Η ανθρωπότητα υπήρξε το κυρίαρχο είδος στον κόσμο για πολλά χρόνια , μέχρι τη στιγμή που μαθαίνει την ύπαρξη του υπερφυσικού. Ο μεγαλύτερος πόλεμος στην ιστορία μόλις άρχισε, δύο είδη έχουν επιβιώσει οι άνθρωποι και...
Νίκ : Καθόμουν και κοιτούσα προς την πόρτα... Δεν μπορώ να το πιστέψω. Τόσο καιρό μετακινούνταν από τόπο σε τόπο, από πόλη σε πόλη κρύβοντας την αληθινή της ταυτότητα για να επιβιώσει , δεν γίνεται να καταλήξει έτσι. Πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό γνώρισα κάποιον που με νοιάστηκε πραγματικά . Δεν γίνεται να μείνω άπραγος , πρέπει να κάνω κάτι , πρέπει να τη βοηθήσω...
«Νίκ... Νίκ;» φώναξε η Ελένα βγάζοντας με από το παραλήρημα των σκέψεων μου
«Ναι Ελένα έρχομαι ... φέρνω τα φάρμακα και τις γάζες» της είπα
«Γρήγορα οι γρατζουνιές είναι αρκετά βαθιές. Έχει χάσει πολύ αίμα» φώναξε.
Μόλις η αγέλη της Νόρα έφυγε παίρνοντας την , μετακινήσαμε τον Ντέρεκ από το σαλόνι στην κρεβατοκάμαρα που μοιράζονται με την αδερφή μου στον επάνω όροφο. Οι πληγές που του προκάλεσε αυτός ο λυκάνθρωπος που έπιασε και εμένα από το λαιμό καλύπτουν σχεδόν όλο του το σώμα. Πρέπει να τον φροντίσουμε, πολύ προσεκτικά όμως.
«Τα έφερα» είπα μπαίνοντας μέσα στο δωμάτιο
«Τέλεια ... έλα να με βοηθήσεις» μου είπε
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
«Ελένα μπορώ να καθίσω δεν είμαι τόσο χάλια» της είπε ο Ντέρεκ .
Σίγουρα πονάει , το βλέπω στο βλέμμα του, όμως προσπαθεί να το κρύψει.
«Όχι δεν είσαι τόσο χάλια, αλλά πρέπει να σε κάνουμε καλά... Αν θέλουμε να βρούμε τη Νόρα πρέπει να γίνεις γρήγορα καλά» του είπα και πήγα προς το μέρος του και μαζί με την αδερφή μου αρχίσαμε να καθαρίζουμε τις πληγές του.
«Μιλάτε σοβαρά ; Θα τους ακολουθήσετε;» μας είπε η αδερφή μου κοιτώντας μας και τους δύο με ένα ανήσυχο αλλά και σοβαρό ύφος.
«Εννοείτε πως θα τους ακολουθήσω. Εγώ τουλάχιστον...» της είπα σοβαρός
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
