Ongerust zitten we aan de keukentafel, gister hebben we alle vriendinnen van Eva al gebeld, niets. Vannacht de politie gebeld, niets. Spoorloos. Vandaag zou de politie gaan zoeken, maar 'Dat kan wel even duren, wat nu?' Denk ik ongerust. 'Pieter?' vraag ik twijfelig aan mijn man 'Wat als we nou zelf ook gaan zoeken?'. Hij geeft me een warme knuffel en zegt 'Dat heeft geen zin, dat weet je toch? Ze kan overal zijn en de politie...' 'Ja maar we kunnen toch niet hier blijven zitten?!' onderbreek ik hem, en ik laat hem los. 'We kunnen op z'n minst wel even een blokje omlopen.' 'Ik vind het goed, pak jij even de portemonnee? Dan kunnen we meteen even langs de bakker.' reageert hij. 'Ja de bakker, daar denkt hij dan weer aan Jezus.' denk ik woest ik ruk mijn jas van de kapstok en storm naar buiten, precies zoals mijn dochter dat gisteravond had gedaan.
JE LEEST
Gegijzeld
AdventureIk hoor de voetstappen, het knisperen van de blaadjes onder zijn voeten. 'Hij zal me toch niet vinden in dit donkere hoekje?' Bid ik in stilte. Maar de voetstappen komen steeds dichterbij, alsof hij weet waar ik zit.
