İnancını Kaybetme (Drarry FanFiction)

Neredeyse Panik(H)

Derin bir nefes aldım.  Sonra bir nefes daha. İşe yaramıyordu! Kim derin nefes almanın sakinleştirdiğini söylemişti ki! Koca bir yalan!

"Sakin ol şapşal! Stres olmanı gerektirecek bir şey yok! Oksijen yetersizliği çekiyormuş gibi davranmayı da bırak!!!" Tamam. Beynimin mantıklı parçasının da kibarca (!) söylediği gibi sakin olmalıydım. Ama sırtınızda bir havlu, yanınızdaysa yalnızca Neville ile 2. görevinizin başlamasını beklerken sakinleşmek pek kolay olmuyor. Sahi, en çok ihtiyacım olduğunda Herm ve Draco nerede?

"Hadi Harry! Başlama düdüğü çalındı! " Neville'in sesi beni düşünceler dünyasından gerçek dünyaya döndürdü. Ne? Başlamış mıydı? Fleur'un ayaklarını bir an için gördüm. Sonra son bir şıp sesiyle kayboldular. Şoktan tam anlamıyla arınmamı sağlayan da o hafif ses oldu. Dehşet dolu bir ifadeyle Neville'in elindeki şekilsiz bitkiyi kapıp iğrenmeme fırsat vermeden ağzıma tıktım. O şeyi kusmadan yutmayı başarmam tarihe geçmeliydi. (Gerçi yuttuktan sonra istemsizce çıkarmaya çalıştım ama çoktan mideme ulaşmıştı.) Yuttuktan sonra... Ani bir acı karnıma saplandı. Gözlerim yaşardı. Dengemi kaybedip suya düştüm. (Ne zarif başlangıç ama!) Acı dalgası tüm vücudumu dolaştı. Vücudumun her santimetrekaresine sıcak iğneler saplanıyor gibiydi! Ellerimle boynumun iki yanına bastırıyor, (acının en yoğun olduğu bölgeler oralardı) deli gibi çırpınarak hissettiğim acıdan kurtulmaya çalışıyordum. Ağzımdan çıkan kabarcıkların sayısı gittikçe azalıyordu suyun derinlerine batarken. Son saniyeye kadar vazgeçmemeye kararlıydım. Vazgeçemezdim. Draco'ya söz vermiştim.

Çırpınarak suyun neredeyse dibine varmıştım. Gözlerim de kapanıyordu ki... Acı, bastırdığındaki gibi aniden yok oldu. Gözlerim ardına kadar açıldı. Ben... B-ben... NEFES ALABİLİYORDUM! Tamam, bitkiyi yutma sebebimin suyun altında nefes alabilmek için olduğunu biliyordum ama çektiğim acı, onun nefes almamı sağlamaktan ziyade beni öldüreceğine dair mantıklı bir çıkarıma bulunmamı sağlamıştı. İşe yaradığına inanamıyordum! Daha fazla vakit kaybetmemeliydim. Belki de Draco şu anda suyun yüzeyinde Herm'le birlikte beni bekliyordu. Hatta belki de Ron da onların yanındaydı. Bu düşünce içimi ani bir coşkuyla doldurdu. Yüzüme sarsılmaz bir gülümseme yayıldı. Ayaklarım ne yapmaları gerektiğini anlamışlarcasına hızla hareket etmeye başladılar. Suyun yüzeyi gittikçe yaklaşıyordu. Son bir iki kulaç... Çevremdeki su iki saniye için yerini havaya bıraktı. Suya geri düşmeden hemen önce oksijeni ciğerlerine çektim. Soğuk su yeniden çevremi sardığında hızla yüzmeye başladım. Nasıl olduğunu bilmiyordum, ama gitmem gereken yeri çok iyi biliyordum. 

***********************************************************************************************************************

Yaklaştığımı hissettiğimde yavaşladım. Asamı mayonun cebinden çıkarıp elime aldım. Nelerle karşılaşacağım belli olmazdı. Görev şimdiye kadar kolay olmuştu. İlkinde bir ejderhadan kaçtığımı düşünürsek fazla kolay... Uzakta birkaç silüet görene kadar her yanıma bakmaya çalışarak ilerledim. Onları gördüğümde gardımı düşürüp ağrımaya başlamış bacaklarımı sonuna kadar zorlayarak son hızımla oraya yüzdüm. Benim için bile fazla mantıksız olan bu hareketi yapmamın tek bi sebebi vardı: O uzaklıktan dahi seçilebilen beyaz-sarı saçlar.

Tamamen görebilecek kadar yaklaştığımda kalbim tekledi. Draco ve Herm tam önümde duruyorlardı. Gözleri kapalıydı ve... Kalp atışlarım normal hızının iki, üç, dört katına çıktı ve hızlanmaya devam ediyordu. Çevremi saran su alev almıştı adeta. Draco tam önümde duruyordu. Ne o ne de yanında süzülen kahverengi kabarık saçların sahibi hiçbir canlılık belirtisi göstermiyordu! Geç mi kalmıştım?!?!

"Sana daha kaç defa sakinleşmeni söylemem gerekiyor! Sence sırf bir görev için yarışmacı dahi olmayan öğrencilerin ölmesine izin verirler mi? Saçmalama! Hmmm, gerçi yarışmacıların ölmesine kolayca izin verdiklerine göre..." TANRI AŞKINA YARDIMCI OLMUYORSUN! Bağırırsam ağzımdan tek çıkacağın birkaç kabarcık olduğunu bildiğimden içimden bağırdım. Ya beynimin mantıklı parçası haklıysa? Ya gerçekten ölmelerine izin verdilerse?!?!?! Ya da belki hala çok geç değildir. Son düşüncem, Draco ve Herm'in süzülen kollarına girmem için bana güç verdi. İkisini de yukarı çekmeye başlayacaktım ki üç dişli mızrak tutan bir deniz kızı tam önümde belirip tısladı: