VAMPİRİN İNSAN KIZ KARDEŞİ

17.Bölüm

ALLY
Gözlerimi açtığımda zifiri karanlıkla karşılaştım. Belimde sarılı kollar vardı. Korkmaya başlamıştım ama sakin kalmaya çalışarak ellerimle dokunabileceğim bir şey aradım. Duvara dokunduğumu hissettim fakat uyguladığım az bir kuvvetle geriye doğru hafif açıldı. Ama elimi çekince sert bir şekilde kapandı. Bu duvar değil, kapaktı. Hem de bir tabutun kapağı! Bana sarılanın kim olduğuna baktığımda rahatladım. Ivy değil, Ted'di. Açıkçası çok rahat uyumuştum. Tabutun bu kadar rahat olduğunu daha önce hissetmemiştim. Ivy'nin yanımda yatıp sürekli tedirgin olmamdan olsa gerek. Ted'e "Kalkabilir miyiz?" diye sordum. "Ya olmaz azıcık daha." dedi, küçük bir çocuk gibi. Kıpırdayamıyordum. Her ne kadar itiraf etmek istemesem de itiraf ediyorum; şu an Ted çok sevimli. Daha sıkı sarılıyordu. Fazla sıktığının farkına vardı ve "Özür dilerim. İstemeyerek oldu." dedi. Kollarını gevşetti. Hala kemiklerim sızlıyordu. Benim kollarımı sıvazlamaya başladı. Rahatlamıştım. "Teşekkür ederim." dedim. Ted kollarını nihayet çektiği için kalktım. O da kalktı. Karnım zil çalıyordu. Ama Ted'e söylemeye korkuyordum. Ted bunu hissetmiş olmalı ki "Aaa sana yemek bulayım." dedi. "Benimle markete gelmek ister misin?" diye sordu. "Olur." dedim. Çünkü Ivy'yle evde kalmaktansa Ted ile markete gitmeyi tercih ederim. Beni kucaklayıp camdan atladı. Markete vardığımızda aç olduğum için canım her şeyden çekti. Ama söylemeye çekiniyordum. Sağolsun o da benden önce farkediyordu. "Ne istersen alabilirsin." dedi. Kendimi utanmış hissediyordum. Bir anda kendimi Ted'in kucağında buldum. Beni market arabasına koydu ve sürmeye başladı. Kendimi küçük bir çocuk gibi hissettim. Şu an mutluydum. Kafamı geriye atıp Ted'e baktım ve aslında Ted'in fena biri olmadığını düşündüm. Beni önemsiyordu. En önemlisi bana değer veriyordu. İstediklerimi almak konusunda çekingendim. Ted benim düşüncelerimi okuyup istediklerimi alıyordu. Bayağı utanmıştım. "Sen istediklerini söylemezsen ben alırım." dedi. Ben de "Tamam, tamam. Ben istediklerimi alayım, sen de artık düşüncelerimi okuma." dedim. Ted kabul etti ve kollarını bağlayıp bana bakmaya başladı. İlk başta utana sıkıla abur cubur reyonuna gittim. Sonra bir güven geldi ve utanmaktan vazgeçtim.

Ödemeyi yaptıktan sonra eve gittik. Daha doğrusu uçtuk. Sonra Ted aşağı inip, aldıklarımızı mutfağa yerleştirdi. Bir süre sonra benim yanıma yani odaya çıktı. Yatağın üstünde oturuyordum. O da yanıma geldi. Gerim gerim geriliyordum. Ama biraz zaman geçtikten sonra gerilmeyi bıraktım. Sadece oturuyorduk. İkimiz de hiçbir şey söylemiyorduk.

Hava neredeyse kararmıştı. Canım sıkıldı. Bu yüzden Ted'e "Dışarı çıkacağım." dedim. Ted ilk önce karşı gelecek gibi oldu. Ama sonra "Tamam, ama kendine dikkat et." dedi. Kıyafetlerim zaten üzerimdeydi. Hemen üzerime deri bir ceket alıp, aşağı kata indim. Evden çıktım ve sokaklarda dolanıp biraz temiz hava aldım. Bir banka oturup insanları seyrettim. Hava daha da kararınca, nihayet gitmem gerektiğini anladım. Banktan kalkıp yola koyuldum. Aniden arkamda bir sesle irkildim. Bana doğru geldiğini hissettim. Arkama bakmadan koşmaya başladım. Ama ben her hızlı koştuğumda topuklu ayakkabı sesleri daha çok yaklaşıyordu. Artık neredeyse çığlık atarak koşmaya başlamıştım. Yaklaşan şey neredeyse bana değecekti. Kaldırımda bütün gücümle koşmaya devam ediyordum. Sanki insanlar birden kaybolmuştu. Her yer bomboştu. Kaldırımın oradan bir yere saptım. Ama çıkmaz sokak olduğunu anlamam fazla vaktimi almadı. Etrafta çöp konteynerleri vardı. Her yer zifiri karanlıktı. Topuklu ayakkabı sesi çıkmaz sokakta yankılanıyordu. Korkudan ayağım birbirine dolandı ve yeri boyladım.  Kalkacak gücüm yok gibiydi.

...

MERHABA CANLARIM
NASILSINIZ? UMARIM İYİSİNİZDİR
BEĞENDİYSENİZ VOTE ATMAYI VE GÖRÜŞLERİNİZİ YORUM OLARAK YAZMAYI UNUTMAYIN❤️