မိုးဖြားတို႔က တေျဖာက္ေျဖာက္ ရြာက်ကာ ညအခ်ိန္ဟာ တေျဖးေျဖး နက္ေမွာင္ လာလ်က္ရိွေသာ္လည္း ၿမိဳ႕ျပ၏မီးေရာင္မ်ားက ေန႔ပမာ အၿပိဳင္အဆိုင္ ထြန္းလင္းေတာက္ပေနဆဲ။
ေန႔လည္ထဲမွစ အသက္ပင္မ႐ွဴႏိုင္ ေခြၽးတလံုးလံုးႏွင့္ မီးဖိုေခ်ာင္အား ကူးခ်ည္သန္းခ်ည္ ျပဳလုပ္ေနရေသာ ထယ္ေယာင္းအဖို႔ ယခုမွပင္ အနားယူခ်ိန္ ရေတာ့သည္။ ဆန္းဒေဝ့ခ်္ႏွင့္ ေရသန္႔ဘူးေလးအား ကိုင္ရင္း ဆိုင္ေနာက္ေဖး အမိုးေအာက္၌ ထြက္ထိုင္ကာ နံရံသို႔ ေခါင္းမွီ၍ မ်က္လံုးတို႔အား မိွတ္စက္ အနားယူေစသည္။
ထို႔ေနာက္ ေဆးပံုမွန္ ေသာက္ရမည့္အထဲ ေန႔လည္ေဆးအား ေက်ာ္မိသြားသည္ကို စဥ္းစားမိေတာ့ ႏုွတ္ခမ္းေတြဟာ ျပံဳးမိလ်က္သား။
ဟိုေဆာ့ ေဟ်ာင္းန္သာ အနားမွာရိွရင္ ဆူေတာ့မွာပဲ။
ဆန္းဒေဝ့ခ်္အထုပ္အား ေဖာက္လိုက္ၿပီး ႏွစ္ကိုက္ေလာက္ ကိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ညေဆးအား ထုတ္ေဖာက္၍ ေရႏွင့္ အစာအိမ္ထဲသို႔ ေမွၽာခ်လိုက္သည္။
ငါလည္း မင္းကို ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ခ်င္တာေပါ့ ကင္မ္ထယ္ေယာင္းရယ္။ ဒါေပမဲ့ အေျခအေနက မေပးေသးတာ မင္းနားလည္မယ္မလား??
အစားစားခ်င္စိတ္ မရိွေတာ့သည္ေၾကာင့္ ဆန္းဒေဝ့ခ်္အား ေဘးေဘာင္သို႔တင္ရင္း မိုးတၿဖိဳက္ၿဖိဳက္ ရြာသြန္းကာ မဲအံု႔ေနေသာ ေကာင္းကင္ႀကီးထံ တေမးတေမာ ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
" အာဟာရ ျဖစ္မယ့္ မုန္႔ေတာင္ ပစ္ထားၿပီး ေကာင္းကင္ကို ေငးေနရတဲ့အထိ ေကာင္းကင္ႀကီးက လွေနတယ္လား?"
မထင္မွတ္ထားသည္မို႔ ေဘးသို႔ ငဲ့ၾကည့္လိုက္ေသာ္ မိုးေရစက္ေတြၾကားထဲမွ ထီးအမည္းေလး အံု႔မိုးထားကာ Hoodieအနက္ႏွင့္ ေခါင္းစြပ္ စြပ္ထားေသာ ေကာင္ေလးတေယာက္...။
ထိုေကာင္ေလးရဲ႕ ထြက္ေပၚလာမုွက ယခုအေျခအေနနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လိုက္ဖက္ညီလိုက္သလဲ။ ေနာက္ၿပီး ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စတိုင္လ္က်လိုက္သလဲ။
" ဂြၽန္ဂု.. ဒီကိုဘာလာလုပ္တာလဲ?"
" ၉နာရီေက်ာ္တာေတာင္ အိမ္ျပန္မလာေသးလို႔ေလ။ ေဟ်ာင္းန္ ဘယ္အခ်ိန္ကစၿပီး ညဆိုင္းစဆင္းတာလဲ?"
YOU ARE READING
Beve Me
General FictionBelieve - Lie = Beve Believe?? လိမ္ညာျခင္းဆိုတဲ့အရာ ပါဝင္ေနတဲ့ ယံုၾကည္မုွဟာ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ သံုးစားမရဘူး... So say Beve ... မင္းႏုွတ္ကေျပာလိုက္တာနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕အရာအားလံုးဟာ မင္းအပိုင္ပါ ကေလးရယ္ @Taekook myanmar Fic
