Solo #Yoonnie

0.9

T-ara - Don't Leave

***

Seokjin'in bana dediği sözlerle donakaldım. Onu her zaman affetiğim konusunda o kadar haklıydı ki; onu haklı çıkardığım için ona olan sevgimden nefret ettim.

Nihayet kendime geldiğimde direkt olarak koşarak yemekhaneden çıktım; kızlar da peşimden geliyorlardı. Ona orada cevap veremediğim için delirecektim. Söylenecek o kadar çok şey varken hepsini zihnime tıkmıştım.

Lavaboya geldiğimde durdum ve sinirden sövmeye başladım. Kızlar da yanımdaydı ve bu halim onları da üzmüştü. Jisoo mahcup gözlerle bana bakıyordu; büyük ihtimalle bu olanlardan kendini sorumlu tutuyordu. -Tabii kısmen payı vardı ama Seokjin her zaman böyle bir insandı.-

Kızlara sarıldım ve yanımda oldukları için onlara teşekkür ettim. Eğer yanıma gelmeselerdi eminim ki ağlayacaktım ve beni gören herkes bir erkek için acınası bir hale büründüğümü söyleyeceklerdi. En çok da bu söylediklerinde haklı olmaları içimi yakıyordu; bir erkek içih gururumu bu kadar ayaklar altına almamalıydım. Değil onun gibi biri, hiçkimse için bunu yapmamalıydım. Bundan sonra kimse için kendimi böyle hallere düşürmeyecektim.

Tekrar okulun içine döndüğümüzde kavga çıktığını ve bizim çocukların Seokjin'i dövdüklerini duymuştum. Bizimkilerin ne durumda olduğunu görmek için yemekhaneye koştum. Taehyung ve Hoseok iyi gibilerdi -Büyük ihtimalle kavgalara alışık oldukları için-. Ancak Yoongi az da olsa yaralanmıştı. Daha doğru düzgün tanımadığı benim için böyle bir şey yaptığına minnettardım.

Revire gidip onlara pansuman yaptırdıktan sonra Yoongi'yle beraber evime doğru yürümeye başladık. Onun yakınlarımda oturuyor olmasını ona teşekkür etmek için bir bahane olarak kullanmıştım.

"Teşekkür ederim, Yoongi. Beni daha pek tanımamana rağmen benim için kendini yaraladın... Bunun için de özür dilerim. O çocuk biraz... Sorunlu..." dedim.

Önümden yürüdüğü için durdu ve bana doğru döndü. "Önemli değil. Kim olursa olsun birine böyle davranmamalı." dedi.

Benim için çok fazla şey yapmıştı. En azından bunu demeliydim. "Sana teşekkürümü kuru kuru söyleyip geçmek istemiyorum. Bir şeyler yapmak ister misin?" dedim.

"Yarın senin için müsaitse olabilir. Nereye gitmek istersin?" diyerek kabul etti ve mutlu oldum.

"O zaman söylüyorum... Lunaparka."