Bedenimden soğuk terler akıyordu.Kalbim aşk geçici değil ve nefrete dönüşemez sarıl ona,bir daha hiç gitmeyecekmiş gibi sarıl derken aklım ise bana yaşattırdığı acıyı tekrar tekrar hatırlatıyordu.Bana doğru bir adım attı ama durmasını isteyerek geri çekildim.Yine yanaklarım ıslanıyordu,göz yaşım çoğalıyordu.Bağırmaya başladım
-Nasıl yaptın bunu bana! Ya hiç mi düşünmedin geride bıraktığın "AŞK'ı"? Hiç mi düşünmedin beni? Hadi,şimdi bana öyle bir şey söyleki tekrar nefes alabileyim,herşeyi unutarak affettim diyip omzunda ağlayabileyim.Söylesene ya lütfen birşey söyle! Bunları söylerken hem hüngür hüngür ağlıyordum hemde bağırıyordum.Ama beni yakıp küle çeviren acı hiç geçmiyordu,bitmek bilmiyordu.
Bir anda beni kendine doğru çekti ve sarıldı.Bırakması için göğsüne yumruklar atıyordum.Ama bedeni beni sımsıkı sarmıştı.O an birşeyler söyleyip kendini affettirmesini beklerken
-Affet beni Deniz.Ama sana karşı duygularım değişme-
Daha fazla duymak istemiyordum.Belkide acımla yüzleşmek bana iyi gelmemişti.Koştum, ayaklarım daha fazla gitmeye derman bulamayıncaya kadar koştum. Görmüyorum:ona olan sevgimi,ona olan nefretimi,kızgınlığımı,ONU görmüyordum artık.Eve gelmiştim.Sadece uyumak istiyordum.Uyuyup tüm olanları biraz da olsa unutmak istiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞK ve NEFRET
RomanceSana aşığım...Senden nefret ediyorum.Her iki duygu bir arada olabilirmiş demek.Sen benim çok uzağımda ol ama yinede ben seni görebileyim.Saklambaç oynayalım mesela ben kaybolayım ama sen beni yine bul.Sen benden hiç gitme olur mu?
