Part 9

19 4 1
                                    

Όπως  πάω να ανοίξω την πόρτα... Κάποιος άλλος βγαίνει  αποτωμα και την τρώω στο κούτελο και πέφτω κάτω ξερός, μένω για λίγα λεπτά αναίσθητος κάτω  και ένα απαλό άρωμα μου κινεί το ενδιαφέρον και αρχιζω να συνέρχομαι σιγά σιγά, πάω να ανοίξω τα μάτια μου αλλά νοιώθω κάτι βαρύ πάνω μου, σηκώνω τα χέρια μου και πιάνω κάτι απαλό, στην αρχή δεν πολύ  κατανοω τι είναι αλλά όσο συνεχίζω να απολαμβάνω αυτό το απαλό  πράγμα ηρεμώ οπότε  συνεχίζω  και απλώνω   και το άλλο μου χέρι και   και τα  Ζούπαω λίγο και ακούγεται μια μικρή κραυγή 😱.

Νοιωθω αυτά τα μεγάλα πράγματα να προσπαθούν να απομακρύνθουν και ανοίγω τα Ματια μου φανερά ξενερωμένος και βλέπω τα χέρια μου να πιάνουν 2 μεγάλα βυζια, πάει το κεφάλι μου ποιο πάνω και βλέπω ένα μενταγιόν που κάτι μου θυμίζε, πάω και ένα κλικ λίγο πιο πάνω και ελπίζω ότι δεν είναι αυτή που νομίζω ότι είναι αλλα τελικά αντικρίζω το κεφάλι της δάναης  όπου τα μάτια της είναι βουρκωμενα... η καρδιά μου χτυπούσε σαν δυναμίτης, το κεφάλι μου πήγαινε να εκραγεί από τον φόβο μην ούρλιαξε ( και ποιος με γλύτωνε μετά) παίρνω τα χέρια μου από πάνω της και προσπαθώ να πάρω απόσταση αλλά για κακή μου  γλιστράω στα νερά και πετάγεται η πετσέτα μου και πέφτω πάνω της.
(Ούτε ο θεος μπορούσε να με σώσει μετά από τέτοια κραυγή παιδιά) η Δανάη να αρχίζει να ουρλιάζει και να πλακώνουν όλοι στο μπάνιο (μπάτλερ, η αδερφή της) και απορώ που είναι ο πατέρας της και εκεί που λέω ότι γλύτωσα τα χειρότερα, μπουκάρει με το δίκαννο και λέει "ποιος πουστης πείραξε την κόρη μου"
Εγω- όχι και πουστης (καθώς μου κρέμεται)
Όλοι να έχουν μείνει κόκκαλο με τον ελέφαντα και να με κοιτάνε κάπως περίεργα  εκτός από τον μπάτλερ που μου κλείνει το μάτι και τεντώνει τον αντίχειρα σαν να λέει "ωραίος ο παίχτης ".

Ο πατέρας συνέρχεται από το σοκ και χωρίς να πει κουβέντα, όπλιση το όπλο και με σημαδεύει, ( γλύτωσα απολα τα εξτρεμ και θα την πάθω από εκεί που στην ουσια δεν έφταιγα, πάω να ξεφύγω  Αλλά η κατάσταση πολύ κρίσιμη, ξεκινάω να του μιλάω μπας και κερδίσω λίγο χρόνο αλλα κατά πολύ παράξενο λόγο το μυαλό μου θόλωσε και δεν ήξερα τον λογο, πρώτη φορά μου έτυχε κάτι τέτοιο και ήταν όντως πολύ τρομακτικό, λες και είχε έρθει η ώρα του τέλους μου, οπότε χωρίς πολλά πολλά κλείνω τα μάτια μου και ελπίζω σε κάποιο θαύμα μέχρι  που βλέπω την μορφή της μπροστά μου να μου χαμογελάει και να προσπαθεί να μου πει κάτι, ή μορφή της χλωμη τα χείλη της να μιλούν αλλά να μην ακούγονται, σαν να προσπαθούν να μου πουν κάτι, γυρνάει την πλάτη της και δάκρυα αρχίζουν να κυλάνε  προς  στο πάτωμα και ένα ανεξήγητο σφίξιμο στην καρδιά μου άρχισε να δημιουργείται, ανοίγω τα Ματια μου και βλέπω το όπλο να ακουμπάει στην καρδιά μου, ένοιωθα πως έπρεπε να κάνω κάτι, ή καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα από τον φόβο αλλά ήξερα πως δεν είχε έρθει η ώρα μου ακόμη, η έστω μέχρι να δω αυτά τα ματάκια που δάκρυσαν για μένα να λάμπουν από χαρά.

Πιάνω  το όπλο και με κοφτό βλέμμα " αν θες να μου ρίξεις καντω τώρα" αφήνει το όπλο και με δυνατό τόνο διατάζει  "βγείτε όλοι έξω τώρα! "
Ο μπάτλερ υπακούει και παίρνει την δανάη και το υπόλοιπο προσωπικό και βγαίνουν έξω.
Αυτος- τι έκανες με την κόρη μου
Εγω- τίποτα.  Απλός ήταν η κακή στιγμή
Αυτός- το ξέρεις ότι νοιωθει κάτι για σένα έτσι?
Εγω- το ξερω αλλά εγώ δεν νοιώθω τίποτα για εκείνη είναι απλά μια πολύ καλή φίλη για μένα!!!
Αυτός - πρέπει να της το ξεκαθαρίσεις τότε, διότι όσο την αφήνεις τόσο θα μεγαλώνουν τα αισθήματα της και κάποια στιγμή θα πληγώθει παραπολυ άσχημα

Θέλω Να Αγγίξω Την Καρδιά Σου Where stories live. Discover now