Even zit ik gespannen te wachten, moet ik de mail openen? Ik weet het niet ik laat het en pak mijn wiskunde, dat wou ik vandaag in het invuluur doen dus waarom niet nu? Ik probeer me te concentreren maar het lukt niet. Ik moet steeds aan de mail denken. Dan richt ik me weer op de laptop, open mijn e-mail en klik ik op de mail van Jos. 'Jos. Klinkt zo onschuldig. Maar ik weet wel beter nu.' denk ik terwijl de mail aan het laden is.
Eva,
Ik heb je laten gaan.
Maar dit is niet het einde.
Vertel nooit dat je bij mij bent geweest.
Dan bewaar ik je dagboek veilig.
Ik weet alles.
En hier houd het NIET op.
DAT JE HET WEET
Er staat geen afzender bij. Maar dat hoeft niet, ik weet wel van wie dit komt. Ik slik, dit moet ik even verwerken. Het kan niet dat hij mijn boek heeft. Daar staat te veel in. Ik heb nog het meest spijt dat ik alles heb opgeschreven alles over mezelf twee jaar lang...
^pling^ gaat mijn telefoon. Een berichtje van mijn moeder.
Hi we gaan dit weekend op stap, dus als je vrijdag thuis komt zijn we er niet er staat een pizza voor je klaar. We zijn zondagavond laat terug. liefs ons
'Mmmm... waarom? Echt iets voor mijn ouders weer. Maar goed chil voor mij.' Denk ik 'Wat zal ik gaan doen? Paar vriendinnen uitnodigen misschien? Ja dat doe ik, later nu eerst wiskune.'
Zo vergat ik het hele mailtje.
JE LEEST
Gegijzeld
AdventureIk hoor de voetstappen, het knisperen van de blaadjes onder zijn voeten. 'Hij zal me toch niet vinden in dit donkere hoekje?' Bid ik in stilte. Maar de voetstappen komen steeds dichterbij, alsof hij weet waar ik zit.
