My Personal Arrogant Maid

Bad Day

"Ano?! E, gago ka pala e! Tatlong Linggo ka nawala tapos sasabihin mong break na tayo?" Malakas na sigaw ko kay Red, ang magaling kong boyfriend na halos tatlong linggong hindi nag-paramdam, pagkatapos kagabi nag-text na magkita kami.

Nakaka-high blood tong hayop' na to- king ina. Napalakas yung boses ko na parang kung makipag-usap ako sakanya e, parang nasa kabilang bundok pa siya, nasa coffee shop kami, oo. At alam kong nakaka-hakot na kami ng mga atensyon. Wala akong paki! Dapat nga malaman nilang Nakaka-gago itong hinayupak na toh' na sana mamatay na siyang hayop siya. Bwisit.

"Yana, calm down." Nag-papanic na sabi niya saakin, paano ba naman, sa lakas ng sigaw ko lahat ng customer naka-tingin sa akin. Saamin.

"Anong Calm down? Sabihin mo nga! Letsche ka! Tatlong linggo ka hindi nag-paramdam tapos Shit lang, pag-balik mo break na tayo? Gago ka ba?" Inis na sigaw ko sakanya.

"Yana, look. Our relationship we're not working out already, I don't want to hurt you. I know you deserve better." Mahinahong sabi niya saakin.

Ngumisi ako. Sari-saring Emosyon ang nararamdaman ko, gusto kong umiyak sa sobrang inis kaso ayokong mag-mukhang kawawa sakanya. Magmumukha lang akong tanga.

"Talaga, anong akala mo saakin? Laruan?" Inis na inis na sabi ko. Ngumiti siya saakin.

"So, we're settled then, now. Can we be friends?" Nakangiting sabi niya saakin.

Totoo ba toh? Tinatanong niya akong makipag-kaibigan sakanya? KingIna pala tong gagong to e' sarap manapak hayop.

"Sure." Nakangiting sabi ko, tinawag ko yung waiter na nag-aalangang lumapit saakin, um-order ako ng limang kape, nagulat pa si Red sa dami ng kapeng in-order ko.

"Andami nun ah?" Nakangiting sabi niya pa saakin, ngumiti lang ako kahit gustong-gusto ko na siyang sapakin nalang ng diretsyo.

"You know, Yana. I'm so glad that I have meet you, I'm sorry ulit ah? You deserve someone better than me." Sabi niya ulit saakin ngumiti lang ako, maya-maya dumating na yung kape, tumayo ako at binayaran ko na.

"Sayo na toh." Sabi ko sakanya. Nagulat pa siya nang ngumiti ako sakanya.

"Thank you, pero ang dami naman ata?" Natatawang sabi niya. May gana pa talagang ma-amused ang hinayupak. Putsxha.

"Oo. Para mag-palpitate kang Piste ka."

Kinuha ko yung isang cup ng kape at binuhos kay Red na prenteng naka-sandal pa sa upuan at naka-ngiti. Tarantang tumayo siya at hindi alam kung paano iiwasan ang sobrang init na kapeng nabuhos ko sa damit niya.

Then, lumapit ako sakanya. I slapped him hard as far as I can, namanhid pa nga yung kamay ko sa sobrang kapal ng kalyo niya sa mukha.

"That's what you got from messing me up, And your right. I deserved someone better than a jerk like you, good-bye and Get lost to hell." With that words I left lumabas ako ng Coffee shop at started to walk away kahit hindi ko naman talaga alam kung saan ako pupunta, basta ang alam ko lang nag-lalakad ako, nagulat pa nga ako nang mag-takbuhan yung mga taong nasa paligid ko, umuulan na pala. Great. Sumasabay sa kamalasan ko.

Buti nalang may dala akong payong, ginamit ko yung payong ko at nag-lakad na ulit. Inisip ko ulit yung nangyari sa Coffee shop kanina.

Bakit ganun? Ang sakit. Ginawa ko naman ang lahat para mag-work out yung bwisit na relationship namin?! Ang sakit. Ang sakit-sakit lang. Anniversary namin ngayon e! 7th anniversary! 7 months na kami! Tapos ganito? Bwiset siya. Letchugas. Shitgas. Gagogash. Hayop.

Maya-maya, biglang may dumaan na kulay pulang sasakyan at ang bwiset tinalsikan pa ako, nabasa tuloy yung damit ko, napansin kong may babaeng bumaba sa sasakyan nung pulang kotse may bumaba din na lalaking naka-itim na leather Jacket at tinawag yung babaeng kakababa lang sa kotse. Sa inis ko binagsak ko yung payong na dala ko at lumapit sa lalaking naka-tayo pa rin.

"Hoy! Ikaw- wala akong paki-alam sa drama niyong mga bwisit kayo! Pero yung talsikan niyo ako ng tubig e, puta nakakagago!" Inis na sabi ko. Humarap saakin yung lalaki, na halatang Bad trip. Maputi siya, Mapula ang Labi, matangos ang Ilong malalantik yung mga pilik-mata at matangkad na tipong kailangan ko pang tumingala para makita ko yung mukha niya. Nakaka'gago. Gwapo nga siya. Na-alala ko si Red. Shit Overload.

"Miss, hindi ko kasalanang sa gilid ka pa mismo ng kalsada naliligo ng ulan, tapos magrereklamo ka pa ngayon na natalsikan ka ng tubig?" Iritadong sabi niya saakin. Tumaas yung kilay ko. Bwisit din to e, mukha ba akong naliligo sa ulan.

"Ah, so saan mo ako ini-expect na dumaan? Sa gitna ng kalsada? Hindi ka lang pala gago e, bobo ka pa." Inis na sabi ko sakanya. Bwisit siya. Bwisit. Ba't ba naaalala ko yung Bwisit na Red na yun sa lalaking toh?

"Alam mo miss, hindi ko sasayangin yung Oras ko sa walang kwentang drama mo, hindi lang ikaw ang tao dito. Hindi lang ikaw ang may problema." Inis na sabi niya saakin at pumasok sa loob ng kotse at pinaharorot yun. Naiwan akong naka-tulala at Galit na galit sa hangin.

"Manong Jel, nasa St. Makaraya ako." Sabi ko sa driver ko. Alam niya na yun. Umupo ako sa upuan ng waiting shed habang naghihintay sa sundo ko.

Umiyak lang ako, kahit hindi ko naman talaga alam kung bakit ako umiiyak at bakit ko siya iniiyakan. I hate this feeling na nagiging nonsense na yung drama ko.

Inis na pinahid ko yung luha ko sa pisngi.

"Ano ba! Tang-ina naman e, tama na!" Inis na sabi ko sa sarili ko nangnpinahid ko yung luhang pumatak nanaman.

Maya-maya may van na huminto sa harap ko, bumaba si manong Jel at pinagbuksan ako ng pintuan ng kotse.

"I know what you're doing

I see it all too clear

I only taste the saline

When I kiss away your tears."

I need mom. I'm sure she'll do anything to make me feel fine.

"Cause I'm barely breathing

And I can't find the air

Don't know who I'm kidding

Imagining you care."

"Manong! Papatay po ng Radio!" Sigaw ko nang pumatak nanaman yung luha ko sa pisngi ko, dahil sa kantang narinig ko.

Nagmamadaling pinatay naman ni manong jel yung radio at tahimik na nag-drive. Another tear fell. Shit.

Maya-maya dumating na kami sa Mansyon namin, kinalma ko yung sarili ko. As far as I want ayaw kong may makakitang Umiiyak ako, baka sabihin pang ang weak ko, dahil iniiyakan ko yung mga taony nanakit saakin. Damn that!

Awtomatikong sinara na ng mga maid yung gate pag-kadating namin, tumaas ang kilay ko nang makita ang isang Itim na kotse na naka-park doon sa garahe.

"Kanino naman toh?"

Pumasok ako sa loob ng mansion, pumila naman lahat ng katulong namin at binati ako, hindi ko sila pinansin. Paakyat na sana ako ng kwarto nang tawagin ako ng isa sa katulong namin.

"Ma'am Yena, matutulog na po agad kayo sa kwarto niyo? Hindi na po ba kayo kakain sa kusina?" Concern na tanong niya saakin. Umismid ako. Concern? Puta. Ikaw ba sigaw sigawan ko at hiyain magiging concern ka pa saakin? Tshc. Ka-plastikan ang potek. Concern pa. Wow naman. Grabe. Sigurado naman akong isang-daang beses na nila akong nililibing sa utak nila.

"Hindi. Kakain ako sa kwarto tapos mamaya matutulog ako sa kusina." Pilosopong sabi ko, yumuko lang siya.

Paakyat na ako ng kwarto ko nang marinig ko yung malakas na tawa ni mommy, awtomatikong napalingon ako sa pinanggalingan. Tumawa si mommy?! What the heck! Nakakapakilabot lang. Last time na marinig kong tumawa si mommy is when, their last Anniversary with dad last year.

Since mamatay si Dad in a Chopper accident hindi ko na narinig tumawa si mom. She's busy mourning with the death of daddy.

Dali-dali akong bumaba ng hagdanan at dumiretsyo sa malawak na living room namin kung saan nanggagaling yung malakas na tawa ni mommy.

Then, I saw my mom wearing sleveless with shorts and forgoodness sake! Naka-upo siya sa kandungan ng lalaking naka-talikod saakin at prentent naka-upo sa mahabang sofa, there faces almost touch. In short, they we're about to kiss. Yuck.