1 meisje 5 broers 1 jongensinternaat

Kennismaking

Ik hoor wat fluisterende stemmen vannaf de verte. Iets heerlijk zachts wat onder mij licht. Het voelt niet als de bank waar ik net nog op lag. Ik open langzaam mijn ogen en zie de jongens van de mac plus mijn broers. Ik wil mijn ogen weer sluiten maar van schrik kom ik weer omhoog. "DE KNAPPE JONGENS VAN DE MAC ZIJN HIER!!😳" Ik kijk naar de knappe jongen die voor hij weg ging mij een knipoog gaf. Blijkbaar staarde ik te lang want opeens draaien alle jongens hun hoofden naar me om. Echt niet eng ofzo als ze allemaal op het zelfde moment hun hoofden om draaien...... ik sta ze versteend aan. Ken je dat als je een spreekbeurd moet houden iedereen naar je staart waardoor je niet meer weet wat je moet zeggen? Nou dat heb ik nu..... ik kijk Ian aan die me grijnzend aanstaart. Now way dat ik iets tegen die jongens ga zeggen. 'Hé kon je me niet wakker maken?' Vroeg ik aan Ian terwijl ik hem verontwaardigt aanstaar. Hij grinnikd. 'Je lag zo schattig te slapen. Trouwens ik wil geen schop van je krijgen.' Zegt hij. 'Niet alweer...' Fluisterd hij er achteraan. Ik kijk hem schaapachtig aan. Elke keer als een van mijn broers mij wakker probeert te maken krijgt diegene een stomp. Ik stap uit het bed en loop naar hen toe. Ik ga op Jasper zijn schoot zitten omdat er verder geen plaats is. 'Auw je bent zo zwaar!' Zegt Jasper met een grijns op zijn gezicht. Ik kijk hem met samengesplete ogen aan. "Hij is zooooo gemeen." Ik ga naar achter leunen waardoor hij mijn haar in zijn gezicht heefd zitten. Hij haalt snel het haar van zijn gezicht en tild mij op. Hij staat op en loopt naar de knappe jongen toe waar ik net de heletijd naar staarde. Hij zet me op zijn schoot neer en loopt grijnzend weg. Snel sta ik op met een rood hoofd. Ik loop naar Ian toe en ga op zijn schoot zitten. Ik leg mijn rooie hoofd op zijn schouder neer waardoor je niet zo goed mijn rode hoofd kan zien. De jongens beginnen te lachen waardoor ik nog roder word. "Wat heb ik ooit misdaan?" De jongens gaan weer door met praten. 'Hé hebben ze hier ook een gamekamer?' Vraagt Tomas. De jongens grinniken. 'Iedereen heeft een ps4 op zijn kamer waarop geld staat.' Zegt een jongen met blond haar. 'Oke ik weet al waar Melany de hele dag gaat zitten.' Zegt Johan voor de grap. Ik kijk hem met gespleten ogen aan waardoor hij in de lach schiet. Ik zucht. "Waarom zijn mijn broers zo vreselijk?" 'Hoe heten jullie eigenlijk?' Vraag ik maar om snel van het genante moment af te komen. 'Ik ben Lucas en dit zijn James, Milan, Daan en Henry.' Zegt de knappe jongen van de mac. 'En Henry slaapt bij ons.' Ik kijk naar de bron van de stem waar ik een grijnzende Ian zie zitten. "Leuk...... kamer delen met een van mijn broers echt een feest....."

We zitten wat op onze telefoon wanneer Daan opeens iets opmerkt. 'Hé het is vandaag zondag toch?' Ik hoor een paar zacht ja's. 'Dus dat betekent dat we morgen weer school hebben toch?' Gaat hij door. Ik laat de woorden effe door me door dringen tot ik het eindelijk begrijp. Mijn ogen schieten wagenweid open. Iedereen kijkt mijn kant op. Ik ga kreunend tegen de borst van Ian aanzakken. 'Ik haat mijn leven.' Iedereen grinnikt om mijn opmerking. Ik sta op en loop naar het mini keukentje toe. Ik pak wat te drinken waarna ik terug loop. De jongens hebben de tv aangezet. Ze scrollen wat op netflix tot ze stoppen. Het blijft hangen bij the boy. Het gaat over een pop. "Uhm oke???" De film gaat aan.

'AAAAAAAHHHHH!!!!!' Ik klem me stevig aan Ian vast. "N n nooit de jongens een film laten uitzoek😳." Ik sta trillend op van Ian's schoot. "Ja ik zat nogsteeds op Ian's schoot." Ik loop naar mijn bed toe en ga vlug onder de dekens liggen. "Ik kan nu sws niet mee slapen..." iedereen gaat naar hun eigen kamer waarna de ligt uit gaat. 'AANLATEN!' Roep ik verschrikt. Ian doet het licht weer aan en gaat ook in bed lichen. Henry komt uit de badkamer lopen zonder shirt. "Omg sixpack🤤." Ik staar blijkbaar zo lang dat er op een gegevenmoment een kussen tegen mijn hoofd aanknalt. Net optijd hou ik het bed vast waardoor ik er gelukkig niet af flikker. Ik kijk net een vernietigende blik naar Ian waardoor hij grijnzend terugkijkt. Ik ga zuchtend op bedliggen. 'Deze hou ik.' Zeg ik terwijl ik er met mijn hoofd op ga liggen. Ik hoor Ian nog grinniken voor ik word opgeslokt door het duister. 'Piep, piep, piep, pieBAM!' Ik sta zuchtend op uit mijn fijne, warme bed. "Waarom is mijn wekker zo jaloers op mij en mijn bed?" Ik loop naar de badkamer toe en poets mijn tanden. Ik trek een rood skater rokje met een zwart kroptopje. Daarbij trek ik een paar zwartje hakkenschoenen onder aan. Als finishing touch doe ik er een leuk zwart jasje bij aan.

Ik loop de badkamer uit waar de rest tot mijn verbazing al staat. Als de jongens mij eindelijk in de gaten hebben kijken ze mij met open mond aan. Behalve mijn broers dan, die zijn het al gewend. We lopen naar de kantine toe waar het al aardig druk is. We pakken wat eten en gaan aan een tafeltje ergens in het midden van de zaal zitten. We zitten rustig te eten wanneer er een groep knappe jongens de zaal komt inlopen. "Damn hotties🤯." Ik staar voor de hondertste keer te lang waardoor ze mij in de gaten krijgen. "Gotver moet echt een afspraak ergens maken om van het staren af te komen." Ze lopen naar me toe waardoor ik snel weer foces op mijn eten. Ik eet mijn fruit op waarna ik een hete adem in mijn nek voel. Ik kijk langzaam omhoog. 'Hallo.' Zeg ik terwijl ik kijk in een paar bruine ogen. 'Wie ben jij?' Zegt hij met een zware stem. 'Nou lekker beleefd, de meeste mensen zeggen op zijn minst hoi terug.' Zeg ik terwijl ik hem nogsteeds aanstaar. "Man krijg hier nekpijn van...." 'Wie. Ben. Jij?' Vraagt hij langzaam. 'Ik ben een meisje dat hoopt jou nooit meer terug te zien.' Ik kijk hem nepglimlachend aan. Hij zucht luid. Ik focus me glimlachend weer op mijn eten, maar die vervaagt al weer snel doordat hij weer verder gaat met praten. 'Wat doe je hier?' 'Ik zit hier proberend te genieten van mijn eten maar ene oelewapper verpest dat.' Zeg ik twerijl ik hem pissig aan kijk. 'Zo praat je niet tegen mij. Begrijp je dat?' Hij komt gevaarlijk dicht bij terwijl hij me boos aankijkt. 'Luister eens goed. Ik luister niet naar jou dus zeg me niet wat ik moet doen. Het is niet dat jij de baas over mij bent, capisch?' Ik kijk hem doordringend aan, hopelijk luistert hij naar me en loopt met zijn apenkop weg, maar hé ik heb nooit geluk. Hij kijkt me rustig maar pissig aan. Ik kijk hem vol zelfvertrouwen aan. Dan opeens zegt hij het meest clicheetje wat een populaire kwal kan zeggen. 'Wacht maar af, ik maak je leven kapot.' 'Kan niet wachten.' Zeg ik met een glimlach. Hij loopt met zijn groepje naar een tafel helemaal in het midden van de kantine. Als we klaar zijn met eten lopen we terug naar onze kamer. Aan tafel heb ik niet geluisterd naar wat ze allemaal zijden. Was te druk aan het nadenken over die kwal, mijn familie en mijn vrienden. "Mirthe heeft me nog niet geappt vanaf het moment dat ik weg ging. Ik had in de groepsapp gestuurd dat ik naar een jongensinternaat moet, maar ze zij er helemaal niks van. De rest zijden wel wat gelukkig. Ik had zelfs gevraagd of er wat was maar ze begon over een heel ander onderwerp te praten. Ik pak in mijn kamer mijn boeken en loop naar mijn klas. Ik ga naast Ian zitten die blijkbaar zijn plekje al heeft gevonden. 'Welk van hebben we nu?' Vraag ik zonder op te kijken. 'Geschiedenis.' Ik zucht verveeld. "Haat aan geschiedenis...." de leraar komt het lokaal binnen. 'De Krimoorlog. Een vergeten oorlog. De sultan probeerde zowel Frankrijk, dat voor de rooms-katholieken opkwam, als Rusland tevreden te stellen. Maar door de tegengestelde politieke en economische belangen van de grote mogendheden brak er een oorlog uit tussen Rusland enerzijds en Engeland, Frankrijk, Turkije en (wat later) Sardinië anderzijds.' Begon hij. 'Nou zo vergeten is hij niet anders zal u er niet over beginnen.' Zegt een jongen verveeld. De klas lacht. 'Dat is zo maar ik ben wel slim en weet die dingen zoals jij zou moeten weten als je eens zou opletten.' Zegt hij waarna hij verder gaat, maar ik let al niet meer op.