Kişinin bütün güzelliği, sevebilmekten gelir! Ötesi boş terane!.
Kalbi katı ki en hoş kılınsa bana ne! Neye yarar aşkı bilmezse?!
Bazısına anlatmak da mümkün değil! Aşkla nasıl da latif gönle!
Bakmak herkeste ama, eşsiz görünmen, tek benim hünerimde!
Mevlam hikmeti,gönül efsunu! Yüceden indirilir kulun yüreğine!
Sana yanmak düşer sadece!. Asıl varlığıma ereceğim telaşın ile!.
En latif marifeti, çirkin diye bir şey ne uğrar ne de görünür göze!.
Yaratılıştan boyanmıştır bakışın,bir biriciğin dayanılmaz aşkı ile!
Fark etmezsin dahi sevda dışı olan biteni, dünya da neymiş diye!
Ah benim acizim, senin yerin zati bu alemden değil ki!. Gayp ile!.
Gayrısına sıradan gelen tüm sıfatın, bir sihir gibi dolar yüreğime!.
Bir bana görünür her mucizen!. Zaten ötesi bilmesin,istemem de!
Senin her güzelliğin,sevebilmenden gelir! Gerisi, yalan olur söze!.
Aşkı olmayan,ne eder gönülde?! Tutkumsa, bir tatlı muhabbetine!
Her kula, abir edemezsin! Sevmeyene,anlatılamaz ki nebzesi bile!
Sevmek herkesin dilinde de hakkıyla sevda,tek vurgunun özünde!
İlahi takdir böyle! Seviyorum demekle de aşık olunmuyor elbette!
Benim he güzelliğim de senden geliyor!. Ziyadesiyle aşığınım diye!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BAHT-I SİYAHIM
PoesíaBaht-ı siyahım,kara gülüm!. Aşk diye yazılmışız birbirimize. Lakin kavuşmaya geç kaldık nice sevsek de şu arz üzerinde!.. Tatlı yüreğin var olsun, ben yine aşkım, sözüm var sevmeye!
