Günler birbiri ardına acımasızca geçiyor. Yapabileceğim bir şey yok ! Zaman dediğimiz kavram senin yokluğunu ölçmek için yeterli olmuyor.
Sahi neden gitmiştin ? Mutlaka bir sebebin vardır. Gitmekte elbette haklıydın. Şimdi sana sormak istiyorum giderken neden beni öldürmedin? Gidişinin ölümden farkı yok, nefes alıp vermeye yaşamak diyebilirmiyiz öyleyse yaşıyorum bir bitki gibi sadece oksijen tüketmekte bedenim. Keşke yanımda olsaydın her şey bambaşka bir hal alır yaptığım her şey beni mutlu ederdi ama yanımda değilsin.
Söylediğin gibi olmuyor alışamıyorum. Alışmak da istemiyorum doğrusu çünkü bir dönme ihtimalin beni ayakta tutuyor beni hayata bağlıyor. Öyle bir ihtimal olmadığını biliyorum hemen kızma dönmeyeceğim diye bağırma dönmeyeceğini biliyorum ama bunu kendime bile itiraf edemiyorum. Nasıl bir psikoloji gerçekleri kendinden bile gizlemesine neden olur insanın. Neyse bu konular derin ve ben yüzme bilmiyorum gerçi biliyorsun benim yüzemediğimi şayet yüzme biliyor olsam gözlerin de boğulmazdım değil mi ?
Son günlerde, kırmızı güller biriktiriyorum okuduğum kitapların arasın da, Nedeni yok ama eskiden öyle yapardık ya. Sevgilimizin bize verdiği çiçekleri atmaya kıyamaz, kitap sayfaları arasında kuruturduk. Sanırım oradan bir çağrışım oldu. O gülleri sen vermemiş olsan da bana. Ben senin bana verdiğin kalbinin niyetine kırmızı güller biriktiriyorum kitap sayfaların da. Gül olmasının belli bir sebebi yok ancak illa kırmızı olacak mutlu olduğum kadar seninle, gidişinle başlayan kanamamın asla dinmeyeceğini bildiğim için kırmız olsun dedim. Aşkın ihtirasın rengi diye değil, kan rengi diye kırmızı o güller.
Özledim be sevgilim hem de çok özledim...
Razıyım ben sen gel yeter. İstersen öldür veya gel gene git ama gel. Ne olur gel. Gün geceye dönmeden Can ölümü tatmadan bekletme artık ne olur, çok geç olmadan gel.
Çok özledim bir gün ansızın çık gel. Sürpriz yap bana gece veya gündüz günün her hangi bir anı gel. Gel ki göresin gittiğinden beri seni özlüyor, seni bekliyorum Ne olur gelllllll.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FİRARİ DİZELER
PoesíaMarifet Şairde değil, sıradan kelimeleri muhteşem cümleler haline getiren o muhteşem kadındadır...