hey, cumartesi günü lgs sınavına gireceğim, bana bir şeyler söylemek isterseniz bu satır boş..
birde röportajım yayınlamış, bana destek olur musunuz?
Fanficstr - Hayran Kurgu Röportajları
@betulmey bölümü
bölüm sonu sorusu var!!
loren gray - queen
☆☆☆
"Antonia, bana güven."dedi pürüzsüz o ses. "Haydi, gidelim. Seni korumam lazım."
"Pietro?"dedim telaşla. O burada ne arıyordu, hatta biz burada ne arıyorduk? Burası neresiydi?
"Neredeyiz?"dedim yavaşça. Mor ve kırmızı renklerin ağırlıkta olduğu bir gökyüzü bana kucak açıyordu, etraf savaş alanı gibi dağılmıştı.
Durun, burası zaten savaş alanıydı.
Yerler kanla boyanmıştı. Hala bir kaç acı dolu inleme kulaklarıma ulaşıyordu. Yerde bir kaç beden gördüm, ceset olmamalarını umarak eğildim.
"Edith." diye fısıldadı Peter. Boylu boyunca uzanmıştı. "Durdur. Mor devi-"
Etraftaki morluk açıldı ve her yer kan kırmızısına büründü. Gök gürledi, ama bu Thor'un işi değildi.
Peter, öksürdü. "Gitmek istemiyorum, lütfen, Edith. Lütfen." Ona sıkıca sarıldım. Neler oluyordu? İnanmadığım Tanrıya seslendim. "Tanrım, yardım et."
"Özür dilerim."
Peter toz zerrecikleri olarak avucumdan süzüldü.
Babama seslenmek istedim, bana yardım edebilirdi, o bir dahiydi değil mi? Steve neredeydi?
"Steve!"
Yoktu. Oysa her düştüğümde beni kaldıran oydu. Şimdi neredeydi?
Havada uçuşan başka toz tanecikleri gördüm. Başım dönüyordu, kalbim göğüs kafesimi kırıp çıkacak gibi çarpıyordu.
Korkuyordum, çok korkuyordum.
Bir anda nevrim döndü. Midemin bulandığını hissettim. Gök açıldı, savaş alanı toplandı, şimdi başka bir yerdeydim. Hatta belki de geçmişteydim.
Onu gördüm. Uçurumun ucundaydı ve bir şeyle konuşuyordu. Yanında Steve vardı. Haykırdım.
"Steve!" bana bakmadı. Oysa aslında buradan bile ben seslenmeden beni hissedebilirdi. Beni tanıyordu.
"Stark!"dedim ama o da dönmedi. Titreyen bacaklarım izin verdiğince hızla koştum. Yanlarına vardığımında Stark uçuruma iyice yaklaşmıştı. "Tony.." Sesim titredi. Ama sanki ben görünmezmişim gibi ikisi de bana bakmadı.
Tony uçurumdaki boşluğa bir adım attı. Bedenim tepki veremedi. Durdum. Steve'e son bir kez baktım ve uçuruma, babamın peşinden atladım.
"Baba!"
Uyandığımda ağzımdan çıkan kelime buydu. Ne kadar hızlı olabilirsem o kadar hızlı kalktım ve koştum. Tony'e ihtiyacım vardı. O da kabuslar görüyordu, bunu durdurabilirdi, yardım edebilirdi. Yardım etmeliydi!
Bacaklarımın sızladığını hissettim ama Tony'nin kapısını bulana kadar durmadım. Tıklatmadan veya izin istemeden odaya daldım, ama manzara beklediğimden farklıydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
a part of u ✵
Fanfiction❝O senin bir parçan Antony. Lütfen, düşlerimdeki o kusursuz adam ol ve ona babalık yapmayı dene. Bu ölüm döşeğindeki bir kadının son isteği. Bir süper kahraman ol ve bir ölünün dileğini gerçekleştir. Siz beni tanımıyorsunuz Bay Stark. O da beni tan...
