Saplantılı Öğrenci

9.Bölüm

         Arkadaşlar yeni bölümüm ile karşınızdayım :D.Beğenerek okursunuz umarım.Yarısını Amy'nin diğer yarısını Nicole'nin ağzından yazdım.Bide hikaye hakkında lütfen yorumlarda bulunun.Güzel mi ilerliyor?Ne tür şeyler istiyorsunuz?Hepsini yazın lütfen :)

       Ayrıca yeni hikayem "Farklı Dünyalar" isimli hikayemide okuyup yorumda bulunursanız çok mutlu olurum :D

Son olarak Edacfx isimli arkadaşımın hikayesine de bakmanızı tavsiye ederim :)

İyi okumalar :)

            Amy'nin dilinden..

-Çocuğun durumu nasıl?,diye sordum ameliyathaneden çıkan Doktor Beye.

-Endişelenmenize hiç gerek yok.Karnında ciddi bir kanama vardı.Kanamayı durdurup birkaç dikiş attık.Şu anda biraz istirahat etmesi gerekiyor.Bir gece hastanede kaldıktan sonra taburcu edebiliriz,dedi.

-Peki Doktor Bey.Teşekkür ederiz,demem üzerine ameliyathaneden çıkan hastayı odasına götürdüler.Bizde onları takip ettik.Çocuğun 1 saat içinde kendine geleceğini söyledikten sonra bizde beklemeye başladık.O esnada arkadaşlarından biri;

- Bayan Miller.Biz Daniel’in yaptığını düşünüyoruz,dedi sert bir ses tonuyla.

-Neden böyle bir şey yapsın ki?

-Siz daha yeni olduğunuz için onu tanımıyorsunuz.Daniel,kafası attığı zaman masum insanlara zarar verebilen birisi.

-Ne demek istediğimi anlamadın.Ortada hiçbir sebep yokken birini bıçaklaması bana hiç mantıklı gelmiyor.Mutlaka bir sebebi vardır,demem üzerine diğer çocuk lafa karıştı.

-Hayır!.Daniel sebepsiz yere insanlara saldırabilen birisi. Oysaki arkadaşımızın hiçbir suçu yoktu,deyince dediklerini kafamda tartmaya çalıştım.Daniel hırçın,asi ve vahşi bir çocuk olabilirdi ama sebepsiz yere birine saldıracağını düşünmüyordum. Mutlaka onu kızdıracak bir şeyler yapmışlardır.

 Aradan 1 saat geçtikten sonra hasta kendine gelince yarı baygın bir ifade ile yüzümüze bakıyordu.

-Ne oldu bana?,diye sorunca arkadaşları durumu ona izah ettiler.Ben çocuğa, olayla ilgili bir şey hatırlayıp hatırlamadığını sordum.Fakat en son lavaboda elini yıkadığını,gerisini hatırlamadığını söyledi.Sonrasında bize okula geri dönmemiz için ısrar etti.Yakınlarda bir yerde abisinin iş yeri olduğundan ,kendisi ile onun kalacağını söyleyince ısrar etmeden okula dönme kararı aldık.

Okula vardığımızda çocuklar sınıflarına giderken,bende müdür odasına gidip olayı izah ettim.Müdür Bey Daniel’in daha önceden de birilerine saldırdığını söyleyince,bu olayın suçlusunun, o olma ihtimali iyice yükselmişti.

Çıkış saati geldiğinde olayları Bayan Willaims’a anlatma kararı alaraktan yanına gittiğimde,kendisini Daniel ile konuşurken gördüm.Biraz gerilerinde bekleyip,konuşmalarını bitirmelerini bekledim.Bayan Willaims bir şey dedikten sonra Daniel kafasını sallayıp, benim olduğum yöne tarafa doğru ilerlemeye başladı.Yanımdan geçerken ufak çaplı bir bakışmamız oldu.Kaşları çatık bir şekilde beni süzdükten sonra yoluna devam etti.Bende Bayan Willaims’ın yanına gittim.Olayları ona anlatınca;

-Herşeyi biliyorum Amy.Daniel ilede bu konu hakkında konuştum.

-Ona açıkça sordunuz mu?,dedim şaşkın bir ifade ile.

-Olaydan hiç bahsetmedim.Sadece o saatte nerede olduğunu sordum.Dışarıda olduğunu söyleyince için rahatladı diyebilirim.

-Yani bunu Daniel yapmadı değil mi?Oysaki çocuklar ondan şüpheleniyordu.

-Olayı ilk duyduğumda bende onun yaptığını düşünmüştüm.Ama o saate okulda bile değilken nasıl böyle bir şey yapsın ki?

-Haklısınız.O halde kim yaptı peki?

-Bunu yakında öğreneceğiz.

                Nicole;

     Sınıftaki herkes Eddy’nin bıçaklanma olayından dolayı gergindi. Durumunun iyi olduğu haberi gelince içimiz biraz olsun rahatlamıştı. Ama bu olayın araştırılması lazımda.Çevremizde bıçakla gezen birileri var ve bu hepimizin korkmasına sebep oluyor.İçimdeki bir his bunu yapanın Daniel olduğunu söylesede kabul etmek istemiyordum. Ona karşı olan hislerim çok değişik.Bir yandan korkuyorum ama bir yandan da her girdiğim ortamda ,gözlerim onu arıyor.Oysaki o benim tarafıma bile bakmıyor.Bu beni üzse de kabullenmekten başka çarem yoktu.Daniel gibi bir oğlanı pek çok kız ister ama o, sadece bir kişiyi sever.

-Nicole.Seninle bir şey konuşmak istiyorum,diyerek sınıfa girdi Cameron.Ona çok kızgın olsamda,belli etmemeye çalışarak;

-Hangi konuda?,dedim.

-Geçen gün sana kaba davrandığım için özür dilerim. Aslında sen iyi bir kızsın ve benim hareketlerimin hiç birini hak etmiyorsun,diyerek başını yere eğdi.Yufka gibi kalbim olduğundan onu hemen affettim.

-Önemli değil Cameron.Lütfen bir daha olmasın.Cezam yeni kalktı,dedim hafif bir tebessüm ile.

- Teşekkür ederim sen çok iyi bir kızsın,diyerek bana sarıldı.Sonra konuşmaya devam etti;

-Sana bir şey söylemek istiyorum ama aramızda kalsın olur mu?

-Tabi.Seni dinliyorum Cameron.

-Ben Daniel’e karşı bir şeyler hissediyorum ve seninde aynı hislerde olduğunu düşünüyorum,demesi üzerine gözlerimi kocaman açarak ona baktım.

-Bunu—da nereden çıkardın?

-Nicole.Çok belli oluyor.Sürekli gözlerin onun üstünde.Hadi itiraf etsene.

-Sen yanlış anlamışsın Cameron.Yok öyle bir şey,diyerek geçiştirmeye çalıştım ama işe yaramıyordu.

- Biliyorum.Sende diğer kızlar gibisin.Onu seviyorsun ama bunu itiraf etmiyorsun.Ne yazık ki pek çok kişi sevgisini içinde tuttuğu için çok acı çekti.Bende onlardan biriyim,diyerek kafasını eğdi.Aslında doğru söylüyorsu.Daniel’e karşı hislerim vardı sanırım ama bunu itiraf edecek cesaret bende yoktu.Ama içimde de tutamazdım.Şu anda karşımda beni anlayabilecek bir kız oturuyordu.

-Haklısın Cameron.Daniel fiziksel olarak çok yakışıklı birisi.Zekasına hayranım zaten.Sert tabiatlı,sinirli biri olsada ilk gün beni evime bırakacak kadar centilmen üstelik.Ve gülümsemek ona çok yakışıyor,dedim yanaklarım kızararak.Şu anda her şeyi itiraf etmiştim.İçimde daha fazla tutamazdım. Ve itiraf edebileceğim tek kişi sanırım Cameron’du.Ablama ya da Andy’ye söylesem bana karşı çıkarlardı.En iyisi Cameron’a söylemekti.Hem oda bana itirafta bulunmuştu.Cameron bana uzun süre baktıktan sonra gülümseyip;

-İçin rahat etti mi şimdi?

-Galiba etti.

-Güzel.Başka söylemek istediğin bir şey varsa dinlemeye her zaman açığım,diyerek kolumu sıvazlayıp sınıftan çıktı.Arkasından uzun süre baktıktan sonra çantamı toparlayıp çıkışa doğru yol aldım.

Ertesi gün sınıfa girdiğimde gördüğüm manzara karşısında yerin dibine girmiştim.İçimde Daniel’in de bulunduğu bütün sınıf bana bakıyordu.Neden bakıyorlar acaba diye içimden geçirince,sebebini anlamam uzun sürmedi.Cameron elindeki cihazdaki düğmeye basıp benim sesimi dinletiyordu.

-Haklısın Cameron.Daniel fiziksel olarak çok yakışıklı birisi.Zekasına hayranım zaten.Sert tabiatlı,sinirli biri olsada ilk gün beni evime bırakacak kadar centilmen üstelik.Ve gülümsemek ona çok yakışıyor...