαι και νοιωθω ξαφνικά το χέρι μου κούφιο και με απέραντο πόνο (λογικά το έχω σπάσει) και προσπαθώ να φύγω αλλά βλέπω δύο άλλους φουσκωτόυς να έρχονται προς το μέρος μου ( αυτή την φορά δεν γλυτώνω .) καθομαι εκεί που είμαι και τους περιμένω, μέχρι που μια εξατμηση ακουγεται και μια  μηχανή έρχεται από το πουθενά.. ο οδηγός απλώνει το χέρι του, στην αρχη δειλιαζω μέχρι που ακούω την φωνή της μαερας "φύγε βλακααα" άρπαζω το χέρι και φεύγουμε με χίλια από το σχολείο και βλέπουμε έξω 3 μαύρα τζιπ να μας περιμένουν και να έχουν κλείσει τον δρόμο, δεν έβλεπα τρόπο διαφύγεις

Εγώ - φίλε ευχαριστώ για όλα αλλά δεν έχει νόημα... άσε με εδώ και φύγε να γλυτώσεις

Δεν μου απαντάει απλά αρχίζει να πατάει γκάζι και να τρέχει προς τα πάνω τους, "μηηη θα σκοτωθούμε" σηκώνει την μηχανή και ανεβαίνει προς στην οροφή του αυτοκινήτου και με φουλ γκάζι για μπροστά. Τα αυτοκίνητα αρχίζουν να μας κυνηγάνε και πάμε προς την πόλη μέσα αλλά συνέχιζουν να μας κυνηγάνε μέχρι που βλέπω ότι μας πλησιάζουν πολύ επικίνδυνα και βλέπω ένα ξεχασμένο δρομάκι που οδηγεί προς το πάρκο και του δείχνω να στρίψει κατά εκεί και χωρίς δεύτερη σκέψη το κάνει και συνεχίζουμε σε χωματόδρομο και αυτοί από πίσω μας, (η κατασταση αρχιζει και δυσκολευει ωσπου φτάνουμε προς ένα σήμα "απογορευονται τα οχήματα") πάμε με φουλ ταχύτητα εκεί και βλέπουμε ένα μικρό ύψωμα οπου μια βαθια ανασα μας δινει το κουραγιο και με φουλ γκάζι ευθεία σηκώνεται η μηχανή στον αέρα και περνάμε την ταμπέλα, το αυτοκίνητό προσπαθεί να την τσακίσει αλλά για κακή του τύχη ήταν από ατσάλι και το αμάξι βρηκε τόσο άσχημα οπου έπιασε φωτιά. Εμείς συνεχίσαμε ευθεία και φτάναμε προς την μικρή λιμνούλα, το μηχανάκι σταματάει και κατεβαίνουμε οπου ο οδηγος αφαιρει το κράνος

Εγω- ρε μαν τι κάνεις εσύ εδώ?

Στέλιος - ξέχασες μου φαίνεται ότι πάμε στο ίδιο σχολείο

Εγω- γιατί με βοήθησες?

Στέλιος - διότι εκτός απότι είσαι πολύ γαματο παιδί, εισαι και ο πρώτος που με πλησίασε χωρίς να υπάρχει λόγος

Εγώ - όπως και να έχει σε ευχαριστώ, αντε πάω σπίτι μου να χαλαρώσω

Στέλιος - δεν στο προτείνω, μπορεί  απλά να  σε περιμένουν να γυρίσεις σπίτι σου, θα έλεγα για λίγες μέρες τουλάχιστον να μείνεις στο δικό μου

Εγω- δεν γίνεται ρε μαν, τι θα πω στους δικούς μου?

Στέλιος- ότι θα κοιμηθείς σε έναν φίλο σου, έλα μην σκας μια μέρα είναι μαι αύριο θα δούμε τι θα κάνουμε,

Εγώ - δεν ξέρω πως να σε ευχαριστήσω

Στέλιος - το να βοηθάς είναι ανθρώπινο, αλλά το να βοηθάς χωρίς αντάλλαγμα είναι ανθρωπιά. Αντε ανέβα να φεύγουμε...

Ανεβαίνω στην μηχανή και φεύγουμε από το πάρκο και κατευθυνομαστε προς μια  περιοχή  εντελως αγνωστη για μένα, η έτσι νόμιζα, (βλέπω το σπίτι της Έλλης 2 σπίτια πιο κάτω, ρε λες? Σκέφτομαι ) σταματάει 2 σπίτια πιο κάτω.

Εγώ - εδώ μένεις?

Στέλιος - όχι, δύο σπίτια πιο κάτω

Εγω- (κάποιος μου κάνει πλάκα δεν εξηγείται) και γιατί σταματήσαμε εδώ?

Στέλιος - τελείωσαν τα καύσιμα , βαλε ενα χερακι να το παμε μεχρι το σπιτι :3

Φτανουμε μεχρι εξω και αντε τωρα εγω να μπω μεσα, η ελλη σιγα μην με ξεχασε και αντε να εξηγω στον αδερφο της οτι ημουν σπιτι μαζι της... θα μου παρει το κεφαλι αχ , φτανουμε προς την πορτα κι πεταγεται η ελλη , παω να κρυφτω πισω απο εναν θαμνο οσο προλαβαινω και η ελλη δειχνει με το δαχτυλο της ( τι σκατα ρανταρ ειναι ποτε προλαβε και με ειδε αχ)

ελλη - ποιος ειναι αυτος

στελιος- αυτος ειναι ο(γυρναει να με συστησει) καλα ρε που πηγε ο βλαμμενος

ελλη- ειναι πισω απο το δεντρο

στελιος-ελα εδω ρε βλακα τι κρυβεσαι λες και εκανες καποιο έγκλημα

Ο θεος μαζι μου διοτι θα με τεμαχισει σιγουρα η ελλη με βλεπει και ερχεται τρεχοντας προς το μερος μου οπου πεφτει στην αγκαλια μου.... αχ την τυχη μου

στελιος - που τον ξερεις το παιδι καλε

ελλη- μια μερα που με αφησατε μονη σπιτι ειχε ερθει ενα σκυλακι στην πορτα μας και το αφησα να μπει μεσα και αυτο το αγορι χτυπουσε την πορτα για να παρει το σκυλακι του, ηρθε μεσα και μου διαβασε παραμυθι

στελιος- α γιαυτο σε βρηκα σκεπασμενη στο κρεββατι σου

ελλη- ε ναι συγγνωμη που δεν στο ειπα αλλα σιγουρα θα θυμωνες

στελιος-(την πλησιαζει και τις χαιδευει το κεφαλι) θα επρεπε διοτι μπορουσε να σου συμβει κατι αλλα σημασια εχει που εισαι καλα, αντε παμε μεσα :3