GeÇmiŞiN İzLeRi

3.Bölüm( Hatırlamak istemiyorum. )

Hadi başlayalım bakalım bu bölüm nasıl?

♡ ♡ ♡ ♡ ♡

Geçmişim... Ruhumun Yarası

Karşımda oturmuş soran gözlerle bana bakan bir adet Savaş ve onun arkadaşları vardı. Savaşa gözlerimi dikerek;

" Bir sorun mu var?" diye sordum. Savaş sanki sabır diler gibi ilk havaya baktı sonra bana bakarak konuştu;

" Yeni olupta bilmiyor olabilirsin ama burada biz oturuyoruz. Galiba arkadaşların sana söylememis. " dedi sert bakışlarını Mira ile Gökçeye atarak.

Ben de ona baktığımda Gökçe ayağa kalktı ve konuşmaya başladı;

" Özür dileriz. Biz şimdi kalkarız. " dediğinde kolundan tutup geri oturttum. Savaşa dönerek;

-" Burası bizim şurası bizim diye bir şey yok. Burası okul ve isteyen istediği yerde oturur." dedim. O da etrafa bakıp;

" Sence burası okula benziyor mu ?" diye sorunca ben de etrafa bakarak;

" Sizin gözünüzde okul olmayabilir ama bizim gözümüz de okul." dedim kesin cevap vererek. Savaş ilk beni süzdü ardından da sırıtarak;

" Seninde okula uyar bir halin yok."

" Senin var mı ?"

" Sen neden bana bakıyorsun ki?"

" Sende bana baktın. "

" Seninle laf dalaşına giremem. Şimdi kalk! " dedi sinirlenmiş haliyle

" Kalkmıyorum. " dedim kararlı ses tonumu kullanarak

" Bak dövüşçü kız ya buradan kalkarsın ya da kaldırmasını bilirim. "

" Kaldırsana hadi! dediğimde Gökçe ile Mira hemen kalktılar. Mira da yalvaran gözleriyle bana bakarak;

" Asena lütfen. "

" Kalkmayacağım Mira!"

" Lütfennn..."

" Ya buraya oturursunuz ya da sizinle bir daha konuşmam. " dedim.

Birden Savaş kolumdan tutarak oturduğum yerden beni kaldırdı. Sinirle kaşlarımı çatıp, kolumu çekerek;

" Ne yaptığını sanıyorsun? Bir çardak ya senin için bu kadar önemli mi gerçekten?" dedim ve gülerek devam ettim

" Birinci sınıf çocuğu gibisin. "

Kızlarla başka bir çardağa geçerek;

" Siz neden onlardan korkuyorsunuz?" diye sordum.

Savaşların olduğu tarafa baktığımda Savaş bana sırıtarak bakıyordu. Sinirle yüzümü çevirerek;

" Noldu küstünüz mü?" dedim kızlara. Çünkü seslerini çıkarmıyorlardı. Gökçe yere bakarak;

" Asena onlardan korkmuyoruz. Sadece serserilere ağzımı açıp konuşmak hoşuma gitmiyor. Çünkü ne kadar konuşsan anlamazlar." dedi. Doğruydu gerçekten anlamıyorlardı. Ben de Miraya bakarak;

" Mira bundan sonra ki ders ne ?" diye sorduğumda Mira bana anlamayarak baktı.

" Beden de neden sordun? "

" Tamam ben gidiyorum. Bir işim var halletmem gereken. Belki eve sekiz gibi gelirim." dediğimde Gökçe merakla beni sorguya aldı

" Nereye gidiyorsun? Ne işin var? Asena bak kötü bir şey yapmayacaksın değil mi? Biz de gelelim mi ? Ya sana bir şey olursa?" Bu kız kafayı tam anlamıyla şuan yedi. Gökçe konuşmaya devam edecekken onun sözünü kesmem gerektiğini anlayıp konuşmaya başladım