That Damn Girl NL

10. Mies

Michelle Helsing
'Al? Ally?' Geen reactie. Volgens mij slaapt ze. Ik ga voorzichtig in bed liggen met haar nog op me. Ik haal de bril heel soepel van haar neus af, leg hem op haar bureau en sla dan de dekens over ons heen. Ik weet niet of ik het juiste heb gedaan vandaag, waarschijnlijk niet. Waarschijnlijk was het superdom, maar zij hoeft het niet te weten. Ik wil gewoon dat ze beschermd is. Ze is van mij. Ze hoeft geen pijn meer te leiden, niet lichamelijk, niet geestelijk. Ik zorg daarvoor. Ze is veel te knap om lichamelijk te mishandelen. En veel te slim om het geestelijk te doen. Hoe kon haar moeder haar dat ooit aandoen? Rustig, Mies, het is opgelost. Het komt allemaal goed.

Haar lippen voel ik in mijn nek en een grijns vormt mijn lippen. 'Je bent gewoon wakker.' En ze kust me. Ze gaat omhoog, maar ik ben nog niet klaar en ga mee, terwijl ik de kus verdiep. Haar hand plaatst ze op mijn borst en duwt me omlaag. Ik kijk haar aan met een pruillip. 'Nee. We moeten naar school.' 'Ugh.' 'Ah joh, paar uurtjes.' 'Paar uurtjes teveel.' Ze grinnikt en staat op. Ik maak gebruik van de situatie en geef een tik tegen haar bil. Ze heeft namelijk een short aan en mijn trui. 'Ey.' Ik grijns alleen maar naar haar. 'Ik pak jou nog wel terug.' Daarna gaat ze naar de badkamer. Misschien moet ik dan ook maar opstaan.

'Waar zit jij met je kop?' Dean duwt tegen mijn schouder en ik schrik op. 'Wat?' 'Waar zit jij?' 'In dromenland.' 'Waarom staar je constant naar de nerd-tafel?' 'Ik weet niet.' Ik haal mijn schouders op en kijk hem aan. 'Je lijkt wel verliefd.' Meteen is iedereens aandacht van de tafel op mij gericht. Oh shit. 'Duh, tuurlijk niet.' 'Wie is de ware?' 'Rot op, jongens.' 'Ik weet wie het is,' spreekt Carter dan fronsend. 'Nee hoor.' 'Jawel.' 'Nee.' 'Wie dan?' onderbreekt Iris ons gesprek. Voor Carter nog een woord kan zeggen, sleur ik hem mee van de tafel. 'Wie denk je dat het is?' 'Ons kamergenootje, niet? Je zit constant naar haar te staren. Jullie slapen samen. En ze draagt jouw trui.' Ik wil er iets tegenin brengen maar er komen geen woorden uit mijn mond. 'Ja hé? Ongelofelijk, je bent gay?' 'Wat maakt dat nou weer uit?' 'Niks, maar je had het best even kunnen melden. Hoelang weet je het al?' 'Al lang, echt heel lang. En ja, full on gay. Oh en wil je dit alsjeblieft voor je houden?' 'Uh, ligt eraan.' 'Hoezo?' 'Mag ik jouw kamer?' 'Waarom?' 'Jouw kamer is groter en zit in een hoek en heeft er een badkamer aan. Ik moet altijd lopen 's ochtends.' 'Oké, prima. Je krijgt mijn kamer.' 'Yes, ik houd het stil, maar jij dan ook.' 'Ja ja, tuurlijk moest je weer een seksgrapje maken.' Hij grinnikt en gaat dan terug naar de groep waar ik hem naartoe volg. 'Dus, wie is het?'