ᶜˡᵒˢᵉ|ᴮᵃᵏᵘᴰᵉᵏᵘ[𝘈𝘳𝘢 𝘷𝘦𝘳𝘪𝘭𝘥𝘪]

-8-

İzuku, gördüğü rüyanın etkisinde koltukta yerinden sıçradı.
"Kat-chan?"
"Ah Deku, sonunda. İyi misin?"

Ne... ne gerçekti şimdi? Hepsi Rüya mıydı?
"Biz son günler içerisinde ne yaptık Kat-chan?"

"Katsuki-kun! Çok ayıp." Dedi Yui muzip gülümsemesiyle.
Katsuki kızardı ve
"Ne bileyim! Kapma falan gittik! Sen Balık var diye korktun, bayıldın. Seni taşıdım. Sonra sen hala uyanmadığından eve gitmeye karar verdik."

İzuku elini anlına vurdu.
Fısıltı gibi çıktı sözcükler ağzından,
"Çok gerçekciydi.. Lanet olsun."

Katsuki ne olduğuna anlam verememişti. İzukunun kolundan tutup,
"Hey, iyisin değil mi?"
İzuku bi anda yerinden sıçradı.
ellerini sallamaya başladı,
"İ-i-iyim K-kat-chan! Seni endişelendirmek istemedim!" dedi af diler gibi.

Katsuki gülümsedi,
"iyi olmana sevindim. Cidden. Bi ara uyanmayacaksın diye ödüm koptu."
Bunu söylediği gibi kafasını cama doğru çevirmişti.

İzuku ise öylece bakakalmıştı.
Kat-chanı.. Onun için endişelenmişti! Üstelik bunu söylüyor muydu?

"İ-iyiyim.. Düşündüğün için teşekkürler." dedi İzuku sonunda bu cümleleri tamamıyla kabullendiğinde.

İzuku kafasını utançla yere eydiğinde, Katsukinin hala kolunu tuttuğunu gördü.
Söylemeye pek niyeti yoktu.
Katsukiyi sırıtırken görmek.. Kuzey ışıklarını görmek gibiydi İzuku için.

"Sen söyleme ama ben duydum" dedi Yui, arabanın önünden imalı ses tonuyla.

"Ne yapıyosunuz siz şifreli mi konuşuyorsunuz bu sefer de?" diye sitem etti Katsuki. Hiçbir şey anlamamayı sevmezdi.Deku biraz daha Katsuki'nin koluna yapışarak, "Önemli değil Katchan, dışardaki güzelliğe bakarmısın? Yui, biraz insek hem kaç saatir arabadayız."

"Bu doğaçlama hareketlerin sonunda bizi neler bekliyor acaba?" diyerek sırıttı Katsuki.

Deku'nun da kalbinde tenis maçı oynanıyordu gördüğü  bu büyüleyici sırıtıştan sonra.

Onu yıllardır çok seviyordu ama, Katsukiyi sürekli görme arzusu, çocukluğundan bu yana hiç azalmamıştı. Aksine artmıştı.

Dışarıya çıktıklarında, sapsarı ayçiçekleri ile karşılaştılar
"Manzara izlemeyede iyice alıştık"

Katsuki, bir an aklından 'Ben sadece hergün seni izliyorum gülüm' demeyi geçirdiği anda kendine hafif bir tokat attı.

"Ha, noldu?" dedi Deku anlamaz bakışlar atarken.

"Hiç, sadece Yui umarım beni dinlememiştir"

"Ah, evet. Aslında seni burda oldukça zor duruma sokuyor değil mi?"

"Aslında pek sayılmaz,"

Deku parmak uçlarına çıkarak Katsukinin tam gözlerinin içine doğrudan baktı.

"Yani, mutlusun, öyle mi?"

Katsuki, biraz burun kıvarsada
"sonuçta yanındayım." dedi kısık sesle.
İzuku kalakaldı. Katsuki ise söylediği şeyi anladığında

"Y-yani evet! M-mutluyum işte!"
İzuku gülümsedi,

"Sevindim!"

Yui, bu ağnı bozmak istemiyordu ama işe gitmesi gerekiyordu.
"Çocuklar, hadi biraz acele edin!" diye bağırdı arabadan.

Kendini sıkıcı yaşlı teyzeler gibi hissetiğinden koltuğunda iyice aşağıya kaymıştı.

Katsuki ve İzuku geldiğinde Doğruldu ve arabayı sürmeye devam etti.

Yolda, her şey normaldi.
"K-kat-chan!" İzuku telefonu göstererek bağırıyordu.
"hm?"
"Todoroki-kun, Uraraka-san, Kirishima-kun ve Denki-Kun Burdalar!"

"N-neden ki!"
"Bilmem... Ama iyi değil mi?" Kafasınj bir yavru köpek edasıyla hafifçe bükmüştü. Gözlerinin parlaması, görüntüsünğ tamamlıyordu.

Ona nasıl söyleyebilirdi ki.
Sadece İzuku olsun istiyordu.
Ama İzuku bunu anlayamayacak kadar mutluydu ve sürekli,
"İnananiliyor musun?" sözcüklerini tekrarlıyordu.

Katsuki, bozuntuya vermedi.
"Boktan saçlı burda mı? Tch. Bi bırakmıyor peşi-"
Katsuki, cümlesini tamamlayamadan telefonu çalmaya başladı.
Yui, Radyoyu kapattığında Katsuki,
"Hm?" dedi.

"Bakubro! Aaaaah! Siz de burdaymışsınız diye duyduk! Birlikte takılalım mı?"

"Boktan saçlı. Tek bir kere daha söylerim, bana Bakubro mudur her ne haltsa! Öyle seslenme Aptal.
ikincisi, o yarım piç yuvarlak surat ve asitçi başıyla takılacağına Dekuyla takılırım."

Basitçe, Sadece İzukuyla kalmak istiyordu ama bunu doğrudan söyleyemezdi.
Yui aynadan ona bakıp göz kırptı.

Bu sırada İzuku heycanla Katsukiyi dinledi.
Evet demesini istemişti.
"Ama Bakugou! Annen dedi ki bizimle kalabilirmişsin!"

Katsuki, sinirden kıpkırmızı olmuştu
"Boktan saçlı! Aptal konumunu at. Seni dövmeye geliyorum!"

"Oiiii... Sakin olalım tamam mı? Bak Midoriyayı da getir. Biz hep beraber Todorokinin yazlığında kalıyoruz. Gelseniz çok eğleniriz cidden! 1 hafta sonra gidiyoruz biz. Nerdeyse sizi görmek için geldik de diyebiliriz."

"İyi. Dekuyla geliriz."

Telefonu kapattığında Yui'nin aklını okumasını çok istedi.
Bu izin istemekten daha kolaydı. Sonuçta, hayır.. resmen onu ekmek için izin istemek gibiydi.

İzuku'nun suratına baktı Katsuki, sevinmişti.
Bu Katsukinin sevinmesi için yeterliydi.

"Tamam Katsuki-kun, izin veriyorum, gidebilirsin ama İzukuya iyi bak."