That Damn Girl NL

7. Ally

Alison Janssen
Ze drukt kusjes in mijn nek. 'Stop it.' 'Nope.' 'Mies.' 'Nee. Jij gaat je stomme huiswerk zitten doen, dus moet ik me maar vermaken.' 'Mies.' Ik draai me om en druk mijn lippen op de hare. 'Zo blij?' 'Nee, nog lang niet.' Ik rol mijn ogen en draai me terug naar mijn werk. 'Ally,' zeurt ze. We zijn echt te klef samen. We zijn nog niet eens officieel samen, maar ja, het boeit ons niet. 'Hoe laat is het?' 'Half negen.' 'Oh, shit, ik moet nog douchen.' Ze staat op en ik mis meteen haar warmte. 'Ik ben zo terug.' Ze gaat zich klaarmaken voor dat feest. Ik weet niet zo wat ik ervan moet vinden, maar het zal wel. Als we maar samen slapen vannacht. Ik grinnik hardop door mijn gedachtes. Ze is echt vreselijk leuk.

Mijn telefoon gaat af en zuchtend neem ik op. Ik zag al dat het mijn vader was. 'Hey, Alison.' 'Hoi, pap.' 'Hoe gaat het daar?' 'Echt goed!' 'Hoezo?' 'Ik heb een leuk persoon gevonden.' 'En wie zou dat moeten wezen?' 'Ik,' schreeuwt ineens een stem en twee armen vinden hun weg om mijn nek. Ik grinnik kort. 'Is dat een meisje?' 'Ja.' 'Oh, oké.' En hij hangt op. Oké, wat was dat? Waarom hing hij op? 'Wat was er?' Ik kijk nu pas om en daar staat ze in haar ondergoed met nog natte haren. Ze is echt geweldig zo. Echt té knap. Hoe kan iemand zo mooi zijn? Dat bestaat toch haast niet? 'Ik vroeg je wat, Al.' 'Uh.' Ze kijkt me grijnzend aan als ik eindelijk mijn blik los scheur van haar lichaam. 'Wat was er?' 'Uh, hij moest ophangen. Er belde nog iemand anders,' lieg ik. 'Oh, oké.' Ze drukt een kus op mijn wang en loopt dan de kamer uit. Nog steeds denk ik na over mijn vader. Misschien vindt hij het wel helemaal niet goed. Oh nee. Straks accepteert hij niet dat ik op meiden val. Ik heb het hem nog nooit verteld, want ik heb nog geen relatie met een meid gehad voor langer dan een maand. Ik moet toch mezelf kunnen zijn? Tegenover mijn vader toch zeker wel? Of... is dat alleen zo in films en boeken zo? Oh nee.

'Doei Al.' Ze wilt me een kus geven, maar ik geef haar een knuffel. Eigenlijk wil ik haar bij me hebben vannacht, met al dat getwijfel over mijn pa, maar ik moet het zelf oplossen. Ze hoeft niks te weten. 'Doei, Mies.' Haar hand gaat kort door mijn haren, waarna ze nog even zwaait en weggaat, op naar een feestje. Ik weet niet wat er gaat gebeuren op dat feest en dat boeit me ook niet. Ik ga mijn kamer binnen, draai de deur op slot en rol me op op mijn bed. De tranen beginnen stil van mijn wangen af te rollen. Het doet me toch pijn als mijn vader me niet accepteert.