Escaping destiny

Chapter 2 : Dead on the spot

Crischelle's POV

"Miguel Mortimor Martinez, a 30-year-old businessman, dead on the spot after being shot repeatedly. According to the autopsy—"

Nagkatinginan kaming lahat pagkatapos naming marinig 'yon sa balita.

"Kaya pala maraming emergency meetings ngayon..."

Mr. Miguel Mortimor Martinez was one of our school's greatest stockholders. Besides having the most shares in our school, he is a kind person too. Siya ang nag-extend ng gym at coliseum namin. Siya rin ang nakaisip na dagdagan ang sweldo ng mga teachers, handymen, janitors, etc. sa school.

"Hindi pa siya nagkakapamilya, hindi ba?" tanong ni Florence.

"Nope. He never had any interest in marriage."

"Bakit mo alam?"

"Syempre, si Cayden iyang kausap mo, Florence tsaka.. relative namin 'yan." pagsagot ko sa tanong ni Florence.

"Oo nga pala. Halos lamunin na niya iyong mga libro," she said as she rolled her eyes. Later on, she faced me. "Pero 'di ba sabi mo relative n'yo 'yan? Baka tawagan ka rin ng family mo at papuntahin doon."

Nalungkot ako nang marinig ang word na 'family'. She doesn't know the rift between me and my relatives because I only told her about the catastrophe that my beloved parents experienced.

*KNOCK! KNOCK! KNOCK!*

Sabay-sabay kaming napalingon sa pintuan nang marinig namin ang magkakasunod na katok na iyon.

"May nakalimutan ba si hubby Kiro ko?" nagtatakang tanong ni Florence. "Baka naalala niyang nakalimutan niyang i-kiss asawa niya ahihihi."

"Gaga," binatukan ko siya at nagsimulang maglakad papunta sa pinto para buksan ito.

"Oyy Vinnaliw! Nabalitaan kong na-ospital si Cayden kaya dumalaw ako rito," pagbukas ng pinto ay si Kyrel ang bumungad sa akin. Dumungaw siya sa likod ko at hinanap si Cayden.

"Oo eh. Halika pasok ka," sabi ko at hinila siya. Vinnaliw ang tawag niya sa 'kin kasi pinaghalong Vinn at baliw daw 'yon. Grabe mag-isip, 'no? At tsaka para ring binaliw ang Vinnaliw, dalawang letter lang ang deperensya. V at n.

"Dzaeeee!" masayang sigaw ni Florence at nilapitan si Kyrel. By the way, magkakaibigan kami since grade seven. Nasa ibang section nga lang ngayon si Kyrel.

"Oh, nandito ka pala?" pagtataka ni Kyrel. Nang makalapit si Florence kay Kyrel ay inakbayan niya ito. Iyong tipong masasakal na siya.

"Syempre para kay Cayden beybe," sabi niya at kumindat kay Cayden. Si Cayden naman ay umaktong parang nasusuka. Nagtawanan naman kami ni Kyrel.

"Cayden, yow, drink this," sabi niya at inabot ang isang water bottle na may lamang kulay brown na likido.

"What's this? Is this comestible?"

"Of course. It's guyabano. It strengthens your immune system. Finish that."

"You sure?" naninigurado niyang tanong at inabot ito. Tumango naman si Kyrel. Cayden sniffed it before drinking.

"Not bad," tumango-tangong sabi ni Cayden. "By the way, are you staying here for the night, Ate Flor and Ate Kyrel?"

"Hmm, hindi tayo magkakasya dito eh kaya sa bahay na lang ako, beybe Cayden."

"I think sa bahay na lang rin ako. Sorry, kiddo, the space is not enough for us."

"It's fine. Then, when are you going home?"

"Ngayon ata ako, kiddo. May family gathering kami eh and dapat kaming magready as soon as possible. Dumaan lang talaga ako rito para ipainom 'yan at kamustahin ka." malungkot na sabi ni Kyrel habang nakatingin sa phone niya. Nagtext na siguro mama niya.