Blood Moon/ Ματωμένο Φεγγάρι

*Το δέσιμο και η αποκάλυψη...

       Ξέρω ότι πρέπει να φύγω , όμως δεν μπορούσα να αφήσω έτσι απλά τη ζωή που είχα φτιάξει εδώ , πρέπει να τακτοποιήσω τις υποχρεώσεις μου πρώτα. Και ανάμεσα σε αυτές ανήκει και ο Νίκ, ποιος θα μείνει μαζί του , ποιος θα είναι τόσο υπομονετικός και βοηθητικός όσο εγώ , πρέπει να βρω κάποιον που να μπορεί να τον καταλαβαίνει και να τον κάνει να τον εμπιστευτεί και να του ανοιχτεί όπως έγινε με εμένα. Αν και με γνωρίζει μόνο εδώ και μια εβδομάδα με εμπιστεύτηκε και μου ανοίχτηκε πολύ γρήγορα. Μάλλον φταίει το παιχνίδι που παίζουμε , μου είπε ότι κανένας άλλος δεν δέχτηκε να παίξει και ότι τον εντυπωσίασα θετικά όταν εγώ δέχτηκα. Βέβαια και εγώ με τη σειρά μου του είπα τον λόγο που δέχτηκα όπως του είχα υποσχεθεί. Οι επόμενες μέρες της εβδομάδας πέρασαν όμορφα ,καθώς μου ανοιγόταν όλο και περισσότερο , αναρωτιέμαι γιατί ποτέ κανείς δεν κατάλαβε ότι το παιχνίδι ήταν ο τρόπος που ήθελε ο ίδιος για να εμπιστευτεί κάποιον...

Έχει περάσει μόνο μια εβδομάδα , όμως μέσα σε αυτή μάθαμε τόσα πολλά ο ένας για τον άλλο. Μιλούσαμε τουλάχιστον 3 ώρες κάθε μέρα και στη συνέχεια τον άφηνα να κάνει την θεραπεία του και να ξεκουραστεί. Τα πήγαινε πολύ καλά αυτή τη φορά και είμαι πολύ ευχαριστημένη για αυτόν. Μου είπε κάποια πράγματα για τη ζωή του , για την οικογένεια του και τον λόγο για τον οποίο έμπλεξε με τα ναρκωτικά εξαρχής . Έμπλεξε όταν η μικρή του αδερφή είχε ένα ατύχημα και κινδύνεψε η ζωή της και η μητέρα του κατηγορούσε τον ίδιο για ό,τι έπαθε η αδερφή του. Απορώ ποια μάνα τον κάνει αυτό; Λογικά θα μου πει περισσότερα για αυτό σήμερα .

Φυσικά ζήτησε και από εμένα να μάθει κάποια πράγματα, έτσι στην αρχή αναγκάστηκα να του πω για πράγματα που με πονάνε ακόμα, όπως για τον θάνατο των γονιών μου , για τον Ντέρεκ και το πόσο μου λείπει. Μόλις του τα είπα ένιωσα σαν να έφυγε ένα βάρος από πάνω μου. Τελικά είχα την ανάγκη κάποιου και εγώ .Του μίλησα για πράγματα για τα οποία δεν έχω μιλήσει σε κανέναν, ούτε καν στην Έμμα .Και αυτός , όσο περνάνε οι μέρες φαίνεται όλο και καλύτερα, χαίρομαι που τον βοηθάω δεν ξέρει όμως ότι και αυτός με έχει βοηθήσει πολύ... Ξέρω δυστυχώς πως θα πρέπει να φύγω σύντομα για το καλό και των δυο μας. Αν του συμβεί κάτι εξαιτίας μου δε θα μου το συγχωρήσω ποτέ.

Φτάνω έξω από το δωμάτιο του και ανοίγω την πόρτα , τον βλέπω να κάθεται στο κρεβάτι κοιτώντας τις παλάμες των χεριών του , είναι τόσο γλυκός έτσι όπως κάθεται. Αυτή μου η σκέψη διακόπηκε όταν είδα ότι κοιτούσε τα χέρια του επειδή έτρεμαν...