Knight's POV
Nandito ako ngayong coffee shop. Nagpapabili kasi si ate Sunny ng kape. Ayaw nya sa gawa kong kape. May paa naman. Bakit kailangang ako ang utusan?
Sa bagay, malapit lang naman dito sa bahay kaya walang problema.
Pero, closed na. Tinignan ko ang relo ko.
6:34pm. Bakit kasi magpapabili sya masyado ng late? -______-
Sumilip ako.
May tao pa yata.
Inuga uga ko yong pinto.
"Miss! Miss!" tawag ko sa babaeng nakatalikod na naglilinis.
"Miss, can you open this for a while?" I asked her.
Napatigil sya sa ginagawa nya. Tumalikod muna ako.
Kinuha ko ang cellphone ko at tinawagan si ate.
[Hello? Ano na? Nakabili ka na?]
"Sarado na. Pero may tao pa naman. Pipilitin ko lang na buksan muna. Para SAYO."
[Yes! Thank you! Bilis! Nilalamig na 'ko dito oh!]
"Okay. Ano bang gusto mo?"
[Capuccino na lang. Okay na. Uminom na naman ako kanina.]
"Alright. Wait for me."
Binaba ko na yong phone. Humarap ulit ako sa coffee shop.
Bukas na. Mabuti naman at binuksan ng babae.
Pumasok ako at lumapit agad sa counter.
"Miss, one cup for Capuccino." sabi ko sa babae.
"Okay sir. One cup for capuccino Des!" Sigaw nya.
"Sir, kindly sit down po muna to wait." She said.
"No need. I'm okay."
Ang awkward.
Nakatingin lang sa'kin yong babae.
At alam nyong kung anong mas awkward?
Her mouth is open. Wala bang langaw dito para pasukan ng langaw yong bibig nya? Psh.
Tumalikod ako sa kanya.
Bakit ang tagal ng serbisyo dito?!
Humakbang ako ng tatlong beses ng biglang..
"AHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!" Sigaw ng isang babae.
"THE HECK?!" Sigaw ko.
"Nako! Sorry! Sorry po talaga! S-Sorry po sir!" sabi ng babae at hinahawakan nya yong dibdib ko papunta sa may tyan. Nagkalat yong kape sa damit ko.
Teka, manyak to ah.
Hinawakan ko yong dalawa nyang kamay na up and down sa dibdib at tyan ko. Hindi naman yata nya pinupunasan.
"Miss, ano bang problema mo? Hindi ka ba tumitingin sa dinadaanan mo?" I asked the girl.
Tumingin sya sa'kin.
o_O
Agad ko syang natulak.
"ANONG GINAGAWA MO DITO?!" Tanong namin sa isa't isa.
I smirked. "May gusto ka ba sa'kin? Bakit mo 'ko sinusundan?" I asked her. Yeah. HER!
Yong batang tutubi! I forgot her name again.
"ANG KAPAL NG MUKHA MO! AKO?! MAY GUSTO?! SA'YO?! Ha-ha-ha. 'Wag ka nga mag joke. Baka nga ikaw tong may gusto sa'kin! Pumunta ka dito dahil nalaman mong dito ako nagtatrabaho no?!" Inambahan nya ko ng kamay nya. Teka, may balak syang suntukin ako?!
"Miss, for YOUR information, hindi ako kailanman papatol sa babaeng flat chested.." I said.
Nanlaki ang mga mata nya.
"At kung alam kong dito ka nagtatrabaho, bakit ako dito bibili ng coffee? Stop assuming."
"Lalong hindi ako papatol sa lalaking KULOT ang buhok!" Sigaw nya.
"A-Anong sinabi mo?!"
Nilalait nya ba yong buhok ko?!
"You heard it! Salot ka eh! Salot!" Sigaw nya.
Napatingin ako sa babaeng nasa counter.
"Miss, nakita nyo ang ginagawa ng babaeng to?! Hindi sya marunong rumespeto ng customer! Wala ba sa libro nyo ang 'THE CUSTOMER IS ALWAYS RIGHT'?!" Sabi ko sa babae.
"Nako, sir, pasensya na po." Lumapit sya sa'min.
"Sorry po talaga sir. Kami na pong bahala mag ayos dito. Pasensya na po talaga sir." She said.
I sighed.
"Sa tuwing nakikita kita puro kamalasan ang nangyayari sa'kin." Sabi ko sa batang tutubi.
Ang sama ng tingin nya sa'kin.
"Sir! Heto po! Heto na po ang Capuccino Coffee nyo sir. Pasensya na po talaga." sabi ng babae at inaabot sa'kin ang cup na may coffee.
"I won't accept that..." I said.
Biglang nalungkot yong mukha ng babae.
"I won't accept that until SHE say sorry to me.." Tinuro ko yong batang tutubi.
"A-Ano?!" sigaw ni... sino ba sya?!
"YOU.HEARD.IT." I said.
Napatingin sya sa babae.
"Sige na mag sorry ka na Des. Please..." sabi nung babae.
"Ayoko." Sabi nung tutubi.
"Alright. Maliwanag. Magbabago na din sana isip ko na WAG KAYONG IREKLAMO sa manager dahil sa nangyari. Pero... wala e. Matitigas kayo. Okay. I better go now." I said.
Papalabas na sana ako pero..
"S-SANDALI!!!" May sumigaw.
Napaharap ako sa kanila.
Itinaas ko ang isa kong kilay.
Hirap na hirap naman sya magsalita ng sorry. Napaka weirdo talaga netong babaeng to.
"I guess I better go now." I said. Itutulak ko na sana yong pinto ng bigla syang sumigaw uli.
"SORRY!"
Napaharap uli ako sa kanya.
"What is it?" I asked her.
"T-TEKA! Ang daya! Sinabi ko ng yong gusto mong sabihin!" She said.
"Hindi ko narinig. Repeat."
Tumingin sya sa ibang direksyon. "Nasabi ko na. Ayoko na ulitin."
"Hmm.. Alright." Napatingin ako sa babaeng kasama nya.
"Miss, pasensya na kung madadamay ka ah. Sorry kung MAWAWALAN KAYO NG TRABAHO." I said.
Tumalikod uli ako.
"I SAID I'M SORRY!!!!!!!" She shouted.
Napatingin uli ako sa kanya.
Tinakpan nya yong bibig nya bigla.
"Repeat." I said.
"Naulit ko na!"
"I said.. REPEAT." Utos ko uli.
"N-O!"
"Alright." I said.
"I SAID I'M SORRY! I'M SORRY!!!!!!!" Sigaw nya na abot hanggang kabilang planeta.
"Okay."
Kinuha ko sa babae yong coffee at lumabas.
Bago ako tuluyang makaalis sa coffee shop, muli ko syang tinignan.
Yong tingin nya sa'kin parang papatayin nya 'ko.
Funny.
She's really funny.
-end of chapter 5.
