I'm Falling In Love With You' MomoGi

twelve

Yazardan:
Aradan bayağı bir zaman geçmişti. Yoongi Tzuyu ile ne kadar zaman geçirsede Tzuyu ona hiçbirşey belli etmemekte kararlıydı.

Bu durumda ise Tzuyu Yoongi'ye sürekli sarkıyordu. Bazen bunları okulda sırf Momo görsün diye yapıyordu.

Momo Yoongi'ye tam o sırada ne kadar sinirli baksada bu Tzuyu için birşey değiştirmiyordu.

...

Yoongi kütüphanede kitap okurken uyuyakalır ve tam o sırada yanına Momo gelir ama Yoongi çoktan uyumuş olur.

Momo Yoongi'nin okuduğu kitaba bakmak için eline alır ve okumaya başlar:

Hikâyeyi baştan anlatmak lazım. Gerçi hiçbir hikâyenin başı olmaz. Herşey iç içe geçerken,zaman içinde hayat düz bir çizgiye dönüşmüşken,bizim olayları kavramaya başladığımız bir an vardır. Fakat gerçekte o an hikâyenin başı değildir. İnsanın,hayat düzenini altüst eden hikâyelere bır başlangıç ânı belirlemek gibi nafile bir çabası vardır. Buda bir çeşit güvenlik arayışı aslında. Böylece hangi başlangıç anları,nasıl sonuçlara yol açıyor diye hesap edebilir insan. Kendince notlar alır günlüğüne. Arkadaşlarına hararetle,arada bir duraklayıp nefes alarak böylece duygusal şiddetini artırarak anlatır. Olayların başladığı o eşsiz,biricik ânı.
Büyük hikâyeler bir tereddüt ânıyla başlar. Tereddüt etmeye neden olan şeyler insanın zihninden hızlı geçer ve bunlar arasından gerçekleşme ihtimali yüksek olanlar belirlenir. Sonra bir tercih yapılır. Ama hikâye en düşük ihtimalli hatta imkânsız yakın olan durumun gerçekleşmesiyle başlar...

Bu kitabı Momo çok beğenmişti. Açıkçası Yoongi'nin böyle kitapları okuduğunu bilmiyordu. Zil çalınca Yoongi'yi uyandırmaya çalıştı ama Yoongi bunu fırsat bilip yattığı koltukta Momo'yu kendine çeker ve sanki bu anı bir daha yaşayamıyacakmış gibi öper.

Momo'nun canı biraz acısada ona karşılık verir. Sonra duydukları ses,okul müdürü kütüphaneye geliyordu.

Momo ne kadar Yoongi'den ayrılmaya çalışmada o buna izin vermiyordu."Ihm" diye öksürünce müdür,hemen ayrılırlar.

Momo'nun yüzü kıpkırmızı olmuştu. Yoongi ise sırıtıyordu.

"Sizin şu an derste olmanız gerekmiyor muydu? Siz gelin burada ağıza alınmayacak şeyler yapın. Neyse madem buradasınız buradaki kitapları yazarlarına göre sıraya dizin bakalım."

"Ama-" "Efendim şikâyetiniz mi vardı?" "Yok hocam, olurmu hiç siz dersiniz biz yapmaz mıyız."

Momo'nun siniri gittikçe artıyordu.

Momo'dan:

Yoongi neden böyle davranıyordu ki? Müdüre rezil olduğumuz yetmedi birde burada yalnız kalmamız için uğraşıyordu.

Sinir çocuk.

Yoongi'den:

Momo sinir oldukça nedense kendimi çok güzel bir iş başarmış gibi hissediyordum.

Müdür arkasını dönüp benim az önce benim okuduğum kitabı incelerken ben Momo'nun yanağından öpüyordum. "Ya rahat dur!" "Durmazsam?" Dedim ve oda sustu.

Sonunda müdür oradan çıkınca Momo omuzuma yumruk attı ve konuşmaya başladı. "Ya sen gerizekâlımısın acaba?!" "Aa sevgilinle doğru konuş lütfen."

~

Sonunda düzenleme işi bitmişti. Ama Momo ve bende bitmiştim. Sonunda müdür içeriye girdi ve çıkabilirsiniz bakışı attı. (Nasıl olduğunu bilmiyorum)
Okuldan nihayet çıkmıştık. Şimdi asıl yorgunluğa gelecektik. Momo ile sevgili olduğumuzu anneme söyleyecektim.

Nasıl bir kalp krizi geçirecekti acaba çok merak ediyorum.

Eğik yazıyla yazılanlar gerçek bir kitaptan alıntıdır.