မေန႔ညကကိစၥၿပီးေနာက္ တစ္ညလုံးႏွစ္ေယာက္သားစကားမေျပာျဖစ္ခဲ့။ သူလည္းအိပ္ခန္းထဲမလာခဲ့သလုိ ကုိယ္လည္း ခါတုိင္းလုိသြားမေခၚျဖစ္ခဲ့။ သုိ႔ေပမဲ့ မနက္မုိးလင္းေတာ့ ထုံးစံမပ်က္ အကုန္လုံးလုပ္ထားေပးၿပီးသား။
မနက္စာဝုိင္းမွာလည္း ႏွစ္ေယာက္သားစကားမေျပာျဖစ္ခဲ့။ ကုိယ္ပဲစိတ္ထင္လုိ႔လား သူ႔မ်က္ႏွာကခါတုိင္းေလာက္မလန္းသလုိပဲ။ ေပါင္မုန္႔တစ္ခ်ပ္ကုိ စိတ္မပါလက္မပါနဲ႔ ပါးစပ္ထဲထုိးသြင္းေနတဲ့သူ။ ႐ုတ္တရက္သူက ေမာ့ၾကည့္လာေတာ့ အလ်င္အျမန္အၾကည့္လႊဲလုိက္ေပမယ့္ သူ႔မ်က္လုံးေတြက အေရာင္ေဖ်ာ့ေနသလားလုိ႔။
"Jongin"
ေနာက္ကေနလက္လွမ္းျပေခၚေနတဲ့ Yixing ေၾကာင့္ သြားေနတဲ့ေျခလွမ္းေတြကုိ ရပ္တန္႔ထားမိေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔မွီလာတဲ့ Yixing က လက္ေမာင္းကုိတစ္ခ်က္ခပ္ဖြဖြထုိးရင္းနဲ႔....
"Congratulation သားႀကီးရာ၊ ခုေတာ့ ငါမင္းနဲ႔ခြဲရေတာ့မွာေပါ့ေနာ္"
႐ုတ္တရက္ႀကီး မ်က္ႏွာကုိတမင္မဲ့႐ႈံ႔ကာ ေညႇာင္နာနာနဲ႔ လုပ္ေျပာေနတဲ့အသံႀကီးေၾကာင့္....
"ခႏၶာကုိယ္နဲ႔မွမလုိက္ ႏူးႏူးညံ႔ညံ႔ေတြမလုပ္စမ္းနဲ႔"
"ငါက်ေတာ့ ခ်စ္စရာမေကာင္းဘူး၊ မင္းေယာက်ာ္းက အဲ့လုိအသံနဲ႔ေျပာရင္ေတာ့ ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္ေပါ့"
႐ုတ္တရက္ႀကီး ခ်က္ခ်င္းကုိတည္သြားတဲ့မ်က္ႏွာအေနအထားေၾကာင့္....
"ဘာလဲ သူက ဘာမွမေျပာဘူးလား"
"ေကာင္းပါတယ္တဲ့"
တုံးတိတိနဲ႔ေျဖလာတဲ့ Iongin စကားေၾကာင့္ Yixing မွာ ေျပာစရာစကားတုိ႔ေပ်ာက္႐ွ.....
_________________乂乂乂乂_____________________
"Sehun ေနမေကာင္းဘူးလား"
"မဟုတ္ပါဘူး ေခါင္းနည္းနည္းကုိက္ေနလုိ႔"
ကားေနာက္ခန္းမွာထုိင္ေနရင္းနဲ႔ နားထင္ကုိလက္နဲ႔ အသာယာႏွိပ္ေနသည္ေၾကာင့္....
YOU ARE READING
ၾကင္နာျခင္းရဲ႕နာက်င္ျခင္း
Fanfictionသိပ္ခ်စ္ခဲ့ေပမယ့္ မခ်စ္တတ္တဲ့အခါ နာက်င္ခဲ့ရတယ္....