Protecting the Mafia Boss' Son

Chapter 15

CHAPTER FIFTEEN:

- A Memory -

Lexine

NANATILI naman akong tulala habang hinihintay na tantanan ang utak ng mga nangyari kanina. Kanina pa kasi ako iniwan ni Tarvy pero kingina, magpasahanggang ngayon ay nananatili ako sa kinauupuan ko mula ng iwan niya ako sa kwartong eto.

Kanina pa din ako pabalik-balik mula sa pagkakaupo ko at tsaka sa paghiga sa kama dahil hindi talaga ako tinatantanan ng mga sinabi niya. Kahit yung mga sinabi niya ay kusa ng nagpi-play sa utak ko dahil na rin sa sobrang gulat.

At alam ko kanina pa ako paulit-ulit na mga sinasabi at naririndi na kayo pero kasi.

KINIKILIG TALAGA AKO! KINGINA 'DI BA?

Yung feeling na hindi pa nga ako totally nakakamove-on sa selos kunno niya at sa punishment na pumapasok sa utak ko ay dinagdagan pa niya ng jealousy is a real monster line niya pagdating sa mga Shelton?!

Fvck! Kingina! Sh*t! Damn! P*ta-Aah!

Gusto kong magmura ng magmura dahil sa sobrang kilig na ewan ko kung saan galing at kung bakit lumalabas samantalang wala namang nakakakilig talaga!

Pero kingina! Paano ba pigilan ang kilig? Lalo na kung paulit-ulit talagang nagpi-play sa utak ko lahat ng nangyari at mga sinabi niya sa akin?

Naku! Wag lang talaga niyang sabihin na assumming ako dahil kahit sino ang sabihan niya at pakitaan ng mga ganung bagay ay talagang iisipin na may ibang ibig sabihin iyon sa kanya!

Kaya subukan niya lang akong sabihan na assumming magkikita talaga ang balat sa tinalupan!

Pero paano kung, wala nga talagang ibig sabihin iyon? Kasi napakaimposibleng mangyari ang bagay na iniisip ko. Kahit pa anong pagdugtong-dugtong ko ng mga bagay na nasa isip ko ay hindi pa rin nawawala sa akin ang isipin na baka masyado lang talaga akong nagbibigay ng mga kahulugan sa mga sinasabi at kilos niya kahit wala naman talagang iba pang kahulugan ang mga yun.

Action speaks louder than words, but action without words is sometimes confusing and brings misunderstanding and uncertainty.

Eto ang isa sa dahilan kung bakit ayaw ng mga tao na hindi naipapakita at nasasabi ng isang tao sa kanya ang totoo.

At maging ako ay ayaw kong paniwalaan iyon. Kasi minsan, parehong pinapakita ni Tarvy sa akin ang dalawang bagay na iyon. He sometimes acts sweet but has nothing to say. And most of the time, people say uncertain things without taking action.

Kaya napakagulo talaga niyang tao. I mean, 'di ba dapat, maniwala ako sa sinasabi niya at pinapakita since pareho niya iyong ginagawa pero kasi lahat ng kilos at salita, nandoon lagi ang uncertainty at inconsistency na talagang mas lalong nagpapagulo ng lahat.

Na para bang hindi siya sure sa ginagawa niya at parang laging may pumipigil sa kanya?

So sino ako para hindi magdalawang isip 'di ba? If you were in my shoes, you'd understand me for sure.

Natigilan naman ako sa iniisip ko. Oh, 'di ba napakalawak talaga ng isip ko at kung saan-saan tumutungo.

Anyway, mukhang natauhan 'ata ako this time. Though I know I can't help but give meaning to every word he says or to everything he acts towards me, this time, I'll make sure na hindi ako basta-basta magpapadalos sa mga naririnig at nakikita ko mula sa kanya.

I don't want to be forever in a puzzle since ang hirap niya talagang basahin.

I sighed and then stood up from my bed as I tried to clean my mind of those thoughts. This time, I will go with the flow, but I will make sure to clear my mind bago ako magpadalos. Mahirap ng malunod na nga dahil sa pagsabay ko sa pag-agos tapos mahuhulog pa ako sa talon na hindi ko naman aakalaing meroon.