Yalnız, taekook ¡Texting¡

N

Sadkookie; Gece yıldızları seyrederdik, sevgilim.

Üşüdüğünü söyleyip sürekli sarılırdın bana, seni ısıtırdım.

Uyuyamayınca sana şarkılar söylerdim, sesimle uyurdun.

Beraber bisiklete binip o çok sevdiğin parka giderdik, seni sallardım.

Bahçemizde güzel çiçekler yetiştirirdik, mutlu olurdun.

Hasta olduğunda sabaha kadar başında beklerdim, çok korkardım.

Yaralandığında yaralarından teker teker öper, yanında olduğuma dair sözler verirdim.

Ağladığında seninle birlikte ağlardım, güldüğünde seninle birlikte gülerdim.

Aynı şeyleri birer birer yaşattın bana, ancak aptal ben bu güzelliklerin değerini bilemedim.

Gözlerimi kapatıp açsam, hyung... Herşey bir kabustan ibaret olur mu?

Özür dileyip duran aptal bir aciz herifim ben. Korkaklığı yüzünden maskeler ardına saklanan, değer bilmeyen bir aptalım.

Yoruldum demeye utanıyorum, hyung. Elimi tutmana ihtiyacım var ancak ben senden yardım istemeye utanıyorum artık.

Burayıda kanatıyorum, değil mi? Sürekli birşeyler yazıp sana kendimi açıklamaya çalışıyorum ancak iyice batıyorum, değil mi?

Üzgünüm hyung, çok üzgünüm.

Ölmek istiyorum, sensizlik ruhumu yakan odunlar gibi ve ben sürekli yanıyorum.

Artık halim kalmadı sevgilim, maskemi çıkarmak istiyorum ancak kolumu kıpırdatmaya bile halim kalmadı.

Ağlıyorum. Yok olmuş, çökmüş haldeyim.

Burası çok soğuk sevgilim, üşüyorum ancak beni ısıtan sen yoksun. Kızaran gözlerimi açtığımda seni görememek nasıl bir his biliyor musun? Ölüyorum hyung, artık tamamen ölüyorum.

Bu sefer sevgilim, bu sefer ölmeden önce korkaklığımı bitireceğim.

Bu sefer hyung, sana söz veriyorum ki bu sefer gerçek ben olarak yazacağım buraya.

Belki yazamam, belki bir daha geri dönemem ben buraya. Ancak bu sefer kanatmayacağım sözlerimi, bu sefer kelimelerim güçsüzce çıkmayacak dudaklarımdan.

Seni seviyorum sevgilim, seni çok seviyorum.