Oh! My Ghost. (BANGTAN BOYS SERIES 1) JEON JUNGKOOK

Chapter 35 Tzuyu's family

Chapter 35

Ten years ago...

Narinig kong may kausap si mama sa cellphone,

Kamusta na ang anak mong si Chiminaih, (Chiminayah) tanong ni Tita Lou, kay mama habang binabalasa yung parang card na kulay brown?

Ayun, okay lang. Walang ganang sabi ni mama, habang hawak yung baraha, sa kanang kamay niya, habang yung cellphone sa kaliwa, kasama naman niyang maglaro sina Tita Ching, Tita Chang, at Tita Cheng, mga kapitbahay namin sa compound,

Hays! Ewan ko ba sayo Mina, kamustahin mo naman ang mga anak mo! Hindi yang puro baraha ang hawak mo, paalala ni Tita Lou,

Peste! Talo nanaman, sigaw ni mama, saka binaba yung tawag ni Tita Lou,

Six years old lang ako ng una kong makitang umiiyak si Ate Chim, habang siya naman ay nasa grade 9, I dont know her age, basta ang alam ko lang malungkot siya,

Hindi pa sumisikat ang araw ng maisipan kong uminom ng gatas, pababa palang ako ng sala, when I hear a sob,

Kumatok ako ng tatlong beses, saka binuksan yung pinto.

Ate, why are you crying again? Tanong ko, habang siya naman ay nagpupunas ng luha,

Tzuyu? Tawag niya kaya lumapit siya sakin,

Pinunasan ko naman yung luha niya,

Don't cry na, Tzuyu is here, ngiti ko sakanya, hinaplos naman niya yung buhok ko,

Hahaha! Ikaw talaga, hmm! Basta palagi mong susundin ang utos ni mommy ha? Wag matigas ang ulo, sabi niya habang nagpupunas ng luha,

Tumango naman ako,

Im only six years old that time, ng una kong marinig na nag-aaway sina mommy and Ate Chim,

Bakit ganto nanaman ang grades mo sa math? Bakit hindi mo gayahin yung anak ni Ching, ang galing sa math!

Bakit ba kasi palaging kinukumpara ni mama yung grades ni Ate don sa anak ni Tita Ching, e ang pangit nga ng ugali non, nakakuha lang ng 84, sa math linait na si Ate Chim, sa naririnig ko nga sa mga kaklase ni Ate Chim, nangongopya lang yun!

Ma, hindi ko po kayang gawin yung ginagawa ni Yam, paliwanag ni Ate, totoo naman e, hindi mandaraya si Ate Chim, para lang makuha yung grades na gusto ni mommy!

Ayan! Lagi nalang yan ang naririnig ko sayo, hindi mo kaya! Ngumisi si mama, nakita ko naman sa mata ni Ate Chim yung takot sa mata niya, yung panginginig ng tuhod niya,

Hindi mo pala kaya! Edi wag ka ng mag-aral, sayang lang pala yang binibigay na baon ng daddy mo, hindi man lang kita maipagmalaki sa mga kapitbahay natin!

Im only six years old when im started to fear on everything,

Fear for love, why? Simply, because I only see the happiness of my parents, when Ate Chims got a higher grades,

Do really grades signifies happiness? Because that's the only thing makes my parents proud.

Fear at schooling, why? Because, before Ate Chims, started to go to school, mom is always care for us, mom is always taking care of us, mom is always there, and that day I started to hate school, for me school is annoying,

I think that building stands for only geniuses, for only talented, for only gifted people, even me is'nt suit for that school, im only at the average, what should I do? When I started to foot steps on that annoying school.

I might be scared that mom will treat me, how my sister be treated,

Twinkle, twinkle, litte star,
How wonder what you are?
Up upon the sky? Teka, tama ba yung lyrics ng kinakanta ko, napakamot naman ako sa ulo ko, hays! Puntahan ko nalang si Ate Chim,

Ate Chimmmms! Sigaw ko sa baba, habang sumasayaw, iku-kwento ko sakanya, kung papano maging masaya, nakalimutan na ata niyang maging masaya! Palaging nakabusangot,

Tzu? Are you there, tanong ni Ate,

Oo Ate Chim, masayang sabi ko.

Halika dito! May sasabihin si Ate sayo, narinig kong sigaw niya,.napakamot naman ako ng ulo, ako yung may sasabihin e.

Ano yon Ate? Tanong ko,

Ate, bakit ang itim ng mata mo? Who punch you, tanong ko, sinasaktan din kaya siya physically ni mom?

Does mommy really did this? Tanong ko habang hawak yung eyebugs niyang maitim, umiling naman siya, hindi ko mapigilang hindi umiyak

From now on, promised me, not to cry, be strong, wag kang gumaya sa Ate mo.

Im only six years old, when I started to cry for Ate Chims, im not like the other kids crying for their toys,

Up above the sky what you are,
Like a diamond in the sky, kanta ko ulit, hindi ko man memorize, mali man yung tono, mali man yung bigkas, I sing out loud, who care? My Ate Chims always tell me, dont care others so.... hindi ko na alam yung kasunod, dahil excited na ulit akong mag kwento kay Ate Chims, tungkol sa mga nangyari sakin sa playground

Binuksan ko ang pinto ng kwarto ni Ate Chims,

I saw Ate Chims face,

Her face is dark, her eyes turned into black, her lips is dry it likes it's been thirst for a long year,

Chimmy? I heard daddy's voice, dali dali niyang inalis sa pagkakasabit si Ate,

My mom also crying,

Why mom looked care for her, why? After all, why now, when Ate Chims did a bad thing to herself, when Ate Chims kill herself, to escape from mom's scream, yell, and being belittled,

When Ate Chims, last day I promised not to cry, because I promised to her, but my tears is traitor, they kept on falling like a faucet,

Im strong, im not a crying baby, pigil ko sa iyak ko, but those tears are automatically falling,

Napabalik naman ako sa ulirat ko ng makita ko yung falling star, pinunasan ko naman yung luha ko,

Twinkle twinkle little star, I uttered, while staring at shady clouds,

How my sister, Ate Chims life there?

Like a diamond in the sky, I wish she is fine.

Napabalikwas ako ng makita ko si Jungkook,

Hays, ikaw nanaman? Sabi ko, nakita ko namang nangalumbaba yung mukha niya, bakit ba ang laki ng epekto ko sayo, isang salita ko lang, biglang lumulungkot yang mukha mo.

Kasi......

Ikaw yan, ngiti niya sakin,

After all ikaw pa din yung naging sandalan ko.