1 meisje 5 broers 1 jongensinternaat

Plan

Pov. Lucas
Ik kijk om me heen opzoek naar bewakers terwijl ik Johan allemaal cijfers hoor opnoemen. 'En dan deze hier..' 'Klik.' 'Oke, deze dan daar... ohnee wacht daar.' 'Johan kan je het alsjeblieft in jezelf zeggen?' Zegt Daan geïrriteerd. Ik hoor Johan een vage sorry zeggen maar gaat alsnog door. '20...' 'klik, brrrrauwwwkgggg.' Ik draai me om. Vol bewondering staar ik naar het lichtgevende beeld. 'We moesten toch een USB-stick krijgen?' Zegt Tomas verbaasd. Voor we erover na kunnen denken komen er bewakers aan. We worden omringd door de bewakers. We gaan met de ruggen tegen elkaar aanstaan zodat we geen onverwachte klap kunnen krijgen. Uit mijn ooghoek zie ik James een glimmend balletje naar twee bewakers gooien. Het balletje blijft voor hun neus stil liggen waardoor ze beginnen te lachen. Een klein piepje komt uit het balletje waarna er rook uit komt. De rook komt van verschillende kanten omdat de rest er ook een hebben gegooid. We doen onze maskers snel op waarna de bewakers omvallen. We lopen snel naar de uitgang toe. Soms loopt er nog een bewaker langs maar verder is het hier best rustig. In de auto gaan we weer bellen. 'Oke, de missie is compleet dus gaan we nu naar de Macdonalds?' Vraagt Ian. Waarom is dat het enige waar hij aan kan denken? 'Sorry Ian, we moeten meteen terug gaan en onderzoeken hoe het werkt.' Zegt Daan. Ian zucht teleurgesteld. 'Pak toch gewoon wat uit je auto.' Zeg ik tegen Ian. Het blijft even stil. 'Ja uhmmm... Grappig verhaal.' Zegt Ian schaapachtig. Ik hoor een paar kreunen. 'Laat me raden. Je hebt alles al op?' Vraagt Jasper. 'Waat? Ik, alles al op? Nee joh. Maar heeft iemand misschien nog een donut voor me?' Ik grinnik zacht. Tomas bied zich aan om een donut te geven dus stoppen we allemaal even. Ik geef Ian ook wat te eten. Hij kijkt me aan als een klein kind dat zijn droomspeeltje heeft gekregen. We stappen weer in de auto en rijden naar huis. 'Johan en Daan, kunnen we naar jullie kamer toe?' Vraagt Henry. 'Nee Vince is daar waarschijnlijk.' Zegt Daan. 'We kunnen wel bij mij.' Zeg ik. Ik hoor Tomas iets mompelen over dat zijn kamer niet schoon is waardoor ik in de lach schiet. Tomas kamer is altijd een rotzooi terwijl die van Brandon altijd schoon is. Die tweeling is dus echt heel verschillend. 'We kunnen ook bij mijn kamer. Ik woon toch alleen.' Zegt Samantha waarna ze in mijn oor fluistert. 'Daarna kunnen we misschien nog even rotzooien.' 'Mijn kamer word het dus.' Zeg ik snel. Urg, Samantha moet echt stoppen met flirten. De enige die ik wil is... 'We zijn er.' Zegt Milan. We stappen uit en lopen naar mijn kamer toe. Johan haald het beeldje uit zijn tas en kijkt er grondig naar. De telefoon van Ian gaat af. 'Hey Melany, wat is er?' Hij krijgt een frons op zijn gezicht. 'Waar is Melany?' Zegt hij pissig. Ik sta in een reflex op en pak de telefoon. '.... Op spieker.' Zegt de stem. Ik zet de telefoon snel op spieker. 'Vertel op.' Zeg ik boos. 'Jullie hebben mijn USB-stick gestolen, nu heb ik jullie vriendin. Ik maak een deal met jullie. Jullie brengen mij wat van mij is en jullie krijgen Melany terug. Anders gaat jullie geliefde Melany eraan.' De jongens kijken elkaar aan. Brandon gaat naar Melany's kamer toe. 'Waar moeten we dan heen en hoelaat?' Vraag ik. 'Op de zelfde plek waar jullie vorige keer waren. Jullie hebben tot de volgende zonsopgang de tijd.' Brandon komt de kamer binnen met een bezorgt gezicht. Ik sla mijn ogen neer. Ik kijk de andere jongens aan die bezorgd kijken. Dat zegt al genoeg. 'Deal.' De jongen achter de telefoon lacht waarna hij ophangt. Het blijft even stil. 'We hebben een plan nodig.' Zegt Daan. Ik knik. We zijn te ver gekomen om nu de USB-stick terug te geven. 'Kunnen we niet gewoon een fake USB-stick erin doen?' Vraagt Tomas. 'Nee, als het aan Logan ligt heeft hij een computer mee om te zien of het de echte is.' Henry heeft gelijk. We hebben al vaker met Logan te maken gehad. Hij is een 17 jarig meesterbrein. 'Kunnen we niet veel eerder gaan? We hebben namelijk tijd tot de volgende zonsopkomst. We hebben ook al het hele gebouw gezien, dus we weten waar alles ligt.' Zegt Ian. Daar heeft hij een punt. 'Oh kom op zeg. We zijn daar net weg. Ik heb geen zin om terug te gaan. We kunnen ook zonder Melany leven.' Ik kijk Samantha pissig aan. 'Geen zorgen Samantha. Je gaat ook niet mee. Dat word dan teveel.' Zeg ik tegen haar. Ze kijkt me verontwaardigd aan. Tomas loopt het keukentje in en komt terug met energiedrank en koffie. 'Voor onderweg.' Zegt hij terwijl hij het uitdeeld. We pakken alle spullen en willen gaan. De telefoon ringt. Ik kijk naar Ian. Hij kijkt me met opgetrokken wenkbrauw aan. 'Lucas het is jou telefoon die afgaat.' Zegt hij. Ik pak snel mijn telefoon. Het is onze baas. 'Hoi baas.' 'En? Hebben jullie de USB-stick?' Vraagt hij. Ik twijfel. Zou ik het hem vertellen? Als hij het weet. Laat hij ons dan wel naar de missie toegaan? 'De missie ging fout. We gaan terug om op te halen wat we missen.' Zeg ik met een vaste stem. Het is niet liegen toch? Ik bedoel de missie ging ook fout. We zijn Melany namelijk verloren. En haar missen we dus gaan we haar ophalen. 'Oke succes.' Zegt hij en hangt op. Ik kijk de jongens aan als teken dat we kunnen gaan. Tijdens het lopen blijf ik maar aan Melany denken. We hadden haar nooit alleen achter moeten laten in haar kamer. Ze was vast bang om opeens haar kamer uitgesleurt te worden door volkomen vreemde. Hoe hebben ze haar überhaupt kunnen vinden? Ik stap pijnzend de auto in. De jongens bellen weer. Ik neem op. We bespreken wat dingen waarna we aankomen. Milan parkeert een stukje verder van het gebouw af. We wachten af tot hij ons het teken geeft. Zo'n tien minuten later is hij nog niet klaar. 'Is er iets mis Milan?' Vraag ik. Hij zucht. 'Ze hebben hun software geupgrade. Ik kom er niet in.' 'Ik kom al.' Zegt Johan. Vijf minuten later is het eindelijk gelukt. We komen je halen Melany. Dat beloof ik.