ၾကင္​နာျခင္းရဲ႕နာက်င္ျခင္​း

Part-6

"Sehun မင္​းအိမ္​ျပန္​ဖုိ႔ မစဥ္​းစား​ေတာ့ဘူးလား"

"တစ္​ရက္​​ေလးပါပဲ hyung ရယ္​၊ ကြၽန္​​ေတာ္​့ကုိ ဒီတစ္​​ေန႔တစ္​ရက္​​ေလာက္​ပဲ တစ္​ခဏ​ေလာက္​လႊတ္​​ထား​ေပးပါလား"

အိမ္​ကုိ​ေရာက္​လာကတည္​းက ဘာစကားမွမ​ေျပာဘဲ ဒူး​ေပၚလာက္​ႏွစ္​​ေခ်ာင္​းတင္​ကာ မ်က္​ႏွာအားလက္​ဝါးတုိ႔ႏွင္​့ အုပ္​ထားဆဲပုံက အိမ္​ကုိ​ေရာက္​တာ တစ္​နာရီ​ေက်ာ္​​ေနသည္​့တုိင္​ မ​ေျပာင္​းလဲ။ ဘာစကားမွမ​ေျပာဘဲ ၿငိမ္​သက္​လြန္​း​ေနသည္​မုိ႔ Sehun အရမ္​းစိတ္​ပင္​ပန္​း​ေနမွန္​း Jongdae နားလည္​ပါသည္​။ သုိ႔​ေပမဲ့ သူ႔ဆီကတစ္​ခုခုၾကားရဖုိ႔​ေမ်ွာ္​လင္​့ၿပီး ထုိင္​​ေစာင္​့​ေနတဲ့ Jongdae စိတ္​မ႐ွည္​လွ​ေတာ့ပါ။ အနည္​းဆုံး​ေတာ့ စကားတစ္​ခြန္​း​ေလာက္​ပဲ​ေ​ျပာတာျဖစ္​ျဖစ္​၊ ငုိတာျဖစ္​ျဖစ္​​ေတာ့ လုပ္​လုိက္​ပါလား Sehun ရာ။

Sehun ထုိင္​​ေနသည္​့ဆုိဖာဘက္သုိ႔ ကုိယ္​ကုိ​ေ႐ႊ႔ကာ....

"Sehun ဘာ​ေတြျဖစ္​လာလုိ႔လဲ၊ Hyung ကုိ​ေျပာ​ေလ"

ထုိအခါမွ အသက္​မဲ့​ေနတဲ့ မ်က္​ဝန္​း​ေတြနဲ႔​ေမာ့ၾကည္​့လာလ်က္​....

"Hyung...Nini က​ေလ Nini က ကြၽန္​​ေတာ့ကုိ ရြံတယ္​တဲ့၊ လမ္​းခြဲရ​ေအာင္​တဲ့"

​တစ္​ဆက္​တည္​း ပုခုံး​ေပၚအပ္​လာတဲ့ သူ႔မ်က္​ႏွာ....

"ဘာျပသနာ​ေတြျဖစ္​လုိ႔လဲ Hunnie ရယ္​"

"သူပညာ​ေတာ္​သင္​ ကိစၥပ်က္​သြားတယ္​၊ ကြၽန္​​ေတာ္​့​ေၾကာင္​့"

"ဘာ...မင္​း​ေၾကာင္​့ ဟုတ္​လား၊ ငါ့ကုိ႐ွင္​း႐ွင္​းလင္​းလင္​း​ေျပာစမ္​း Oh Sehun"

ဒီ​ေလာက္​ၿမိဳသိပ္​ခဲ့တဲ့သူက​ေလ....အ​ေႏွာင္​့အယွက္​ျဖစ္​မႈစုိးလုိ႔ တား​ေတာင္​မတားရက္​ခဲ့တဲ့သူကတဲ့လား....

"ကြၽန္​​ေတာ္​က သ​ေဘာမတူဘူးလုိ႔ လက္​မွတ္​ထုိးထားလုိ႔"

"တကယ္​ပဲ မင္​းလုပ္​ခဲ့တာလား"

မ်က္​ရည္​​ေတြသာက်​ေနရင္​းနဲ႔ ဘာမွျပန္​မ​ေျဖ.....

"Oh Sehun မင္​း တကယ္​လုပ္​ခဲ့တာလား...."