Mavi Yıldızlar// Chanbaek

Bölüm 11: Kırmızı saçlarında bulmuşum kendimi.."

Scorpions- Wind of Change

11.bölüm: "Artık birlikte mi izlesek yıldızları?"

Baekhyun öfkeliydi. Okulda hocanın panoya astığı not çizelgesi yüzünden delirmek üzereydi. Evet ödevi yapmamıştı. Evet yeni insanlar hayatına girdiği hâlde onları bir ödevde anlatıp basitleştirmek istememişti. Çünkü onlar artık hayatında çok önemli yere sahip olan insanlardı. Özellikle Chanyeol denen o kalp ağrısını duygusuz boş cümlelere alet etmek istememişti. Bu yüzden okula gelir gelmez hocayla konuşup düşündüğü her şeyi açık açık anlatmıştı. Anlayışla karşılayacağını düşünmüştü ama öyle sözler işitmişti ki..İnsanlar nankördü işte. Okula ilk geldiği günden beri her ödevini yapmış, hocanın her dediğini dinlemişti. Şimdi ise ufak bir hatasında gözden çıkarıldığına inanamıyordu. Karşısındaki kağıt parçası da bunu kanıtlıyordu inanmak istemese bile. Okulda en nefret ettiği o çocuk birinciydi ödevden aldığı not sayesinde. Baekhyun ise ödev dışında diğer notları yüksek olmasına rağmen sonuncuydu. Bunu kendine yediremiyordu işte. Gözleri içinden taşan öfkesiyle dolarken kağıt parçasını koparırcasına panodan almıştı. Elleri titriyordu kağıdı tutarken. Chanyeol koridorun sonundaki Baekhyun'u görünce adımlarını hızlandırmıştı. Şu sıralar Baekhyun ile çok fazla vakit geçirdiklerinden artık vücudu otomatik olarak tepki gösteriyordu. Yüzündeki gülümsemeyle Baekhyun'a yaklaştıkça bir şeylerin yolunda gitmediğini anlamıştı. Cebindeki elini çıkarıp daha da hızlandırdı adımlarını. Baekhyun'un öfkeden sıklaşan gürültülü nefeslerini duyabiliyordu.

"Baekhyun?" Baekhyun duyduğu kalın sesle biraz olsun kendine geldi. Öfkesi yerini şimdi gücenmeye bırakmıştı. Sanki Chanyeol'u bekliyormuşcasına tek kelime etmeden sarıldı sımsıkı. Chanyeol birkaç saniye donup kalsa da kendini toparlayıp kollarıyla Baekhyun'un bedenini sardı. Ellerini yavaşça sırtında gezdirirken Baekhyun'dan burun çekme sesleri geliyordu. Kim ağlatmıştı ay güzelini böyle? "Ağlama. Lütfen ağlama." Diye mırıldanmaktan başka elinden bir şey gelmiyordu. "Ağlamak istiyorum ama." Derken sesi boğuk çıkmıştı Baekhyun'un. Ağladığı için Chanyeol'un tişörtünü ıslattığının farkındaydı ama onun kendine has yağmurdan sonraki orman kokusuyla sakinleşmeye ihtiyacı vardı. Daha birkaç ay öncesine kadar koridor köşelerinde tek başına ağlarken şimdi birine sarılarak ağlıyordu. Hayatında o fark etmeden çok büyük değişiklikler olmuştu aslında.

"Anlatmak ister misin?" Dedi Chanyeol da hafiften dolan gözlerini kırpıştırırken. Hep böyle oluyordu. Ay güzelini ne zaman ağlarken görse onun da gözleri hemen doluveriyordu. Çok sevmek bazen yorucu oluyordu. "Biraz daha tişörtünü ıslatsam olur mu?" Baekhyun'un bir çocuk gibi çıkan sesiyle gülümsedi Chanyeol. Nasıl olmaz diyebilirdi ki ona? Cevap vermedi. Çenesini Baekhyun'un kafasına yasladı yavaşça. Baekhyun da öylesine sormuştu zaten. Hayır dese bile kolay kolay ayrılacağını sanmıyordu. Chanyeol yavaş harketlerle sanki bir çiçeğe dokunur gibi elini Baekhyun'un sırtında gezdirdi. Baekhyun sanki yüreğine bir büyü yapılmış da acısı alınmış gibi hissediyordu. Hafiflemişti.

"Ödevi yapmadım." Dedi Baekhyun zerre pişmanlık olmayan sesiyle. Chanyeol ilk önce onun boğuk çıkan sesine güldü fısıltıyla. Sonra kaşları çatıldı. Her şeye inanırdı belki ama kucağında kitaplarla o kütüphaneden diğerine koşuşturan ay güzelinin ödevini yapmadığına inanmazdı. "Neden?" Diye sordu sesinde belli olan şaşkınlıkla. Baekhyun hâlâ Chanyeol'a sarılırken omuz silkti sadece. "Bazı şeylerin ödevlerden daha önemli olduğunu anladım. Yapmak istemedim bilerek." Chanyeol mırıldandı sadece. "Bay Kim sinirlenmiş olmalı. Sen onun için basit bir öğrenciden farklıydın. Hayal kırıklığına uğramıştır." Baekhyun derin bir nefes alıp verdi. Belki de bu yüzden o kadar acımasızca konuşmuştu. Bay Kim'e saygısı büyüktü. Bu okulda en çok desteği ondan görmüştü. Ne zaman yapamayacağını düşünse Bay Kim yüreklendirmişti onu. Bir baba gibiydi.  "Çok kırıcı konuştu. Ona karşı yaptığım tek hata belki buydu ama o beni çok küçük hissettirdi. Sanki kendi çabamla değil de onun çabasıyla buraya kadar gelmişim gibi davrandı. Emeklerimi çöpe attı hiç tereddüt etmeden."