ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕မ်က္နွာကုိေနေရာင္ျခည္ေငြ႕တန္းေလး
က်လာမွကြၽန္ေတာ္နိုးထလာခဲ့တယ္ကြၽန္ေတာ္နိုးလာေတာ့ေဘးမွာကုိကုိရွိမေနဘူး
မေန႔ကထဲကသူကြၽန္ေတာ္ကုိသိပ္စကားမေျပာဘူးကြၽန္ေတာ္လည္းေရခ်ိဳးၿပီးေအာက္ဆင္းလာခဲ့တယ္
ေအာက္ဆင္းလာေတာ့ကုိကုိကမနက္စာေတြခ်က္ေနပုံရတယ္~~
ကြၽန္ေတာ္မေန႔ကေျပာမိတာကုိစိတ္မေကာင္းဘူး
ကြၽန္ေတာ္မစားခ်င္ခဲ့ေပမယ့္လည္းစားလုိက္သင့္တယ္သူကကြၽန္ေတာ္ကုိခ်စ္လုိ႔ခ်က္ေပးထားခဲ့တာကုိ
သူကနည္းနည္းေၾကာက္စရာေကာင္းတာကလြဲရင္
ကြၽန္ေတာ္ကုိအရမ္းခ်စ္တယ္မလား~~~ကြၽန္ေတာ္လည္းမေန႔ကကိစၥေတာင္းပန္တဲ့အေနနဲ႔
သူ႔အနားသြားၿပီးခါးေလးကုိအေနာက္ကေနဖက္ထား
မိတယ္~သူရဲ႕ေက်ာျပင္ကတစ္စုံတစ္ေယာက္ေလာက္
ကြၽန္ေတာ္ကုိမေႏြးေထြးေစေပမယ့္~"ငယ္ႏုိးလာၿပီလား"
"ကုိကုိမေန႔ကကိစၥငယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္"
အေခၚအေဝၚမွားမေနေတာ့ဘူး
သူကကြၽန္ေတာ္ဖက္ထားတဲ့လက္နွစ္စုံကုိကုိင္ကာ
ကြၽန္ေတာ္ဘက္လွည့္လာၿပီး"ရပါတယ္ငယ္ ကုိကုိမွားတာပါမေန႔က"
"ငယ္မွားတာပါ ငယ္စားခဲ့သင့္တာ"
"ကုိကုိေအာ္ခဲ့မိတယ္ေလ"
"ရပါတယ္"
"အင္းထားလုိက္ေတာ့ကုိကုိဒီေန႔ေတာ့ထမင္းဘဲ
ေက်ာ္ထားတယ္ေနာ္ငယ္သြားထုိင္ေစာင့္ေန""အင္း"
.
.
"ငယ္စားလုိ႔ေကာင္းလား"စားေနရင္းသူကကြၽန္ေတာ္ကုိသူ႔ပါးခ်ိဳင့္ခြက္ႀကီးေပၚ
ေအာင္ၿပံဳးၿပီးေမးလာပါေတာ့တယ္"အင္းအရမ္းေကာင္းတယ္ကုိကုိ"
ကြၽန္ေတာ္လည္းမ်က္နွာႀကီးတက္နိုင္သမ်ွၿပံဳးၿပီးေျဖ
ေပးမိတယ္