Gegijzeld

3 p.o.v. Eva

Ik hoor voetstappen op de gang, de deurklink beweegt en daar staat hij midden in de kamer. 'Vandaag zal je boeten voor je daden!' Zegt hij en dan is hij weer weg. Hij laat me vol twijfels vol angst achter. Vol schuldgevoel, maar zo erg, zo erg was het toch niet? Ik vraag het me af, maar daar krijg ik niet lang de tijd voor, want ineens bedenk ik me dat hij de deur deze keer niet opslot heeft gedaan. Ik onderneem meteen actie, ren naar de deur en, ... 'Maar wat als dit een val is? Dan, dan,' Maar ik heb geen tijd om te denken ik hoor gestommel van de zolder komen en dan ga ik. Ik ren ren ren en 'Chit de buiten deur zit opslot!' Ik hoor hem de zoldertrap afkomen rennen en 'Snel, denk na!' moedig ik mezelf aan maar het helpt niet. Dan zie ik hem, nog één trap en hij is bij me, en dan op dat heilige moment zie ik het sleutelkastje met maar één sleutel erin. Ik gris zo snel als ik kan de sleutel eruit en begin te prutsen, hij is beneden drie stappen de hal door en hij is bij me. Ik krijg de deur open, smijt de deur open en wil gaan rennen. Het gaat niet, hij heeft me vast maar ik gil, en dan laat hij me gaan.