BEN VAMPİRİM!

BÖLÜM 2: JAMES

Çıkışta okul bahçesinde James'i görmemle adımlarımı oraya yönlendirdim. Karşısındaki çocuktan bir şeyler alıyordu. Ne aldığını tahmin etmek zor değildi. Madde!
"James geri ver onu!"
"Oh, beni ne zaman rahat bırakacaksın Elena?" James'in bu sözlerine aldırış etmiyordum. Karşısındaki çocuğa sert sert bakarak konuştum.
"Bu lanet haplarını da al ve defol git."
"Bana emir veremezsin. James bunu isteyerek yapıyor kimse onu zorlamıyor."
James suratıma onu destekleyen bakışlarını atıyordu.
"James, lütfen elindekileri ver ve gidelim."
"Sen gidebilirsin Elena. Ben Lily ile beraberim. Ah, bak o da geliyor." diyerek beni eliyle itekledi.
"Elindekini vermelisin." dedi arkadan biri. Kim olduğuna bakmak için döndüğümde şaşırmıştım. Bu Stefan'dı. Arkamızdaki ağaca yaslanmış bizi izliyordu.
"Sen karışma!" diye atıldı James.
Stefan yavaş adımlarla yanımıza geldi. Benim yanımda durdu. James ile aramıza girdi ve gözlerini James'e çevirdi. Tam konuşacaktı ki birden arkasını döndü ve kafasına gelmek üzere olan topu tuttu. Atan kişiye baktığımda Edward'dı. Stefan topu tekrar gönderdiğinde Edward'ın karnına geldi ve eğilmek zorunda kaldı. Ondan gözlerimi çekip tekrar James'e baktım. Hapı elime verdi ve konuştu.
"Eve gidelim Elena."
Lily atıldı hemen.
"Ama James, hani takılacaktık bebeğim?"
"Demek ki takılmayacaksınız Lily." diyerek tersledim ve James'in koluna girdim. Herkese görüşürüz dedikten sonra eve geçmeye başladık.

Eve James'le birlikte geldiğimi gören Lia hem sevinmiş hem şaşırmıştı.
"Oh canlarım, hoşgeldiniz." diyerek sarıldı.
"Okuldan geldik Lia uzaktan gelmedik." diye tersledi James. Genelde teyzeme Lia diye seslenirdi. Lia pek aldırış etmiyordu gerçi.
"Pekala tatlım. Oturun ve yemek yiyin. Daha yeni hazırladım."
Okulda hiçbir şey yemediğimden masaya otudum. James'e gözlerimi diktim ve oturmasını işaret ettim. Gözlerini devirse de masaya oturdu. Hep birlikte yemek yedik ve odalara çekildik.

Biraz ders çalıştıktan sonra Billie'yi aradım. İkinci çalışta açtı.
"Efendim Elena?" sesi biraz uykulu geliyordu.
"Uyuyor muydun, tatlım?"
"Evet."
"Pekala, sen devam et böldüğüm için özür dilerim. Öylesine aramıştım endişelenme. İyi geceler bebeğim."
"Sana da tatlım." diyerek telefonu kapattı. Ben de komodinin üzerindeki kitabı alarak okumaya başladım. Bilimkurgu kitabıydı. Vampirlerin ve kurtadamların geçmişini anlatıyordu.
Yaklaşık yarım saat daha kitap okuduktan sonra acımaya başlayan gözlerimi ovup kitabı kenara koydum ve uyumaya hazırlandım.

Bölüm kısaydı özür dilerim :(