Do You Have Faith In Me?

Chapter 9 - Accept it already!

Nakatayo lang ako sa labas ng ospital at tahimik na pinapanood ang palayong Liam mula sa kinatatayuan ko. 

Hindi ko alam kung baket pero tumakbo ako para habulin siyang muli sa pangalawang pagkakataon.

"Oy! Kulapong! Saglit lang!", sigaw ko sa kanya.

Napatigil naman siya sa paglalakad at hinarap ako.

"What is it?"

"Ah..."

Shet. Baket ko nga ba siya hinabol?

"Is there something wrong?"

Come on Faith use your effin' brain dude! Think!

"S-si mama oo tama si mama di mo man lang ba titingnan kung kamusta na siya tsaka para naman alam niya kung sinong tumulong saken sa pagdala sa kanya dito sa ospital di ba?"

Ang galeng mo talaga mag-isip Faith! This just proves how brainy I am hahaha!

"Oh yeah, I'm thinking that you wouldn't want me to stay longer with you let alone be with you together with your mother in a pretty small space so I thought it'd be wise to leave instead", he said nonchalantly. 

Talaga bang iniisip niya na ganun ko kaayaw sa kanya to the point na makasama lang siya sa isang maliit at masikip na espasyo ikakainis ko na? Does he really think I hate him that much?

But then again, I really can't blame him...me having men issues.

Kung ganon baket gusto ko pa rin-----never mind that

"Ganun ba sige wag na lang bye", sabi ko sa kanya saka ako nagmadaling umalis pabalik sa ospital.

Papasok na muli ako sa ospital ng biglang nakita ko na papalabas na din pala si mama na mukhang seryoso at malalim ang iniisip.

"Ma! Anong pinagusapan niyo ni doc? Baket ang tagal niyo? Tsaka okay na ba talaga kayo sure ba kayo na ayaw niyong magpaconfine na lang may pera naman tayo kahit papano no"

Mukha namang napansin ni ako ni mama sabay sinabing,

"Nak, nukaba ang dami dami mo namang tanong eh umuwi na nga lang tayo at talagang pagod na ako", sagot niya naman na parang naiinis.

"Pero ma, yung totoo ano ba talagang pinagusapan niyo kanina ni doc kasi---"

"FAITH!", sigaw ni mama na sadya namang kinabigla ko.

Napatingin lang ako sa kanya samantalang siya'y napahawak na lamang sa sentido niya na tila problemadong problemado.

"Sorry na ma, nag-aalala lang naman ako sa kalusugan mo eh, pasensiya ka na kung sobrang matanong ako or kung makulit ako..."

She sighed.

"I'm sorry Faith, masyadong lang akong nadala ng stress at pagod mabuti pa saka na lang naten pagusapan ang bagay na yan", sabi niya sabay talikod at nagsimulang maunang maglakad.

Tahimik na lang akong naglakad kasunod niya at napaisip sa kinikilos ni mama.

Talaga bang dahil lang ito sa pagod at stress kaya siya nagkakaganyan ngayon? Now that I think about it, hindi ko alam ang dahilan kung bakit nga ba nangyare yun kanina kay mama... may sasabihin sana si doc kanina saken kaso naudlot yun...

dahil kay mama.

Ma, may tinatago ka ba saken? Alam mo naman siguro na ang pinakaayaw ko sa lahat ay yung may tinatago at naglilihim ng sikreto mula saken. We promised each other whatever happens, we'll always be honest to each other and strictly no secrets or lies allowed.