ထယ္ေယာင္းဆီမွ လံုးလံုး အဆက္အသြယ္မရခ်ိန္ ဦးစြာ ေျပးသြားမိသည့္ ေနရာကေတာ့ ဟာနာႏူနားလို႔ ထယ္ေယာင္းနွုတ္မွ တဖြဖြ ေခၚဆိုတတ္တဲ့ ဆိုင္ပိုင္႐ွင္ဆီပင္...။
သို႔ေသာ္ ေရာက္သြားခ်င္းခ်င္းမွာပဲ ထယ္ေယာင္းရဲ႕ အရိပ္အေယာင္ေလးေတာင္ မေတြ႔ခဲ့ရပဲ 'ထယ္ေယာင္း ဘယ္မွာလဲ'ဟု ေမးျမန္းမိေသာ ဂြၽန္ဂုသည္ပင္ ထူးဆန္းသလို အၾကည့္ခံလိုက္ရသည္။ ဂြၽန္ဂု လက္မေလွွၽာ့ပဲ ထယ္ေယာင္းအခ်ိန္ပိုင္း လုပ္သည့္ အျခားေနရာမ်ားသို႔ သြားေရာက္ စံုစမ္းရန္ စိတ္ကူးလိုက္သည္။
ရလဒ္ကေတာ့ အားတက္စရာပင္။ ဘယ္အလုပ္ဆီ လိုက္သြား လိုက္သြား တူညီမုွ ၂ခုေတာ့ရိွသည္။ ထယ္ေယာင္းကို မေတြ႔ရတာရယ္... ဒီေန႔တေန႔လံုး ထယ္ေယာင္း ခြင့္ယူထားသည္ဆိုတဲ့ အေျဖရယ္ေပါ့။
ဂြၽန္ဂု ေခါင္းကိုဖြကာ စိတ္တိုလက္တိုႏွင့္ ေတာက္ေခါက္မိသည္။ အခုခ်ိန္ထိလည္း ဖုန္းဆက္၍ မရႏိုင္ျဖစ္ေနရာ ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္ ေရာက္ေနမွန္း သဲလြန္စလည္း တခုပင္မရ။
မထူးသည္မို႔ အိမ္သို႔ျပန္ရန္သာ ရိွေတာ့မည္။ ေျပာ၍လည္းမရ ထယ္ေယာင္း တခ်ိန္လံုး အိမ္မွာ ရိွေနခဲ့သည္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲေလ။ မိမိကိုယ္ကို အားေပးရင္း တကၠစီတစီး လွမ္းတားကာ အိမ္သို႔ ခပ္ျမန္ျမန္ သုတ္ေျခတင္ေတာ့သည္။
အလိုရိွရာ ခရီးသို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ ပိုက္ဆံလွမ္းေပးကာ အိမ္ေပၚသို႔ ေျပးတက္ရန္ၾကံ မလွမ္းမကမ္းမွ ေျဖးညႇင္းစြာ ေလွၽာက္လာေသာ ထယ္ေယာင္းကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ယခုမွပင္ အသက္႐ွဴေခ်ာင္သြားသလို သက္ျပင္းခ်၍ ဖုန္းမကိုင္သည့္ ကိစၥအား ရန္ေတြ႔မည္အျပင္ ထယ္ေယာင္း အေနာက္မွ ေျပးလိုက္လာေသာ တစံုတေယာက္ေၾကာင့္ ဂြၽန္ဂု ေျခလွမ္းေတြဟာ တံု႔ခနဲ။
" ထယ္ေယာင္း ထယ္ေယာင္း!! ဒီမွာ မင္းရဲ႕ေဆးထုပ္ ေမ့က်န္ခဲ့ၿပီ"
အေမာတေကာ ေျပးလိုက္လာေသာ ဟိုေဆာ့ကို ၾကည့္ရင္း ထယ္ေယာင္း အမွန္ပင္ အားနာမိသည္။
ဒီေလာက္လည္း အေရးႀကီးတာ မဟုတ္ပါပဲနဲ႔။
" ေဟ်ာင္းန္ကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ေအးေဆးလာၿပီး ေပးလည္းရပါတယ္။ မသိရင္ ကြၽန္ေတာ္ တေနရာရာကို သြားေတာ့မွာက်လို႔"
YOU ARE READING
Beve Me
General FictionBelieve - Lie = Beve Believe?? လိမ္ညာျခင္းဆိုတဲ့အရာ ပါဝင္ေနတဲ့ ယံုၾကည္မုွဟာ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ သံုးစားမရဘူး... So say Beve ... မင္းႏုွတ္ကေျပာလိုက္တာနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕အရာအားလံုးဟာ မင္းအပိုင္ပါ ကေလးရယ္ @Taekook myanmar Fic
