Anasını Sattığımın Dünyası

atina, sen benim darağacımdın.

Ed Sheeran - Photograph 

2015 - Mayıs - Haziran 

12 Mayıs 2015, yani tam 4 sene önce bugün. Garip bi tesadüf. Hayatımın ilk yıkılma anlarından biri. Yıkıksam eğer, kökü bu günden dolayıdır.

Sabah kalktım yine hayatı çok seviyormuş gibi. Gittim okula dersteyim falan. Bir saat geçti geçmedi whatsapp ailem grubundan tonlarca mesaj düştü telefona. İlk mesajı açmamla kan beynime sıçradı.

babam: boo sahte karne yapmış e-okula girdim. tüm notları 1.

annem: allah'ın belası çocuk eve gelsin sıçtım ağzına. 

abim: verin sanayiye çalışsın it.

annem: evet aldıralım okuldan biz bu çocukla başa çıkamayız. sigara da içiyo kesin eve geldiği an ev sigara kokuyo.

babam: aldırıcam okuldan!...

Bunun gibi tonlarca mesaj. Sınıftan attım kendimi birden. Şansıma çirkefi tuvaletten çıkarken gördüm. Hemen olayı anlattım bu da şok oldu tabii korkuyo benle birlikte.

Hayatımda hiç o kadar kötü olduğumu hatırlamam. Hayatımın içine sıçtığımı, hatta deliği tam tutturduğumu fark etmiştim. Okuldan çıkmak, gidip kendimi bi yerlerden atmak istedim o an. Allah beterinden saklasın diyip geçeyim. 

''boo sakin ol tamam ya ne olabilir en kötü. bak sen çık git arka kapıdan. ben çantanı alır sizin güvenliğe bırakırım. git dolaş biraz. al şu sigarayı da gez dolan biraz.''

O gün çirkefin bana yaptığı konuşmaları hala unutmam. Benim için derse girmemişti. Ona da selam olsun burdan.

Dediğini yaptım. Aldım sigarayı, kaçtım gittim okuldan. 

Nereye gideceğim hakkında hiçbir fikrim yoktu. Telefonun bildirim sesi kulağıma işlemişti. Saniye başı bildirim geliyodu. Annem deliriyodu ve çok ciddi olduğuna emindim. Psikolojisi zaten mükemmel sayılmazdı ve her kötü olayı büyütüp üçüncü dünya savaşına çevirmekte üstüne yoktu.

Gördüğüm en yüksek apartmanın içine daldım. En az 20 kat vardı. En üst katına çıktım. Yangın merdivenine oturdum. Ağlamaktan önümü zor görüyodum ki her şeyi siktir edip kendimi aşağı atmam an meselesiydi. Zaten ergenin tekiydim, intihara en çok meyilli olduğum dönemlerdi. Her olay beni delirtiyodu. 

20.kattan aşağı baktım. Atlasam kesin ölür müyüm diye düşünüyodum. 

'ulan ya ölmeyip sakat kalırsam.' diye bi ses geldi içimden.

En iyisi keseyim bileğimi jiletle ne olacak kesin ölürüm dedim. Elim çantama, ordan kalem kutuma gitti. Kalemtraşı çıkarttım. Jiletini kalemle söküp aldım. 

O an başım döndü. Elimde tuttuğum kalemlik uçtu 20. kattan aşağı. 

'hasiktir lan' diye bağırıp tutundum. Açık yangın merdivenleri nasıldır bilen bilir. Her yer açık ve en ufak denge kaybında uçup gebermek pek mümkün.

Gördüğüm ilk demire tutundum. Güya ölmek istiyodum göt korkusuna bak dedim içimden.

Elimdeki jilete baktım uzun uzun. Biraz zaman geçtikten sonra sakinleştim. Ölmek falan istemiyodum daha yiyeceğim çok halt var dedim. Ama o günü de unutmamam lazımdı.

Bir daha aileye yalan yok, olsa bile çaktırmadan yap işini dedim kendime. Jileti elimin üstüne bastırıp kaydırdım.

Çok acımadı ama baya kanadı. Hala da taşırım o izi elimin üstünde.