"Zrozum, że nie pozwolę, żebyś mną manipulował!" warknęła zdenerwowana w jego stronę. "Nie usprawiedliwia cię to, że chcesz dla mnie dobrze!"
"Ale ja cię kocham, nie zostawiaj mnie!" krzyknął rozpaczliwie, patrząc w jej zapłakane oczy.
"Bardzo zawi...
Dziewczyna zastanowiła się chwilę, jednak ostatecznie zaprzeczyła, powracając do przeglądania mediów społecznościowych. Po mieszkaniu rozległ się trzask drzwi. Gunwoo już wyszedł. Ten chłopak był jak anioł - troskliwy, przezabawny i miły. Nie wspominając już o jego urodzie. Był po prostu ideałem T/I.
Trzeba wspomnieć, że nastolatka jest wielką fanką Aleca Benjamina. Kiedy dowiedziała się, że niedługo odbędzie się jego koncert tutaj w Seulu, o mało co nie zemdlała. Na szczęście jej chłopak kupił dwa bilety, za co T/I była mu niezmiernie wdzięczna. Dzięki jego czynom, jeszcze bardziej utwierdzała się w przekonaniu, że Gunwoo spadł jej z nieba.
Od spotkania bohaterskiego Jimina minął niespełna tydzień. Dziewczyna czasami o nim rozmyślała, ponieważ wiedziała, że skądś go zna. Nie zaprzątała jednak sobie tym konkretnie głowy, bo było to bez sensu.
Przeglądając instagrama, dostała wiadomość. Była anonimowa. Dziewczyna szybko weszła w źródło pochodzącego tekstu.
od : nieznane
yah, co ty sobie myślisz?
hyung, nikt nie zamierza słuchać twoich grymasów!
Nastolatka nie zareagowała na to z irytacją - wręcz przeciwnie. Westchnęła, odpisując na wiadomości tekstowe.
do : nieznane
przepraszam, ale to pomyłka
Chłopak odpisał niemal od razu. Jego odpowiedź zdziwiła totalnie T/I. Jakby olał jej zdanie.
od : nieznane
ta, jasne
Junmyeon, ogarnij się trochę!
Wtedy nie wytrzymała. Wszystko ma swoje granice, prawda?
do : nieznane
jaki Junmyeon do cholery!
jesteś tak głupi, czy dalej uważasz, że to zabawne drwić tak z kobiety?
od : nieznane
nie jesteś Junmyeon?
do : nieznane
nie, daj mi spokój!
od : nieznane
przepraszam cię bardzo!
mogę znać twoje imię?
jestem Jongdae c:
do : nieznane
jak ci powiem, to dasz mi święty spokój?
od : nieznane
oczywiście!
do : nieznane
T/I
- Już jestem!- do jej uszu dotarł męski, melodyjny głos. Dziewczyna zeszła z blatu i ruszyła na kanapę.
Spojrzała na chłopaka, który zmieniał właśnie buty. Obok niego leżały dwie pełne reklamówki.
- Po co ci tyle jedzenia?- zadała pytanie dziewczyna, przymrużając oczy. Gunwoo zaśmiał się uroczo.
- Przecież wiem, że zaraz zaczniesz sępić o moje kochane żelki - charknął żartobliwie.- Kupiłem po prostu dużo jedzenia - uśmiechnął się ciepło i skierował w stronę kuchni.
Dziewczyna uśmiechnęła się pod nosem i usiadła na kanapie. Będąc już w wygodnej dla niej pozycji, zaczęła patrzeć się w jeden punkt na suficie. Z czasem stała się senna i zasnęła.
||
wiem, że rozdział krótki i bez sensu, ale mam wybitego palca i trudno mi się pracuje :<
