Yalnız, taekook ¡Texting¡

U

Sadkookie; Bir gün gülümseyişini öldüreceğimi biliyordum, hyung. Sıcacık kalbine kar yağdıracağımı biliyordum, korkaklığım yüzünden canının yanacağını biliyordum, karanlığımın seni öldürmeye çalışacağını biliyordum.

Bu yüzden bakmadım gözlerine, ateşim ruhunu sarmasın diye. Bu yüzden saklandım maskeler ardına, çirkinliğimi görme diye.

Ancak hüsrana uğramış kalbim, işlevini kaybetmiş aklım güçsüz kılıyor artık beni.

Seni öldürmek istemeyen ben, seni kendi ellerimle öldürüyorum. Lanet biriyim değil mi?

Ne demiştin o gün, sevgilim?

"Sen korkağın tekisin, kaç karakterin var ha? Kaç tane maske ardına saklandın? Beni öldürmek için daha kaç tane darben var!"

Hayır hayır, hayır yemin ediyorum yok hyung. Yemin ediyorum seni öldürmek istemedim ben, seni seviyorum. Seni çok seviyorum, lütfen böyle söyleme sevgilim.

Diyemedim, hyung. Bunların aynısını yüzüne haykıramadım, hıçkırıklarım boğazıma takılırken konuşamadım. Sen acı içinde kıvranırken, kalbin buhar olup uçarken ben sana dokunamadım.

Söz vermiştim, hyung. Seni koruyacağıma, canının asla acımayacağına söz vermiştim.

Neden sözlerim lekeleniyor, hyung? Neden kan lekeleri yapışmış sözlerime? Yıkasam da geçmiyor, hyung.

Yalvarırım çiçeğim, yalvarırım duy sesimi. Yalvarırım temizle sözlerimi, yalvarırım kurtar beni.

Kanatlarımı fırlattılar hyung, ben daha uçamadan kanatlarımı fırlatıp attılar.

Şimdi ölümümü bekliyorum yavaş yavaş, ruhum senin özleminle yanıp kavruluyorken seni düşünerek ölümümü bekliyorum.

Kurtaramazsın beni, değil mi?

Bu sefer cidden...

Cidden gittin benden, değil mi?