Oh! My Ghost. (BANGTAN BOYS SERIES 1) JEON JUNGKOOK

Chapter 49 Behind the truth

Chapter 49

Hindi ko alam kung gaano na kalayo ang nilakad ko mula ng malaman ko ang sinabi ni Jungkook, bakit nila ako niloko!? Bakit nila ako pinagtulungan dalawa!?

Flashback
Papasok na ako non ng mapansin kong may mga binabasang notes si Jungkook, hindi naman mawala yung ngiti niya sa labi, napaisip naman ako na baka ayaw niya talaga sakin.

Hinayaan ko naman siya non, bakit? Kasi doon siya masaya, doon siya kumportable, day passed, pinapansin na ako ni Jungkook, pero puro pambubully lang ang ginagawa niya sakin, pero ako lang tong makulit na sunod ng sunod sakanya,

Kakasunod ko sakanya napansin kong nakangiti siya habang nakasuod ang earphone niya sa dalawang tenga, habang naglalakad at hawak yung cellphone niya, pinangarap ko noon na sana ako dahilan ng bawat pagguhit ng ngiti sa mga labi niya,

Papatawid siya sa kalsada ng hindi niya mapansin ang humaharurot na kotse,

Jungkook! Sigaw ko para makuha ang atensyon niya, pero hindi pa din siya lumilingon, sa tanya ko ay sampong segundo nalang ay mababangga na siya, kaya agad agad akong tumakbo sa kalsada saka tinulak siya,

Pumikit na ako ng maramdaman kong nasa side ko na yung kotse, naramdaman ko namang tumulo ang dugo sa noo ko, pinilit ko pang lingunin si Jungkook, nakita ko din siyang tumilapon dahil sa kabilang sasakyan,

I wish he's safe... kahit hindi na ako, kahit siya nalang, and i think this is the end of our story, maybe it's a tragic one but not the sad one, kasi baka sa susunod kong buhay, kami na talaga.

End of flashback,

At ngayon malalaman kong kagagawan pala lahat ni Dwight to! Pinagkatiwalaan ko pa naman siya na siya na ang mag-abot ng mga letter, ang gago lang! Maling tao pala ang pinagkatiwalaan ko.

Napansin ko namang nasa likod ko si Jungkook,

I need to talk to Dwight kung gusto mo sumama, sumama ka pero ipagdrive mo ako, tumango naman siya, tsk! Natakot ata.

Sa bahay namin, maikli ko lang sabi dahil alam ko namang iyon ang itatanong niya, tumango naman siya,

Hanggang sa ilang minuto pa ang lumipas ng nasa harap na kami ng bahay namin, hindi pa din nagbabago ang disenyo, at yung mga nakaparadang halamanan ni mommy, andyan pa din.

Una ko namang hinanap yung kwarto ni Dwight, madali ko lang mahagilap dahil dito din ako nakatira at kapatid ko pa siya,

Kinatok ko naman yon, wala akong pake kung marinig pa ng kapitbahay namin, kahit masira ko pa ang buong bahay,

Calm down, narinig kong sabi ni Jungkook, tinignan ko naman siya ng masama,

Calm down yourself! I roll my eyes, tsk!

Ano ba! Narinig ko naman ang pagbukas ng pintuan, oh, andyan ka pala Tzuyu, anong kailangan mo? Tanong niya,

Totoo ba!? Totoo ba na pinalitan mo yung mga letter na binigay ko kay Jungkook!? Kaya ba galit na gakit siya sakin noon dahil puro hate notes ang natatanggap niya! Sigaw ko sakanya, hindi ko alam kung saan nagmumula ang galit ko. I hate being betrayed! At kapatid ko.

Let me explain, maikli niyang sabi,

Fucked that words! I trust you, i trust you because i knew that youve never fool me! Pero anong ginawa mo! You fool me, nagtiwala ako sayo, umiling naman ako, im very dissapoint Dwight! Anong karapatan mong paikutin kami!?

Bacause Jayjay said so, sinabi niyang masasaktan ka lang daw sakanya, kaya nakipagka-sundo ako sakanya, kahit alam kong ikakagalit mo, i deeply sigh! Jayjay nanaman!

Napansin ko namang hinigit ni Jungkook yung collar ni Dwight, hindi ko naman siya aawatin, kasalanan naman talaga ni Dwight kung bakit nangyari samin ni Jungkook to.

Pasalamat ka kapatid mo si Tzuyu, narinig kong sabi niya, at ito at yung unang pagkakataon na tinawag niya ako sa pangalan ko, but fucking Jayjay!? Fuck no! Where is him!? Baritonong boses na sabi niya,

Sa bar na pagmamay-ari niya, sa kabilang subdivision, sagot naman ni Dwight bago bitawan yung collar ni Dwight, saka ako hinila palabas,

Nang nasa kotse na kami ay nagsalita ako.

Akala ko ba calm down? E ikaw nga tong nanghihigit ng collar. Sabi ko habang siya naman ay daretso lang ang tingin sa daan.

How can i fucking calm down! Kung pareho na tayong ginagago!?

Wow! So kapag ako ayos lang? Tanong ko,

Ofcourse not! No one can dare to do that, and no one have a rights to lead what next step we should do. Tumango naman ako, at napansin kong nasa bar and  restaurant na kami saka pumunta na kami sa counter,

Where is your manager! Sabi niya habang hawak pa din yung kamay ko,

Nasa kitchen sir, sabi nung babae, saka sinundan ng tingin si Jungkook,.

Nasa kitchen na kami ng mapansin kong andon nga si Jayjay, naglakad naman siya sa direksyon kung asan si Jayjay,

Saka hinigit yung collar niya, bakit ba ang hilig niya manghigit? Ang sexy niya tuloy tignan, nagsilayuan naman yung ibang customer,

Why so rude? Nakataas kilay na sabi ni Jayjay, tsk! Bakit kapag silang dalawa lang ni Jungkook, bakit parang ang yabang niya tignan? Ito ba talaga yung Jayjay na nakilala ko? Napa-iling nalang ako, sabagay nagawa niya nga kaming pikutin. 

Am i? Naka-lip bite na tanong niya, hindi ko alam kung ako lang o pati yung mga babaeng nagsilayuan ang humanga sa pag-lip bite niya.  Pardon but it wasn't the rudest. Sabi niya sabay suntok kay Jayjay, saka bumagsak, inambangan pa niya ng isa pang suntok, pero hindi ko na pinaabot ng tatlo ng mapansin kong hindi na kaya ni Jayjay, 

Kaya dali-dali na akong yumakap sa likod niya para pakalmahin siya, i dont know kung papaano magpakalma ng lalake, basta alam ko mukhang effective,

Stop, please? Sabi ko saka pinatong yung ulo ko sa likod ni Jungkook, ayokong nakikita siyang ganito, i know how good him is. Kahit palagi niya akong pinagsusungitan, at wala akong pinagsisihan na nagkakilala kami,

Humarap naman siya sakin, saka hinawakan yung kamay ko,

Am i scared you? Lumalamlam naman yung mukha niya, umiling lang ako saka na siya hinigit palayo saka bumalik sa kotse niya.