ᶜˡᵒˢᵉ|ᴮᵃᵏᵘᴰᵉᵏᵘ[𝘈𝘳𝘢 𝘷𝘦𝘳𝘪𝘭𝘥𝘪]

-11-

§Yazarınuzın kişisel sorunları var§
-
-

İzuku'nun Saçlarına, araba ile hareket etmenin sebep olduğu rüzgar vuruyordu.
Katsuki için "bulunmaz bir manzara" niteliğindeydi.

Öte yandan, Denki'nin sürekli Kirishimaya bakıp fark edilmemek için taklalar attığını görmek Katsuki'nin de en az Denki kadar acı çekmesine neden oluyordu.
"Tch aptal." Dedi kısık sesle.

Denki dışında kimsenin duyamaması için ayarlanmıştı bu ses.
"n-ne!" Diye bağırdı Denki.

Katsuki elini anlına sertçe vurdu ve
"Çok aptal gördüm ama senin gibisini hiç görmedim"

"K-kacchan! Kaba ol-ma!"  Diye bağardı İzuku anında. Katsuki'nin kulağını acıtmayacak şekilde çekmeyide ihmal etmedi.

İzukuda durumu anlamıştı. Katsuki'nin kulağına fark ettirmeden eğilip,
"Sakin ol bay aşk doktoru. Bu vakayı devralıyorum."

Katsuki kelimenin tam anlamıyla erimişti. İzuku'nun patronmuş gibi davranması çok hoşuna gidiyordu.
"Peki." Dediğinde  artık ruhunu verme noktasındaydı. Bu dört harfi çıkarabilmek için bile çok çaba sarf etmişti.

İzuku, İzuku Katsuki'nin bu halini çok severdi. Genelde o kendini hep patron sanardı.
İçinden kahkahalar atıyordu aslında.
Aklında, bir taşla 2 kuş vurmak vardı.

~~~~~~~~~

Sonunda plaja geldiklerine İzuku hala Denkiye kafasındaki planı anlatmaya çalışıyordu.

Denki, İzukunun sayamadığu anlatışlar sonucu planı tam olarak anlamıştı.
En insani duyguyu kullanacaklardı.
Kıskançlık.

İzuku planın ilk adımı için gereken şeyleri yapıyordu,
"Todoroki-Kun, arabada limonatayı unutmuşuz, getirir misin lütfen?"
"Tamam."
"Uraraka-san, güneş kremin var mı benimkini unutmuşum da"

"Ah.. Ben siz getirirsiniz diye getirmedim! Şurdaki Eczaneden alayım."
"Kirishima-Kun Katcchanla şemsiyeleri getirir misiniz?"
"Tamam. Hadi Bakubro!"

Evet ilk adım herkesi uzaklaştırmaktı. 2.adıma göre Uraraka Todorokiden önce gelicekti.

"ah Uraraka orda!" Diye işaret etti Denki. Aynı anda yüzüne en piç sırıtışını yerleştirip İzukuya baktı.
İzuku bile kendini kaptırmıştı.

"Deku-Kun ben Todorokiye yardım etmeye gideyim başka şeyler de aldı sanırım."

Denki mutluluktan kahkaha atmamak için tutuyordu kendini.
Bu sürede ikisi de havluları yerleştirdi.

Kirishima ve Katsuki, göründüğüne 3. Adım başladı.

"Denki-Kun şu kremi sırtıma sürer misin?"
"Sonra sen yaparsan olur."
"Tamam!"

Katsuki'nin yüz ifadesi korku filimlerindeki kurbanın son bakışı gibiydi.
Kirishima ise, katil gibi bakıyordu.

Katsuki onları izlemekten kendini bir şekilde kurtarıp tek eliyle şemsiyeyi Denki'nin bacağına sert bir şekilde çarptırarak kuma sapladı.

"AhHhHHHHhHHhh! Amacın ne beee!"

Kirishima, kendini sakinleştirmeyi başarabilmişti.
Yine de Denki'nin bağırmasını görünce
"Bakugou! Ağır ol!" Dedi Katsukiyi hafifçe iterek.
"Tch."

Denki, İzukuya puppy dog gözleri ile bakıp
"acıdıı" dedi fısıldayarak.
"Özür dilerim Denki-Kun... Ama ödülün güzel olucak."
"Onun hayali ile yaşıyorum."

Bu plan Plajdan gidene kadar devam etti.
Katsuki, bir ara Denkinin üstüne yürüyordu ki Kirishima onu tuttu.
O da farklı değildi.
İzukuyu öldürmek istiyordu.

Arabaya bindiklerinde bir sessizlik hakimdi.
Uraraka konu açmaya çalışıyordu. Todorki, sürekli şaka yapıp duruyordu ki bu ortamı daha çok geriyordu.

~~~~~~
Denki bu plandan sıklmıştı. Ama sonucunu düşünmeden edemiyordu. Belki Kirishima...Belki Kirishimada onu seviyordur?

"Yemek hazır olunca haber verirsiniz. Sen verme Ahmak Pikaçu çakması!" Dedi Katsuki. Tüm nefretini üstünde hissetmişti Denki.
q
Açıkcası, Bakugou umrunda bile değildi.
Ölüm korkusu dışına. Onun tek istediği Midoriya gibi duruyordu.

"Karşılıklı birbirlerini sevmeleri ne güzel" diye düşündü Denki. Kendini alamamıştı.
Bu onu sinirlendirmişti. Neden Kirishima biraz da ona bakmıyordu ki? Bütün gün, aralıksız bütün lanet olasıca gün tek dediği şey "Bakubro" oluyordu.

Denkiyle mi konuştu! Ya notları için bir teselli ya da Bakubrosunun nerde olduğunu sorardı.

Denki, mutluydu. Şikayeti yoktu. Tek istediği onun hep yakınında olmasıydı. Görebileceği bir mesafe Denki için yeterliydi. Yanında olabilrdi belki ama kalbi onunla değildi ki. Denki, Nefret ediyordu bu durumdan.

Bir şeyler yapmak istiyordu ama... Ne yapabilirdi ki!

"Yemek hazır aptallar sürüsü!"
"NE NE DEDİN SEN YARIM GÖT"
"aslında yarım göt olmak yarım iyi olma-"
"Hehe aynen heehe"
Todoroki ve Bakugou şimdiden kaf dalışmalarına başlamıştı bile.

Denkinin gözleri Kirishimayı aradı. Tek gördüğü Bakugounun İzukunun önüne geçip onu Todorokiden koruyan bir prens gibi durmasıydı.

Kirishima belirdi Bir anda. Gözleri haif kızarık gibiydi.
"Ahahah! Çok komiksiniz beee!"
"Biliyorum aptal yuvarlak surat. Dekudan uzak du-"

"Tamam hadi kes şunu bomba herif yemeğini ye! ben yaptım minnetar ol."
Todoroki bir aile babası misali herkesi uyarınca Susup sakince yemek yediler.

"Film izleyelim."
"tamam."
"tch fark etmez."
"yapıcak işim yok."
"siz ne yaparsanız"
"Önce bulaşıkları yıkayın Lan"

~~~~~~~~~
"Denki-kun, yanıma otur. Planın bir parçası."
"Tamam."

Sonunda dört kişilik koltukta, İzuku ve Kaminari oturuyordu. Tekli iki koltukta Uraraka ve Todoroki oturuyordu.

Kirishima ve Bakugou, ortada yoktu.
"tch! Yeter be." dedi fısıldayarak Kaminari.
Sıkılmıştı. Bir tepki yoksa niye hala bunu yapıyorlardı ki.

Filmi izlemeye devam ettiler.
Kaminari kendini filme kaptırmıştı.
İzuku da ondan farksızdı.

Ta ki, kaminari bir anda irkilene kadar.
Bu irkilme iki saniye kadar sürdü. Ardından İzukuyu bir el çekti. Kanepenin üstünden bir kedi yavrusu gibi kaldırılışını izledi Denki.

İzuku o kadar ne oldunu anlayamamıştı kı
"n-nE!" diye bir ses çıkardı ayakları yerden kesildiğinde.
"Dayanamıyorum artık Aptal Deku."

Bu sesle kaminari boynunda hafif bir ıslaklık hisseti. Rahatsız edici olmaktansa... Tahrik ediciydi.