Short-story Collectie

Grimm Reaper

writing prompt: de dood van een nobleman. 

komt van: een vriend.

Minimum aantal woorden: 500 woorden

Sprint tijd: 30 minuten.

In het hart van de nacht stapte een schaduw naar buiten. Hij liep naar de rand van het bos en stond stil onder de boom waar ik in zat.

"Waar zit je Reaper?" Zijn toon stond me niet aan. Ik brak een kleine tak af van de boom en gooide het naar beneden. Het raakte zijn hoofd en hij keek meteen omhoog.

"Waar was dat voor nodig." Ik kon zien dat hij iets mompelde door de beweging van zijn lippen maar kon hem niet horen. In een vloeiende beweging sprong ik naar beneden en landde voor hem. Geen blad bewoog toen ik de grond raakte en hij keek me geschrokken aan.

"Hoe deed je dat?" Ik beet mijn tanden op elkaar en probeerde zijn toon te negeren. Hij was de klant. En als ik hem een lesje zou leren kreeg ik niet betaald. Ik schudde mijn hoofd en stak mijn hand uit.

"Jij krijgt helemaal niks. Ik wil nu antwoord op mijn vraag." In een beweging draaide ik om en begon weg te lopen. Als hij moeilijk wilde doen, ging ik wel naar iemand anders die mijn diensten nodig had.

"Kom terug!" Hij schreeuwde zo hard dat iemand naar buiten kwam lopen en ik verstopte mezelf in de schaduwen. Een vrouw liep richting de man die me in wilde huren en sloeg haar armen om hem heen. Hij verstijfde en ik zag hoe hij zijn nagels in het bed van zijn hand duwde.

"Wat is er aan de hand mijn lief?" vroeg de vrouw. Hij gaf haar een geforceerde glimlach.

"Niks. Ik dacht dat ik iemand zag. Ga naar binnen... lieverd." De manier waarop hij haar na keek toen ze naar binnen liep zei voor mij genoeg. Hij wilde dat ik haar zou vermoorden. Het was niet eerlijk, maar de persoon met het geld heeft altijd gelijk. Dit was niet de eerste keer dat ik de mensen die me betaalde niet uit kon staan. Maar dit was wel voor het eerst dat ik de opdracht af wilde slaan.

"Kom hier reaper,"siste hij. Dat was te veel. Mijn handen begonnen te shaken en voor ik wist wat ik deed gooide ik een van mijn werpmessen langs zijn hoofd in de boom. De man verstarde en trok wit weg. Wat is er mis met me? Ik verlies nooit mijn controle.

Langzaam sloop ik naar hem toe en pakte mijn mes terug. Weer stak ik mijn hand uit. Deze keer legde hij de helft van het afgesproken bedrag in mijn hand. Ik tikte met mijn voet op de grond.

"Je krijgt de rest pas als je doet wat ik zeg." Ik knikte alleen. Er waren meer mensen die dit wilde en dat was begrijpelijk.

"Vermoord mijn vrouw. Zo pijnlijk mogelijk. En doe het morgen avond." Zonder verder nog iets te zeggen liep hij aan.

~

De vrouw was rond aan het dansen in haar slaapkamer. Door het raam heen kon ik zien hoe ze een rode cocktailjurk tegen haar aangedrukt had. Met een hand reikte ik uit en het glas ging uit elkaar zodat ik mijn hand er door kon steken. Voorzichtig maakte ik het raam open en klom naar binnen. Ik pakte een van mijn messen maar mijn hand wilde niet loslaten. Wat ik ook probeerde het lukte me niet om hem naar haar toe te gooien. Het duurde te lang. De vrouw draaide om en zag me staan. De jurk viel uit haar handen en ze schreeuwde. Ik sprintte naar haar toe en legde mijn hand op haar mond. Het mes kletterde op de grond op de plaats waar ik eerder stond.

"Ik ga je zo loslaten miss. En ik zou het prettig vinden als je niet zou schreeuwen." Mijn stem was zwaar en kraakte. Het was alweer 2 maanden geleden dat ik voor het laatst had gepraat en mijn stembanden waren niet gewend gebruikt te worden. Ik zorgde dat ze op het bed zat en trok langzaam mijn hand terug.

"De juwelen liggen daar. Doe me alsjeblieft niets." Met een hand wees ze naar de kluis die op een kleine kier open stond.

"Uw man heeft me ingehuurd om u te vermoorden." De tranen sprongen in haar ogen. Ze stond op en haalde met vlakke hand uit. Ze sloeg me vol in mijn gezicht en er kwam een metalen smaak in mijn mond.

"Hoe durf je zulke leugens over hem te vertellen. Hij heeft mijn leven gered. En we zijn al 1 jaar gelukkig getrouwd. Hij zou zoiets nooit doen." Ik rolde met mijn ogen.

"Hij schreeuwde gisteren avond naar mij toen ik weg wilde lopen zonder de opdracht aan te nemen."

"Je hebt ons gewoon gestalkt." Ik stak het geld uit wat hij me had gegeven. Er zat een wit lint om heen met het wapen van zijn familie.

"Dat heb je gestolen voor je hier binnen kwam lopen."

"Hij wil dat ik het extra pijnlijk doe."

"Onzin."

"GODVER... Ben je nu echt zo blind."

"Ik geloof je gewoon niet." Het zou zoveel makkelijker zijn geweest als ik niet het gevoel had dat ik haar moest beschermen. Het maakt niet uit hoe veel ik tegen mijn lichaam vecht. Alles in me zecht dat er niets belangrijker is dan zorgen dat zij oke is.

"En wat als jij je verstopt als hij thuis komt en ik hem vertel dat ik je vermoord hebt. Dan kun je zelf zien wat er gebeurt."

"Als het echt moet." Ze sloeg haar armen over elkaar en we wachten in de kamer tot haar man er aan kwam. Hij liep niet naar binnen en we konden vanuit de slaapkamer zien hoe hij direct naar de bosrand toe liep.

"Ik zei het toch," zei ik. Voor ze kon antwoorden tilde ik haar op en nam haar met me mee. Ik zette haar in mijn boom en hield mijn vinger voor mijn lippen. Ze knikte. Ik sprong naar beneden en verscheen voor de man.

"Is ze dood?" Ik knikte.

"Het werd tijd. Ik dacht dat ik nooit van haar af zou komen." Hij liep aan zonder me te betalen. Mijn bloed begon te koken en ik volgde hem.

"Niet dat ik je nog ga betalen," hoorde ik hem mompelen. Ik pakte de kleine syth die aan mijn riem hing en sneed zijn keel door. Hij viel neer en bloed begon onder hem te verspreiden. Fluitend liep ik terug naar de boom en haalde de vrouw naar beneden.

"Geloof je me nu?" Ze knikte en tranen liepen over haar wangen. Ik tilde haar op en droeg haar naar mijn appartement.

"Mijn klanten noemen me Reaper. Maar jij mag me Hector noemen. Vanaf vandaag ben je onder mijn bescherming," zei ik. De vrouw reageerde niet, maar voor nu maakte dat niet uit. Ik moest uitvinden waarom deze vrouw zo veel macht over me had.

Het idee van de titel komt van TheresaGrayHerondale thxx! Je bent echt een schat.