The Replacement

Chapter 2

Clara
Naalimpungatan ako dahil sa sinag ng araw sa kurtina ko. Inaantok pa ako huhuhu ito ang hirap sa akin tuwing umaga.

I just grabbed my comforter, at ibinalot ito sa ulo ko para hindi maabala ng sikat ng araw ang maganda kong mukha at nang makatulog na uli ako ng may maalaala ako.

Teka? Lunes ngayon? Sheeeet!!!!! na malagket Lunes ngayon at may pasok ako ng 9 ng umaga. Clara Isabelle! Patay ka! Agad kong inabot ang cellphone ko sa nightstand ko to check the time and guess what? It's already 8:30  naku paano na? Hindi man lang ako ginising ni mommy o kaya ni nanay huhuhu. Eh 30 minutes makeup ko lang yun eh. Bahala na

Yep ganyan ang ganap ko lagi, I'm Clara Isabelle Muhlach, 18 and a third year college student.

Agad-agad akong bumangon sa kama ko at nagmadaling pumunta sa banyo, tamang hilamos, toothbrush and bihis. Wala naman sigurong makakaamoy sa'kin, magpapabango na lang ako. Whaaaaaa!!!

"Nanay? Nanay? Pasabi naman po kay manong pahanda na ng sasakyan." Halos nagmamadali akong bumaba ng hagdan, naku po pano ba naman kasi terror yung teacher na yun pag nagkataon hindi ako nun papapasukin may minimaintain pa naman ako sa school.

"Oh Clara? Bakit maaga ka ngayon? Hindi ba at alas 10 pa ang pasok mo kapag martes." Saglit naman akong natigilan sa sinabi ni nanay teka? Ano?

"Martes nay? Hindi po ba at Lunes ngayon?"

"Clara, martes na ngayon, ano ka ba namang bata ka ha? Ikaw talaga kaya hindi ka pa ginigising ng mommy mo."

Agad naman akong napaupo sa sofa at napasapo sa ulo ko. Hayy clara shunga ka talaga. After a minute of disappointment, nakita ko si mommy na pababa ng hagdan.

"Oh morning love! Umaga pa lang but you already looks like a mess." Agad naman akong napatingin kay mommy, she's smiling widely while looking at me

"What happened?" She asked and sat beside me. I was about to answer her but nanay answered for me and as i expected, ayun tawa ng tawa si mommy. -_-

"Oops sorry, i w--asn't hahaha" she cannot even complete her sentence

"Okay sorry anak, i just can't help it, ibaba mo na ang kilay mo." I leaned my back on the sofa and sighed deeply. Umaga pa lang pero feeling ko isang buong araw na ang nakalipas

"Anak, common i'm sorry, I was just.."

"No mommy, you have nothing to be sorry for, let's eat na lang mom." Akit ko na lang kay mommy, buti na lang at may time pa pala akong kumain.

After that, my mom offered na siya na lang daw ang maghahatid sa akin sa school so I let her. Bibihira lang mangyari to no so i'll grab it.

"Bye anak love you!" Mom said ng makababa na ako ng sasakyan I  just said my I love you too at dumiretso ng pumasok. Agad kong nilinga ang mga mata ko para hanapin si Brie.

"Clara! Here!" Agad ko namang hinanap kung nasaan yung tumawag sa'kin. Of course I know perfectly who she was. Sino pa nga ba eh di yung best friend ko.

"Oh hi Brie!" Bati ko sa kanya
"What happened?" She asked and I just answered her nothing. She looks at me suspiciously at tinaasan ako ng kilay. Napabuntong hininga na lang ako dahil kilala niya talaga ako pero i'm not in the mood today so I just ignored her.

"Let's go na sa room." Agad ko na lang siyang inakit nang mapansin kong magsasalita na naman siya. Kukulitin lang ako neto eh at pagsinabi ko kung anong nangyari sigurado tatawanan na naman niya ako at matatagalan pa bago siya maka move on.

---
"The integers Blah blah blah--- sa totoo lang yan lang ang naririnig ko sa prof ko ngayon. Wala akong ibang maintindihan sa mga pinagsasasabi niya.

"..Ms. Muhlach? Ms. Muhlach?" Bigla na lang akong bumalik sa ulirat ko when Brie patted my arms

"Huh? What?" I asked her while she just pointed on our professor who is standing right in front of me. Agad naman akong napatayo, oh oh looks like I'm in a big trouble.

"Y--es ma'am." I asked nervously while looking at her and obviously, galit siya.

"Next time Ms. Muhlach , pay attention
to my lessons or kung ayaw mo naman, the door is wide open, you can leave whenever you want." My goodness this is so embarrassing

"I'm sorry, it'll not happen again." I said and bowed my head

"It shouldn't, okay you may now take your seat." Napakaswerte ko ngayong araw, ako ang pinaka swerte. Great! Just Great!

--

Finally after hours of pretending na i'm listening to my professors, natapos din. I want to rest, i want to sleep, hug my pillow, hug my stuffed toy habang nakabalot ng comforter ko. What a life!

Kailangan ko na lang hintayin si manong and by that, pwede ko ng gawin ang mga plano ko. Hahaha

After a minute, dumating din si manong. Teka, mukhang siniswerte ata ako ha, wala masyadong traffic at agad kaming nakarating sa bahay. Syempre excited akong bumaba kaya agad-agad kong binuksan ang pinto ng sasakyan at lumabas.

"Miss! Miss! Watch out!" That's the only thing I heard before realizing na nakaupo na ako sa solid na semento.

F*ck! you've got to be kidding me. May imamalas pa ba ang araw na to?! Grrrr.

"I'm sorry are you alright?" Tanong netong lalakeng mukhang labanos sa harap ko habang inaabot ang kamay niya.

"Mukha ba akong okay?!" I spat at agad na tumayo ignoring his help. Bwiset!

"Sa susunod kung di mo alam gumamit niyan wag kang gumamit, atsaka wag kang mandamay!" Pagsusungit ko, habang tinuturo yung skateboard niya, hindi ko alam kung effective ba yung pag irap at pag tingin ko sa kanya na akala mo eh kakain ng tao dahil siya? Ang lapad lang ng ngiti sa'kin. Kaasar! Mukha siyang may tama sa ulo. Tsss
Agad akong tumalikod at naglakad papasok ng bahay ng marinig kung may sumigaw.

"I'm Yuan! Nice meeting you too!" Sigaw nung epal, and i just ignored him. Yabang! Nice meeting you too eh di nga ako nagpakilala sa kanya.

Padabog kong sinara ang pinto at umupo sa sofa.

"What's wrong princess?" Tila agad naman akong nabuhayan ng marinig ko ang boses na yun.

"Dad You're here! I miss you so much!"