Θέλω Να Αγγίξω Την Καρδιά Σου

Κεφαλαιο 10

Τόσα πολλά γεγονότα σε μια μέρα θα μπορούσα να πω ότι ούτε σε δύο ζωές τόσες δοκιμασίες αλλά αυτό που δεν μου έβγαινε από το μυαλό ήταν τα λόγια του πατέρα της Δανάης.... Δεν θέλω να την πληγώσω αλλά δεν μπορώ να την αφήσω να συνεχίσει να τρέφει συναισθήματα για μένα.... Αύριο πρέπει να το τελειώσω.

Η νύστα πλέον με κέρδισε και τα μάτια μου έκλεισαν απότομα και απλά γύρισα και με πήρε ο ύπνος. Το πρωί έφτασε με τον κόκορα να δίνει πόνο έξω από το παράθυρο μου... Μα ούτε επίτηδες εχ που είναι και αυτός ο ρεξ να τον πιάνει να τον κάνουμε κρασάτο τς 😑 τεντώνω την κορμάρα μου κάνω μερικά push ups και διατάσεις και πάω προς το μπάνιο να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο μου ώστε να πάω την πρωινή μου βόλτα με τον ρεξ, εκεί όμως που πάω να ντυθώ η πόρτα χτυπάει και μπουκάρει ο μπάτλερ με ένα ντοσιέ στο χέρι

Εγώ-ελπίζω αυτό να μην είναι για μένα...

Μπάτλερ - αυτά είναι μόνο για σήμερα εκτός και αν.

Εγώ - εκτός και αν τι?

Μπάτλερ - περάσεις το σκ με την δανάη

Εγώ - ούτε με σφαίρες!

Μπάτλερ - τότε βάλε την στολή σου και ξεκινά με τον καθαρισμό του μπάνιου

Εγώ - οκ

Πάει η βόλτα αλλά δεν πτωουμε αρπάζω βούρτσα και κουβά και αρχίζω να τρίβω πατώματα με πάθος και κέφι οπού μετά από καμπωσες ώρες δουλειάς και κουράσεις επιτελούς τελειώνω και πάω να ανοίξω την πόρτα οπού από την άλλη πλευρά καθρεπτίζεται ένα αντρικό σώμα οπού μου φαίνεται γνώριμο και αμέσως με πιάνει μια μικρή ταραχή και πάω να την κοπανήσω από άλλου αλλά καμιά ελπίδα η πόρτα ανοίγει ο άντρας μπαίνει και είναι όπως φανταζόμουν ο μπαμπάς της δαναη

πεθερός (λέμε τώρα) βλέπω μικρέ έκανες καλή δουλειά,

εγώ- κάνω το καλύτερο που μπορώ για να σας εξυπηρετήσω

πεθερός- χαχαχα (γελάει κεφάτος) αυτό περίμενα να ακούσω, έχω 30 λεπτό κενό άλλαξε και έλα να μου κανείς παρέα

εγώ- δεν γίνεται έχω άλλη δουλειά

το κλίμα αρχίζει και βαραίνει

πεθερός- δεν άκουσα καλά. αρνήθηκες την πρόταση μου?

εγώ- (κρύος ίδρωτας με διαπερνά) όχι όχι σε δυο είμαι παρόν

βάζω τα πράγματα στην θέση τους αφήνω τα ρούχα μου και πάω για μπάνιο λίγο έντρομος αλλά κλαιν

πεθερός - βλέπω πως ήρθες

εγώ- δεν είχα και επιλογή λοιπόν τι θα θέλατε?

πεθερός- μίλησες με την δαναη για τα συναισθήματα σου?

εγώ- όχι ακόμη... αλλά πρέπει να γίνει σύντομα είναι άδικο να πληγωθεί περισσότερο

πεθερός- αν ποτέ αλλάξεις γνώμη οι πόρτες της οικογενείας μου θα είναι πάντοτε ανοιχτές για σένα.(αποχωρεί)

Χαμένος στην σκέψη μου και το καυτό νερό να με υπέρ χαλαρώνει όλες μου οι σκέψεις γίνονται καπνός εκτός από εκείνο το πρόσωπο που δεν βγαίνει λεπτό από το μυαλό μου... το νάζι το χαμόγελο το μυστήριο και η περίεργη φύση της με έχει τρελάνει όποτε πλέον αποφασισμένος πλέον να μιλήσω στην δαναη, βγαίνω από το μπάνιο πάω ντύνομαι και κατευθύνομαι προς το δωμάτιο της οπού χτυπάω την πόρτα και την βλέπω κάπως σκεπτική.

Εγώ- τι τρέχει?

δαναη-θελω να σου μιλήσω για κάτι σοβαρό

Εγώ- για πες μου το τόσο σοβαρό: 3

δαναη-τον τελευταίο διάστημα νοιώθω περίεργα μέσα μου.... η καρδιά μου χτυπάει δυνατά δεν πολύ πεινάω δεν μπορώ να συγκεντρωθώ να ακούσω μουσική η να σκεφτώ κάτι άλλο εκτός απ...

εγώ- απ? συνέχισε για σταματάς

δαναη (σηκώνεται από το γραφείο και κάθεται δίπλα μου στο κρεββάτι) νομίζω ότι είμαι ερωτευμένη μαζί σου....(κοκκινίζει και καλύπτει το πρόσωπο της...)

εγώ-δαναη μην κρύβεις αυτό το γλυκό πρόσωπο γεμάτο συναισθήματα ίσα ίσα είναι πολύ όμορφο να εκφράζεις όσα όσα νιώθεις στο άτομο που το νοιωθεις και μάλιστα θέλει και παραπολυ θάρρος για κάτι τέτοιο αλλά δυστυχώς λυπάμαι αλλά η καρδιά και το σώμα μου ανήκουν εδώ και λίγο καιρό άλλου... σε ευχαριστώ πολύ και ίσα ίσα κολακευτικά με όσα μου είπες αλλά δεν θέλω να παίξω μαζί σου αλλά ούτε να σου δώσω ψεύτικες ελπίδες όποτε λυπάμαι πραγματικά που δεν μπορώ να είμαι μαζί σου...

Δάκρυα αρχίζουν να κυλάνε από τα ματιά της και ένα καρφί διαπερνάει την καρδιά μου... θέλω τόσο πολύ να την αγκαλιάσω να την παρηγορήσω αλλά θα της δώσω ελπίδα έτσι όποτε με ότι δύναμη μου έχει απομείνει απλά σηκώνομαι αποχωρώ.

Μέτα από αυτό οι μέρες περάσαν πολύ γρήγορα χωρίς να την ξαναδώ εννοείται μέχρι που έφτασε η μέρα να αποχωρήσω όποτε μάζεψα τα πράγματα και με μια τελευταία προσπάθεια να μιλήσω στην δαναη αλλά μάταια... η λιμουζίνα παίρνει εμένα και τον ρεξ και μας πάει προς το σπίτι οπού η μητέρα και η μαρεα με περίμεναν..

εγώ- ηρθααα (η μάνα μου με παίρνει αγκαλιά) καλά ντε πως κανείς έτσι μια εβδομάδα έλειψα

μάνα-όταν γίνεις και εσύ μάνα θα καταλάβεις

εγώ- εμ ναι λίγο δύσκολο ξέρεις...

μάνα- ακριβώς γιαυτό δεν θα καταλάβεις και ποτέ πως νοιώθω (μου βγάζει γλωσσά)

μαερα-βρε βρε ποιος μας θυμήθηκε: 3

εγώ- και εμένα μου έλειψες.... σε βλέπω κάπως έγινε κάτι

μαερα- θα τα πούμε ιδιαίτερος αυτά (ακουμπάει το δάχτυλο στα χείλη της)

εγώ- μαμά κανε ένα ντουζ τον ρεξ πάω στην μαερα

Πάμε προς το σπίτι της και κατευθύνομαι στο δωμάτιο της οπού η ίδια ετοιμάζει σνακ ώστε να τα πούμε ήσυχα

Εγώ- τι έγινε (καθώς πεινώ λεμονάδα)

μαερα-εχουν βγει φήμες για την δαναη ότι δεν είναι αυτό που δείχνει και ότι διπρόσωπη ψεύτρα με ύφος και μεγάλη πουτ.... εννοείται ότι δεν πίστεψα λέξη αλλά αυτή την εβδομάδα που λυπάται η κατάσταση έχει ξεφύγει εντελώς....

Εγώ- ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΆΡΧΙΣΕ (χτυπάω το χέρι μου στο τραπέζι)

Μαερα- ένας από την τάξη μας αλλά δεν ξέρω ακόμη ποιος...

Εγώ- πάμε τώρα στο σχολείο.

μαερα- είναι νωρίς ακόμη... πάνε άλλαξε κανε και ένα ντουζ και έρχομαι να σε πάρω οκ?

εγώ-οκ

Πάω σπίτι κάνω ένα ντουζ φοράω ότι βρίσκω μπροστά μου και βλέπω την μαερα να με περιμένει πάμε ολοταχώς προς το σχολείο και φτάνω έξω από την τάξη οπού λέω στην μαερα να περιμένει έξω και αν δει την δαναη να έρχεται να την καθυστέρηση, παίρνω μια βαθιά ανάσα και ανοίγω καθώς κατευθύνομαι στην έδρα.

Εγώ- Ποιος από όλους εσάς έβγαλε τέτοια φήμη για την ΔΑΝΆΗ (το χέρι μου καταλήγει με δύναμη στον πινάκα) μια νεκρική σιωπή