De zon schijnt warm op mijn huid. Maar vanbinnen voel ik me koud. Als we langs de bakker en de brievenbus zijn geweest lopen we nog door het park en gaan we weer naar huis. We hebben geen woord met elkaar gesproken. Maar dat doet er niet toe, want zodra we de straat inlopen zien we Eva bevend tegen de voordeur zitten. 'Zie je wel' zegt Pieter 'Gewoon een puberuitspatting ze is er alweer.' Eva kan het ook horen ik reageer niet en ren op Eva af. 'Eefje! Schat waar heb je gezeten? Ben je oke?' ' Ja mam ik ben er gewoon weer hoor.' zegt ze 'Waar was je? Bij een vriendin?' 'Dat moet wel.' voegt Pieter aan mijn vraag toe. 'Ja bij een vriendin die jullie niet kennen, laat me nou maar geef me is een beetje vrijheid zeg!' barst Eva los 'Mag ik nu naar binnen?' 'Ja schat.' zeg ik, ik laat het maar even bezinken.
De volgende morgen is Eva weer naar school, ik zit alleen met Pieter aan de ontbijttafel. 'Zou Eva echt bij een vriendin hebben gezeten?' vraag ik aan Pieter 'Ja tuurlijk.' 'Maar we hadden toch iedereen gebelt?' 'Tja. Die meiden beschermen elkaar he? Die zouden het niet gezegd hebben als ze er was.' 'Ik maak me toch zorgen, ze laat niets los en...' 'Ach schat' zegt Pieter en hij trekt me bij zich opschoot 'Maak je niet zo druk, onze meid is aan het puberen!' hij zoent me. Hiervoor smelt ik altijd meteen en ik laat het zitten, hij zal wel gelijk hebben... Hij tilt me op als een veertje en legt me op de bank, ik zink weg in zijn bruine ogen...
JE LEEST
Gegijzeld
AventuraIk hoor de voetstappen, het knisperen van de blaadjes onder zijn voeten. 'Hij zal me toch niet vinden in dit donkere hoekje?' Bid ik in stilte. Maar de voetstappen komen steeds dichterbij, alsof hij weet waar ik zit.
