story of you and me {voltooid}

o hay there bich

hoi dit is mijn eerste verhaal sorry als het onduidelijk is. ik hoop dat je het boek wel leuk gaat vinden.

Ik lig in mijn bed en ik hoor een vreemd getik op mijn raam. Als jij mij kent weet je dat ik natuurlijk ga kijken wat het is. Dus ik loop naar het raam en ik doe de gordijnen open. Ik zie niks. Ja alleen dat het donker is buiten en dat er een vreemd figuur onder een lantarenpaal staat. Natuurlijk ben ik weer zo dom om te gaan kijken ik doe snel mijn jas aan en ren naar buiten, maar ik zag niks meer. Geen lantarenpalen, niks. Alles was weg. Ik draai me om en ik zie dat de deur waar ik net doorheen liep ook weg was. dan zie ik de man weer, dichterbij dan net. toen ik goed keek wist ik wie het was. 'Wat de f*ck doe jij hier?' zei ik. 'Is het verboden om langs te komen ofzo?' 'Ja...' zeg ik. 'Sinds wanneer? anders was ik altijd welkom.' 'Ja maar nu niet meer' 'Waarom niet als ik vragen mag?' vraagt hij 'Uhm ja.  1. Jij gaat te vaak dood. 2. Je bent gemeen omdat je te vaak dood gaat 3.Ik vind het niet leuk dat je zo vaak dood gaat en 4. Jij gaat hier nu weg anders ga je nog een keer dood door mij.' 'Dat is een beetje moeilijk in een illusie schat'
'Waag het om mij nog één keer schat te noemen!' Roep ik tegen hem. 'ssssscccccchhhhhaaaatttttt' 'oooooohhh, jij gaat er nu zo aan!' ik ren op hem af. Maar natuurlijk ren ik tegen de deur aan van het huis. 'uhggggggg, waarom mag ik je nou niet gewoon vermoorden idioot niet dat het veel uit maakt in je dagelijks patroon...' en ik liep stampvoetend naar boven. 'Hey ik probeer te slapen hoor!' hoor ik uit een andere kamer geroepen worden. 'houw je bek Tony!' riep ik boos terug. 'uhm zo praat je niet tegen mij jonge dame...' 'ik bepaal zelf wel wat ik doe als dat mag' 'nog één keer zo en je krijgt kamerarrest!' 'WOW! je klinkt nu echt als een vader!' roep ik ge irriteert. en later dacht ik dat ik dat beter niet had kunnen zeggen, hij was misschien iets te boos... dus ik half boos half verdrietig naar mijn kamer en doe hem op slot. nu weet ik dat het slot geen nut heeft dus zet ik er ook mijn bureau stoel er tegen aan zodat de hendel niet meer naar beneden kan. ik val in mijn bed met mijn gezicht in mijn kussen. opeens voel ik een hand op mijn rug. ik die weer eens de regels niet na leef, pak mijn dolk onder het kussen vandaag en zet hem tegen de kil van degene die mij aanraakte. 'hey! ik ben het rustig.' 'sorry Peter, was niet mijn bedoeling om jou bijna te vermoorden. ik dacht dat jij iemand anders was... ... mare hoe kom jij in mijn kamer als ik dat mag vragen?' 'als je je deur dicht doe doe in het vervolg ook je raam dicht.' 'oh, ja oké. maar wat doe je hier?' 'ik hoorde dat je weer eens ruzie had met Tony dus ik wou kijken of alles goed ging' 'nu prima maar ik heb opnieuw straf maar oké wat boeit het hij kan me toch niet tegen houden als ik weg wil gaan' 'dat is niet waar en dat weet je'

we hebben nog even gepraat en daarna is hij weg gegaan. en ik ga weer liggen met mijn dolk onder mijn kussen. en ik viel in slaap, het leek wel 3 minuutjes toen ik weer wakker werd het was licht buiten. toen ik op mijn wekker keek was het 12 uur s'middags. Dus ik mezelf snel aan gekleden en naar de keuken gesneakt. Peter was letterlijk de enige die mij zag en ik zag dat hij op het punt stond om in lachen uit te barsten. Snel maakte ik de gebaren dat hij stil moest zijn. gelukkig lukte hem dat ook. Dus ga ik snel verder en de zak chips en een fles cola gepakt en een boterham met nutella en ik ging weer terug net voor mijn kamer hoorde ik Tony roepen ik schrok met terpletter dus ik dee snel de deur op slot en mijn stoel er weer onder. toen ik me omdraaide zag ik hem weer.

'serieus? .... Loki? serieus?'