အိပ္မရလို႔ အိပ္ရာေပၚမွာ လူးလွိမ့္ေနရင္းကေန
ထထိုင္လိုက္တယ္..။ နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့
လက္တံတိုက ႏွစ္ေနရာကို ခပ္ေစာင္းေစာင္းေလးေတာင္ေက်ာ္ေနၿပီ။ ဒီအခ်ိန္က တစ္စံုတစ္ေယာက္ အိမ္ျပန္လာဖို႔အတြက္ သိပ္ကို ေနာက္က်ေနၿပီပဲ။
ေလျပည္ေလညင္းေတြက Zhengting ရဲ႕ ပါးကို
ခပ္သြက္သြက္ တိုးတိုက္သြားေတာ့မွ ညဦးပိုင္းတည္းက
ျပတင္းေပါက္ မပိတ္ရေသးတာကို သတိရလိုက္တယ္။
ျပတင္းေပါက္ကေန ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့
ျပန္႔က်ဲေနတဲ့ ၾကယ္ေလးေတြက ဟိုတစ္စ ဒီတစ္စလင္းေနတုန္းပဲ...။
တစ္ခုခုထစားဖို႔ အၾကံအစည္နဲ႔ အိပ္ရာေပၚကေန
အဆင္းမွာ စားပြဲေပၚက မီးစိမ္းေလး မွိတ္တုတ္
မွိတ္တုတ္လင္းေနတဲ့ ဖုန္းေလးက
Zhengting ရဲ႕ အျမင္အာရံုကို ဆြဲေဆာင္ေလတယ္။
ဆက္သြယ္ေရး ေအာ္ပေရတာေတြဆီက မျဖစ္ဖို႔
ၾကိတ္ဆုေတာင္းရင္း ေမ်ွာ္လင့္တႀကီး ဖုန္းကို အဖြင့္မွာ
ျမင္လိုက္ရတဲ့ စာတိုေလးေၾကာင့္ အရင္တည္းက
ၾကည္မေနတဲ့ စိတ္ဟာ ပိုလို႔ေနာက္က်ိသြားေလတယ္။
တစ္ေနကုန္လို႔မွ message ေလးတစ္ေၾကာင္းေတာင္မပို႔ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပဲ တကယ္မအားတာလား။
ဆက္သြယ္ေရး ေအာ္ပေရတာေတြဆီက
message ေတြကို ဘယ္လို block ရမလဲလို႔
မနက္က် တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေမးဖို႔ ဆံုးျဖတ္ရင္းကေန ဖုန္းကို အိပ္ရာေပၚ ပစ္တင္လိုက္တယ္။
တကယ္တမ္း ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပစ္ခ်ခ်င္တာဆိုေပမယ့္
အဲ့ေလာက္ လုပ္ဖို႔ရာ Zhengting မွာ သတိၱ႐ွိမေနခဲ့ဘူး။
အိပ္ရာေပၚမွာ ျပန္လွဲလိုက္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ကို
ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္ႀကိဳးစားရျပန္တယ္။
ညဘက္ေတြ ေကာင္းေကာင္း အိပ္မေပ်ာ္တာဟာ
တစ္စံုတစ္ေယာက္က လြမ္းေနလို႔ လို႔ Zhengting ဖတ္ဖူးခဲ့တယ္။ အဲ့တစ္စံုတစ္ေယာက္ဟာ မင္းျဖစ္ေနဖို႔ေရာ ကိုယ္က ေမ်ွာ္လင့္ခြင့္ ႐ွိမလား။ အိပ္မက္ေတြထဲမွာျဖစ္ျဖစ္ ဆံုေတြ႔ဖို႔ကိုေတာ့ Zhengting ဒီညလည္း ထပ္ဆုေတာင္းျဖစ္ခဲ့ျပန္တယ္။
——————💫
"ဟင့္...ေတာ္..ေတာ္ေတာ့ဆို "
အငမ္းမရ တိုးဝင္လာတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြေၾကာင့္ Zhengting အသက္႐ွဴၾကပ္လာတယ္။
YOU ARE READING
It's YOU
FanfictionNine percent one shot collection ~~ This one is special creation for @WuXinghua. Pre-birthday present for u boabei <3
