Amerykańskie marzenie

Ambasada- Jak wygląda spotkanie?

Mało osób opowiada o tym jak przebiegło ich spotkanie w Ambasadzie USA. Dla tych którzy wiedzą- powtórzę. Dla tych co nie wiedzą dowiedzą się czegoś nowego. W Polsce Ambasady USA są tylko w Warszawie i w Krakowie, więc jeśli staramy się o wizę musimy się stawić w którejś z nich.

W moim przypadku była to Warszawa. Jadąc tam byłam naprawdę zmieszana, z jednej strony czułam, że wizę dostaniemy. Z drugiej strony jak zawsze gdzieś z tyłu głowy miałam te złe myśli. Mój stres i panika się zwiększyła do maksimum gdy doszliśmy do kolejnego okienka ale o tym to zaraz.

Jadąc byliśmy przygotowani na ogromną kolejkę przed budynkiem, zaskoczeniem było to, że kolejka składała się z 3 osób a nasz wcześniejszy przyjazd nie miał sensu. Na szczęście udało nam się wejść wcześniej do ambasady niż byliśmy umówieni.

Na samym początku przechodzimy kontrolę bezpieczeństwa. Oddajemy telefony do szafek oraz przechodzimy przez bramki (takie jak na lotnisku) żebyśmy zostali sprawdzeni czy niczego nie przenosimy. Obsługa tam była przemiła! Gdy kontrola bezpieczeństwa się skończyła wreszcie razem z paszportami i wnioskami o wizę udaliśmy się przez długi korytarz do kolejnego punktu, gdzie miały zostać sprawdzone nasze dane.

Wszystko było dobrze do momentu sprawdzenia zgodności paszportu z wnioskiem mojej mamy. Gdy usłyszałam, że we wniosku  ma wpisane inne miejsce urodzenia niż w paszporcie zamarłam. W głowie miałam tylko, że zawracamy, i że nie ma sensu iść dalej. Pan mnie uspokoił i powiedział, że w tym momencie jeszcze można to zmienić w następnym okienku.

W następnym okienku zostało zmienione miejsce urodzenia mojej mamy, ale problemy na tym się nie skończyły. Okazało się, że moje zdjęcie cyfrowe straciło ważność (jest ważne 6 miesięcy) i musiałam robić nowe. Wtedy już byłam przekonana, że tej wizy nie dostaniemy. Kolejny raz zostałam uspokojona przez Pana w okienku. Na 5 osób w pomieszczeniu 3 osoby miały nieważne zdjęcia. W ambasadzie znajduje się budka do zrobienia zdjęć, ale na nieszczęście nie rozmienia pieniędzy a kartą nie można płacić. Razem z jakimś facetem który miał ten sam problem co ja udałam się do fotografa. Wreszcie po 30 minutach zamieszania udało nam się wrócić do ambasady. Do wniosku zostało dołączone nowe moje zdjęcie, zostały sprawdzone nasze odciski palców i jeszcze raz zgodność danych paszportowych z wnioskiem.

Ostatnie okienko- Spotkanie z Konsulem.
Przez jednego z pracowników padło pytanie, czy wolimy rozmawiać po Polsku czy Angielsku. Wybraliśmy język Polski żeby ewentualnie rodzice też mogli coś powiedzieć. Po krótkim oczekiwaniu (co jest naprawdę rzadko spotykane w ambasadzie) zostaliśmy poproszeni do okienka, w którym siedziała naprawdę miła Amerykanka.

Pytania były różne ale w większości sprawdzała zgodność tego co napisaliśmy w wniosku z tym co mówimy teraz. W naszym przypadku było pytanie o pracę rodziców i moją naukę oraz to ile mój tata zarabia na rękę. Oczywiście padło też pytanie czy mamy rodzinę w Stanach oraz jaki jest cel naszej podróży. Po naszej długiej opowieści co chcemy zobaczyć w USA i dlaczego chcemy jechać Pani z okienka pokiwała tylko głową i zaczęła coś pisać w komputerze. Nie odzywała się przez jakieś 2 minuty ale dla mnie trwało to jak minimum 10. Byłam już przekonana, że skoro to tak długo trwa wypisuje nam wszystko na nie. Pamiętam to jak dziś, że gdy tylko pokręciłam głową do rodziców, że nie dostaniemy wizy usłyszałam od Pani „Miłego Pobytu w Stanach Zjednoczonych". Wszystkie złe emocje opadły a w głowie się narodziła myśl, że jestem już bliżej niż dalej.

Spotkanie naprawdę nie jest takie złe i z własnego doświadczenia wiem, że nie warto się stresować. Wszyscy są mili i pomocni i chętni do wydawania wiz!

————————————————————————

Dorzucam wam tu filmik jak mniej więcej to wygląda na żywo!
https://youtu.be/FIZlLe2zk6g