1 meisje 5 broers 1 jongensinternaat

Donut

'Hey jongens. Waar kijken jullie naar?' Vraag ik terwijl ik de deur dicht doe. De jongens kijken verschrikt op. 'Niks.' Zegt Ian snel. Te snel. De andere jongens pakken alle blaadjes en stoppen het in een mapje die ze onder de bank schuiven. "Ja want dat heb ik niet gezien.🤦🏼‍♀️" de jongens staan nogsteeds om de tafel heen. "Oke dan......" 'ik ga dan maar weer.' Zeg ik terwijl ik naar mijn kamer toe loop. Ik ga bij de deuropening staan zodat ik mee kan luisteren. 'Pfffffff dat scheelde echt weinig.' Zegt Brandon zacht. 'Ja als ze dichterbij was gekomen had ze het kunnen lezen. Lucas verberg jij deze map op jou kamer? Want om nu door te gaan is niet veilig.' Hoor ik Milan zeggen. Ik denk dat iedereen knikt want opeens hoor ik iedereen weglopen. Ik vlucht snel mijn kamer in en spring op bed. Ian komt een paar seconde later binnen lopen. 'Hey broertje jij wil me vast wel vertellen waar dat allemaal over ging.' Ik leun naar voren en kijk hem met puppyogen aan. 'Nee want jou gaat dat niks aan.' Gotver hij weet dat ik nieuwschierig ben. Toen we klein waren was ik altijd op zoek naar geheimen in het huis. Mijn moeder las me namelijk van alles voor over geheimen overal, waardoor ik zelf opzoek wou gaan.
Ik kijk Ian met samengeknepen ogen aan. 'Best, dan ga ik wel alleen naar dunkin donut toe om daar een hele doos donuts te kopen die ik helemaal alleen ga opeten.' Zeg ik terwijl ik mijn rug naar hem toe draai, wetend dat hij nu met grote ogen naar me staat te kijken. Al van kleins af aan was hij verzot op donuts.

'Hey laat dat!' Riep ik boos terwijl ik naar de pestkoppen toe stampte. Ze keken me grijnzend aan. 'Wat wil je er tegen doen ukkie? Wil je met je staartjes in ons gezicht slaan?' Zei Wesly grinnikend. Ik werd rood van woede. 'Anders ga ik je schoppen waar de zon niet schijnt.' 'Wie zegt dat de zon daar nooit schijnt?' Zei hij grinnikend. "Huh?" Ik keek hem niet begrijpend aan. Hij schuddde zijn hoofd. Ik stampvoette naar hem toe en hief mijn knie omhoog. Helaas was hij veels te groot waardoor mijn knie de lucht raakte en ik op de grond viel. "Stomme kleine beentjes."  Hij gaf me een stomp in mijn zei waarna ze wegliepen. Ik stond op, liep naar mijn broer toe en hielp hem overeind. 'Gaat het?' Vroeg ik voorzichtig. Uit zijn neus liep bloed. Zijn oog was paars-geelachtig geworden en uit zijn lip kwam bloed. Warscheinlijk zat daar een snee. Ik keek hem glimlachend aan. 'Zullen we anders een donut halen?' Vroeg ik voorzichtig. Hij keek me met een schuin hoofd aan. 'Een wat?' Ik keek hem met grote ogen aan. 'Kom mee.' Zei ik terwijl ik hem meesleurde aan zijn arm. Het leek me best logisch dat hij niet wist wat donuts waren want ik wist het ook pas 1 week geleden. Toen had Jasper donuts en had ik hem betrapt. En teouwens we waren pas 7 dan wist je volgensmij niet zoveel. Ik trok hem mee de dunkin donuts in. De heerlijke geur van donuts kwam mijn neusgaten binnen. 'Ga jij anders alvast een plekje zoeken dan haal ik de donuts.' Zei ik blij. Hij knikte en begon te lopen. Ik ging naar de rij toe die gelukkig niet zo lang was. Toen ik aan de beurt was kocht ik twee heerlijke roze donuts van mijn laatste zakgeld. Ik liep naar Ian toe die uit het raam staarde. Met stralend gezicht ging ik tegenover hem zitten en legde de ene donut bij Ian neer. Ik keek hem afwachtend aan terwijl hij een hapje nam. Hij keek me met grote ogen aan waarna hij snel de rest van de donut wegwerkte. Ik grinnikte en at mijn donut ook op.

Vanaf die dag was Ians lievelings eten een donut. 'Kom op dat is oneerlijk. Ik wil ook donuts.' 'Tja dan moet je maar vertellen wat jullie verbergen.' Ik draai me grijnzend om. Hij kijkt mij boos aan. 'Never, ik heb wel een andere deal.' Zeg hij met een uitdagende blik. Ik kijk hem nieuwschierig aan. 'Wat nou als we samen gaan en ik betaal dan de donuts.' 'Best maar weet wel dat dit nog niet voorbij is.' Hij knikt grinnikend.

Oke lezers ik hem een vraag. Moet ik ook van andere laten meekijken of alleen van melany?