My father's best friend

κεφάλαιο 27ο

Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο του και ξεκινάει να οδηγάει προς το σπίτι του.
Τοποθετεί την παλάμη του πάνω στο μπούτι μου και την αφήνει εκεί.
Ρίχνω το βλέμμα μου στο χέρι του και καταπίνω.

"Πάρε το χέρι σου,δεν κάνει να οδηγείς έτσι." Του λέω.

"Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που θέλεις να το πάρω;" χαμογελάει αλλά δεν το απομακρύνει.
Δεν απαντάω και κοιτάω έξω από το παράθυρο.
Μετα απο λίγη ωρα σταματάει το αυτοκίνητο έξω από ένα σπίτι. Λογικά είναι το δικό του. Είναι αρκετά μεγάλο και όμορφο.

"Φτάσαμε." Λέει και ανοίγει την πόρτα για να βγει έξω.Βγαίνω και εγώ και τον ακολουθώ. Ξεκλειδώνει την πόρτα του σπιτιού και την ανοίγει. Μπαίνουμε μέσα και κατευθυνόμαστε προς το σαλόνι.

"Κάθισε. Θέλεις να σου βάλω κάτι να πιείς;" ρωτάει.
Ποιος καθηγητής θα έφερνε μαθήτρια στο σπίτι του;  δεν φοβάται;

"Λίγο νερό."του απαντάω και τον βλέπω να φεύγει για ένα λεπτό.
Έπειτα επιστρέφει με ένα ποτήρι νερό.Μου το δίνει και πίνω λίγο.
Το αφήνω στο τραπέζι και τον κοιτάω.

"Να αρχίσουμε το μάθημα;"ρωτάω και παίρνω την τσάντα στα χέρια μου.

"Ναι,φυσικά." Λέει και αρχίζουμε να βγάζουμε να βιβλία μας.

"Λοιπόν...για αρχή θα σου βάλω μερικές ασκήσεις,για να δω τι μπορείς να κάνεις και τι όχι." Λέει και γελάω από μέσα μου.
Δεν μπορώ να κάνω τίποτα αν δεν το έχεις καταλάβει γλυκέ μου.

"Οκέυ." Του λέω και τον βλέπω να γράφει μερικές ασκήσεις στο τετράδιό μου.Όταν τελειώνει μου τις δίνει και τις κοιτάω.Τι σκατά είναι αυτά;
Τις κοιτάω και σμιγω τα φρύδια μου.
Τον ακούω να γελάει και τον κοιτάω.

"Γιατί γελάτε;" τον ρωτάω.

"Δεν μπορείς να τις κάνεις έτσι;" ρωτάει και κουνάω το κεφάλι μου θετικά.

" Γιατί; δεν με πρόσεχες όλο τον χρόνο;"σηκώνει το φρύδι του.

"Εμ..." λέω και γελάω λιγάκι.

"Θελεις να σου θυμίσω πόσες φορές κάναμε αυτή την άσκηση;" ρωτάει.

"Δεν μ'αρέσουν τα μαθηματικά." Ξεφυσάω.

"Και τι σου αρέσει; Ή μάλλον ποιος σου αρέσει;" χαμογελάει πονηρά και έρχεται κοντά μου.
Θεέ μου όλο στο πονηρό πηγαίνει το μυαλό του.  Όχι ότι δεν πηγαίνει το δικό μου αλλά εγώ έχω τον Λουκά.